Moordvrouw - Tranen

Hoofdstuk 8

'Bram, ben je boos?' vraagt Liselotte zacht aan haar collega. ' Ja, ik ben boos, maar niet op jou. Op mezelf.' Antwoordt Bram. 'Waarom heb je met Fenna gezoend?' 'Wil je het echt weten?' Bram wacht niet tot hij een antwoord heeft ontvangen van Liselotte en begint met het vertellen. 'Ik was mijn wapen uit mijn klusje aan het halen, en opeens stond Fenna achter me. Ik schrok en dat zag ze. Opeens begon ze mij te zoenen. En ja, net op dat moment kwam jij binnen. Een enorm schuldgevoel ging door mij heen, want ik wist dat jij mij leuk vond.' Liselotte kleurt rood en er gaat een gevoel van schaamte door haar heen. 'Viel het zo erg op?' vraagt ze. Bram geeft geen antwoord. 'Bram!?' herhaalt ze zijn naam. ' Nou, niet heel erg.' zegt Bram sarcastisch. Liselotte begint te lachen, en Bram volgt. 'Maar Lies.' Bram draait Liselotte haar gezicht naar hem toe. 'Ik vind jou ook al een hele tijd leuk.' zegt hij zacht. Er gaat een raar gevoel door Liselotte heen. Een mix van ongeloof, verliefdheid, geluk, verbazing, trots en bevestiging. 'Betekend dit...' 'Ja!' onderbreekt Bram haar. Hun gezichten komen dichter bij elkaar en als de lippen van de twee elkaar raken pakt Bram Liselotte haar hand vast. Zijn tong vraagt toestemming, die Liselotte hem geeft.  De zoen lijkt het eeuwig te duren. Bruut wordt het tweetal gestoord door een hard gebonkt op het raam. Liselotte schrikt op en hoort dan iets door de brievenbus op de mat vallen. In haar ooghoek ziet ze een rode Mazda van haar oprit afrijden. De auto is al te ver weg om het nummerbord te lezen. Liselotte loopt naar de deur en Bram blijft wachten op de bank tot ze terug is. Met het briefje loopt Liselotte naar de keuken en begint te lezen. 

'Hoi Liselotte, door die domme actie van jou heb ik nu geen enkele kans meer bij Evert. Jij wist dat ik hem leuk vind, en dan moet je niet dit gaan flikken. Hij zei dat hij mij al een tijdje leuk vond, maar dat ik nu geen kans meer maak. Dat jij nu lekker op de bank zit met Bram maakt het helemaal erg. Je moet weten dat het allemaal Bram zijn idee was om te gaan zoenen. Niks is door mij bedacht. Jij gaat dit briefje aan niemand laten zien. Ik heb jou altijd in de gaten, als je dat maar weet. Jij komt hier niet zonder kleerscheuren vanaf mevrouw van Kempen. Mvg mij.'

Liselotte versteend. Vol ongeloof staat ze in de keuken. 'Bram?' kan ze met moeite uitbrengen. 'Ja?' Hij krijgt geen antwoord en loopt naar de keuken toe. 'Wat is er liefste?' Liselotte houdt enkel het briefje voor zich en geeft het aan Bram. Hij leest het hardop voor. 'Jezus! Wat een trut.' 'Ik ben niet meer veilig Bram.' Terwijl ze die zin uitbrengt rolt er een traan over Liselotte haar wang. 'Jij komt bij mij wonen.' antwoordt hij lief. Liselotte knikt en valt in de arme van Bram. Dan barst ze in tranen uit. Opeens klinkt er van buiten een hard geluid wat gelijk te herkennen is. 'Bram, er wordt geschoten op mijn huis!'

Hee lieve lezers, sorry voor het weinig posten. Ik heb deze week toetsweek en daar heb ik veel voor geleerd, en had dus niet echt tijd om verder te schrijven. Ik hoop dat jullie mijn verhaal blijven lezen. Ik probeer zo snel mogelijk nieuwe hoofdstukken te schrijven, maar ik kan niks beloven over wanneer ze af zijn. xx Eline.