~Speelt zich af in boek/ film 6 van de Harry Potter series; De Halfbloed Prins~
Wanneer de Frans-Engelse Noémi Bordeaux in deze donkere tijden naar Engeland verhuist, besluit ze ook van school te veranderen. Ze gaat van de Beauxbatons Academy of Art...
De gangen zijn lang en donker. Het is ook vochtig, maat het legt recht onder het grote meer, dus dat is logisch. De groene lampen geven een duister licht op de ruwe stenen muren. Ineens word er een woord gezegd. "Pureblood" Ik kijk verbaasd naar degene die dat zei. 'Waarom zei hij eigenlijk zuiverbloed?' Niet veel later begrijp ik het al als er een opening vormt. "De leerlingenkamer" mompel ik in mezelf. Evan kijkt mijn kant op en knikt.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
We lopen de leerlingenkamer in. Het is een best ruime kamer, met een open haard die brand en overal mooie decoratieve groene lampen. De kleuren zilver en groen worden veel gebruikt. Boven de open haard is het embleem te zien van Slytherin, de slang.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Jullie spullen zijn al gebracht naar jullie bedden. Jullie mogen erheen gaan. Noémi, wil jij eventjes blijven?" zegt de klassenoudste. Iedereen loopt weg en ik blijf in mijn eentje over. Ik maak het me gemakkelijk en ga zitten op een van de vele groene stoelen in de leerlingenkamer.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
De klassenoudste, een jongen van ik denk 17/18 met bruin haar en bruine ogen, kijkt me aan. "Noémi" Ik kijk hem aan. "Ik ga je niet de regels uitleggen" zegt hij lachend. Meteen lach ik mee, Ik had echt verwacht een saaie regel preek verwacht.
"Nee, dit gaat over je slaapplaats.."
"Wat is er met mijn slaapplaats?" vraag ik de jongen geïnteresseerd. Hij kijkt me een beetje emotieloos aan, "Volg mij". Ik kijk hem recht in de ogen aan, en lach dan. "Wow, dat was echt een aardige blik." zeg ik. Maar de jongen negeert me en ik besluit achter hem aan te lopen.
