Moordvrouw : wat gebeurde er na de explosie ? (seizoen 5)

Fenna ontvoerd

Fenna was te verbaasd en geschrokken om nog te kunnen reageren."Samantha ?" Was het enige wat ze wist uit te brengen.
"Dag Fenna," antwoordde Samantha met een sluwe glimlach, "ik zou graag een uitstapje met jou maken, doe dus nu maar zoals het hoort en stap rustig in mijn wagen." Terwijl ze haar revolver stevig op Fenna gericht hield, wenkte ze met haar andere hand naar een rode Nissan, die verderop geparkeerd stond. Fenna liet zich echter niet bevelen en haar woede haalde het van de schrik. "Wat wil je van me ?"
"Kijk", zei Samantha ongeduldig ,"we kunnen dit doen op de zachte manier én dan stap jij nu in de wagen of ik kan je hier ter plaatse neerknallen, wat jij wil! Fenna dacht bij zichzelf dat de enige manier om te ontsnappen, meerijden zou zijn. Tijdens het ritje in de wagen zou ze de nodige denktijd krijgen om zich uit de klauwen van Samantha te bevrijden. Ze wandelde dus rustig, met Samantha in haar kielzog, naar de kleine wagen en stapte langs de passagierskant in. "Goed zo", lachte Samantha terwijl ze de auto startte, "je kan dus toch gehoorzamen."
"Maak je geen illusies, Samantha", raasde Fenna, "ik wil weten waar we naartoe gaan en wel nu."
Samantha giechelde :"ach Fenna, we gaan een rustige wandeling maken in een bos. Lijkt je dat niet leuk ?"
"Wat ben je met me van plan ?" riep Fenna uit. Ze checkte of ze uit de auto kon springen maar het portier was vergrendeld.
Samantha's toon werd wreder :"ik ga met jou doen wat ik al lang had moeten doen, Fenna, maar Menno had bijna stokken in de wielen gestoken en ik heb eerst nog dat probleempje van de baan moeten ruimen."
Fenna keek haar geschrokken aan :"Menno ? Wat bedoel je, zat jij achter die poederbrief ?"
Samantha lachte luid :"Neen, ik heb die poederbrief niet gestuurd maar het was wel handig dat Menno besmet is geraakt en ademproblemen gekregen heeft. Wat een kussen al niet kan oplossen dan."
Fenna was nu buiten zichzelf van woede. "Je hebt Menno vermoord !" riep ze uit, "daar zal je voor boeten !"
Samantha richtte met haar linkerhand haar revolver weer op Fenna en waarschuwde :"ik zou me maar rustig houden als ik jou was."
"Waarom schiet je me dan niet meteen af", ging Fenna razend verder,"je laat duidelijk blijken dat ik toch geen kans meer maak."
"Alles op zijn tijd, Fenna, alles op zijn tijd," lachte Samantha weer, "vooral niet ongeduldig worden."
De baan voor hun kronkelde verder in scherpe bochten en Fenna merkte dat ze stilaan in een bosrijke omgeving terecht kwamen. Ze voelde zich bang worden, bang om te sterven. Ineens voelde ze haar hoofd wegdraaien en haar spieren begonnen zich ongecontroleerd samen te trekken. Haar hele lichaam begon te schudden en te beven. Samantha keek opzij en zag hoe Fenna een epilepsie-aanval kreeg. "Fuck, niet weer", siste ze.
Door de afleiding was ze echter even de baan uit het oog verloren en toen ze weer opkeek, zag ze nog net hoe haar wagen op een reusachtige eik, naast de weg, afstevende. Ze probeerde nog uit alle macht te remmen maar het was te laat. Met een harde klap kwam de wagen tegen de boom tot stilstand. Alleen het geluid van het versplinteren van glas en het kreuken van metaal was te horen en toen werd alles stil...