Noémi Bordeaux en de juiste keuze.- HP Fanfiction

Hoofdstuk 1

Ik kijk om mij heen. Het treinstation van London zit vol met van die irritante Dreuzels. Ik erger me eraan omdat ze allemaal zo chagrijnig zijn. Iedereen heeft haast en blijft maar elkaar maar aan de kant duwen om zich te haasten voor hun treinen. Ik word alle kanten opgeduwd, maar niemand blijkt het iets te schelen. Maarja.. Het is nou eenmaal een drukke ochtend in London en ik mag mijn magie niet gebruiken in het openbaar. Ik ga zitten op een bankje aan de zijkant van het station met mijn Sporttas waarin mijn nieuwe schoolkleding zit.

Ik ben net aangekomen met de trein na een reis vanuit Frankrijk, de Pyreneeën om precies te zijn, naar hier, London. Ik heb 5 jaar in Frankrijk gestudeerd aan de Beauxbatons Academy of Magic, maar ik ben van school geswitcht om naar Hogwarts te gaan. Sinds ik toch half- Engels ben en weer in Engeland ga wonen met mijn ouders. Het is wel jammer dat nu mijn examenjaar ga missen in Frankrijk, maar ik heb het ervoor over. Ook zal ik veel vrienden missen sinds ik best populair was op die school.

Als ik op Hogwarts zit, heb ik 2 jaar tot ik afgestudeerd ben. Bij Beauxbatons is dat maar 1 jaar. Dat komt namelijk omdat de klassen daar maar tot en met jaar 6 gaan en op Hogwarts gaan ze tot en met jaar 7.

Ik ben van plan al mijn schoolspullen hier in London te kopen, zodat mijn treinreis veel goedkoper is. Mijn schoolhoofd, Madame Olympe Maxime, heeft met het schoolhoofd van Hogwarts, Albus Dumbledore, afgesproken dat ik vanaf het jaar 6 mag meedoen. Ik heb hele nieuwe Hogwarts kledij gekregen en de boekenlijst van het 6e jaar. Zelf zal ik waarschijnlijk als laatste worden gesorteerd tijdens de sorteersessie, zodat ik weet in welke van de 4 afdelingen ik kom.

(__)

Ik zie al snel een vrouw staan met een bordje met mijn naam erop. "Noémi Bordeaux". Ze heeft netjes opgestoken grijs haar en draagt een groen gewaad/jurk. Dumbledore heeft haar gevraagd me naar Hogwarts te leiden. Ik zwaai naar haar en pak mijn spullen. "U moet vast Minerva McGonagall zijn" zeg ik beleefd. Ze knikt. "Kom maar met mij mee, dan stel ik je voor aan iemand die je verder zal leiden. Dan zou je morgen kunnen gaan naar de wegisweg" Ik knik en loop achter haar aan.

We lopen het station uit en ik volg haar naar een rustig steegje ergens achter het station. "Pak mijn hand maar, Noémi."zegt Minerva en ze steekt haar hand uit. Ik pak haar hand vast en we verdwijnselen voor een mooi groot huis. "Dit is het huis van de familie Tops. Zij zullen je helpen naar Hogwarts te komen. Alvast veel plezier." zegt Minerva en ze verdwijnselt weer. Dan sta ik er alleen voor. Alleen voor het huis van wild vreemde mensen om maar een nieuwe school te gaan terwijl mijn ouders druk bezig zijn met hun verhuizing naar een leuk huisje in Engeland, niet te ver van London.

Ik loop voorzichtig met mijn sporttas over mijn schouder naar het huis toe en vervolgens klop ik aan. Een vrouw met licht bruin haar en vriendelijk staande ogen doet open. "Oh, jij moet het Franse meisje zijn! Ik zal mijn dochter wel even roepen. Kom maar binnen." zegt ze lief. Ik knik en zet vervolgens een stap naar binnen. "Ik ben Andromeda Tops." zegt ze en ze loopt de woonkamer in. Ik loop voorzichtig achter haar aan. Op de bank zit een man met lichtbruin haar. "Ted" zegt hij vriendelijk, wanneer hij zijn hand uitsteekt. "Noémi Bordeaux" zeg ik vriendelijk terug en ik schud de mans hand. Dan komt er een meid van in de begin 20 aangelopen. "Dit is mijn dochter Nymphadora."Zegt Andromeda. "Hey" zegt ze. Meteen valt haar kauwgombal roze haar me op. Ze lacht. "Noémi Bordeaux." zeg ik glimlachend. "Is dat alles wat je bij je hebt?"vraagt ze wijzend naar mijn sporttas met mijn blouse erin en verder nog niks. Ik knik. "Ik kan moeilijk mijn blauwe gewaad van Beauxbatons dragen naar Hogwarts." zeg ik lachend. Ze knikt. "Kom ik laat je anders je kamer alvast zien. Het is al laat namelijk." zegt Nymphadora. Ik knik en loop achter haar aan naar boven.

Ze gooit een deur open en daar staan 2 bedden klaar. "Je slaapt bij mij op de kamer, maar je kan alvast slapen als je wilt."zegt ze. Ineens moet ik gapen. "Is het goed als ik me anders omkleed en dan nu al ga slapen? Ik wil echt niet onbeleefd zijn, maar de reis van Frankrijk naar London was erg vermoeiend." Ze knikt. "Natuurlijk kan dat! Wij zitten beneden mocht er wat zijn." Ik knik en ze loopt de kamer uit. Ik kleed me om met mijn kleding in de sporttas en kruip dan het bed in. Voor ik het weet ben ik al in slaap gevallen.