Noémi Bordeaux en de juiste keuze.- HP Fanfiction

Hoofdstuk 10

Het is Maandag en het ontbijt is net voorbij. Ik heb me de hele week verheugd op de lessen in Occlumency en Legilimens van professor Snape en na de lessen DADA is het eindelijk zover. Na de les blijf ik zitten wanneer iedereen in het lokaal verlaat. Ik loop naar professor Snape. "We zullen meteen te beginnen." zegt hij. Ik knik. "Ik heb begrepen dat je legilimens al onder de knie hebt?" vraagt/ stelt hij. Ik knik. "Dan gaan we werken aan Occlumency. Dumbledore heeft me persoonlijk gezegd dat je er potentie voor hebt, dus ik geloof dat het wel gaat lukken. Maar onthou het zal niet makkelijk gaan." Ik knik.

"Occlumency is de magische verdediging van de geest tegen het binnendringen en beïnvloeden van buitenaf. Een obscure tak van toverkunst, die desondanks bijzonder nuttig kan zijn." zegt Professor Snape. Ik knik geïnteresseerd.

"Om jezelf te verdedigen van deze inval van het hoofd moet je jezelf legen van enkele emoties. Zwakke mensen hebben geen kans tegen legilimens, daarom moet je alles leeg maken in je hoofd. Gedachten, emoties en herinneringen." Ik knik.

"Ik ga nu de spreuk uitspreken en je probeert me tegen te houden, begrepen?" "Ja, professor." Hij geeft een kort knikje en begint vervolgens met aftellen. "3..2..1.. Legilimens!"

Ik probeer nergens aan te denken, maar ondanks dat werkt het niet. Ik zie allerlei flarden van mijn verleden en in tegen stelling tot professor Dumbledore die legilimens gebruikte, zijn dit géén leuke beelden.

Ik zie hoe mijn ouder ruzie maken, wat vaak gebeurde toen ik klein was. Ik zie mezelf, als klein meisje, opgerold in een kinderbedje met tranen over haar kleine wangetjes en haar kleine handjes die haar oren bedekken.

Dan zie ik mezelf op de basisschool waar ik werd gepest omdat kinderen me raar vonden. Ik kon ze wat aandoen wanneer de me pijn deden, maar ik kon het niet altijd. Ik wou geen monster zijn, maar in die tijd voelde ik me dagelijks een monster. Ik was anders, raar, niet- geliefd en iedereen was bang voor me en schold me uit.

Dan gaan we door naar de tijd dat ik op Beauxbatons zat. Hoe ik populair was, maar nooit gelukkig. Dan zie ik ineens mezelf op de Hogwarts Express dat ik tegen Draco aanloop en hij me negeert en doorloopt. Het gevoel wat ik toen voelde kwam terug. Voordat Evan te zien was in beeld, schreeuwde ik om het te laten stoppen.

Ik probeerde uit de beelden te komen, uit deze flikkerende film van moeilijke herinneringen. Ik schreeuw en voor ik het weet ben ik weer in het lokaal waar inmiddels Snape zijn toverstok heeft laten zakken en zich focust op mij. Ik kijk naar de grond wachtend op een reactie van Snape.

"Mevrouw Bordeaux. Het is u gelukt om uit de bezwering te komen, maar ik raad u aan om het eerder te doen. Je liet me te ver doordringen en raakte de controle kwijt." "Zag u alles wat ik zag?" vraag ik. Hij geeft een kort knikje "Zoiets." Ik zucht.

"We doen het nog een keer." zeg ik vastbesloten, na enkele keren te falen. "Mevrouw Bordeaux.. Als het nog geen enkele keer is gelukt zal het nu weer niet lukken. En zoveel geniet ik ook niet van al uw tienerdrama." zegt professor Snape geïrriteerd en zuchtend. "Alsof het zo leuk is voor mij!" zeg ik boos, iets te hard. "Let op je manieren!" zegt hij geïrriteerd. "Wat is de echte reden dat u me deze lessen geeft? Meneer. Ik kan me namelijk goed voorstellen dat u gewoon nee had kunnen zeggen." Hij zucht en rolt met zijn ogen. "Legilimens" zegt Snape zuchtend.

"Iniuriam Maledicat" zeg ik snel. Dan zie ik de teruggekaatste spreuk's werking. Ik ben in de herinneringen van Snape. Ik zie Snape Dumbledore's kantoor binnengaan met als wachtwoord de naam van een bekend tovenaars snoepje 'Fizzing Whizzbees'. "U had me geroepen, meneer?" zie ik Snape vragen. "Ja, Severus. Ik wil het met jou hebben over een leerling van jouw klas. Noémi Bordeaux." zegt Professor Dumbledore. Professor Snape geeft hem een kort knikje. "Ik heb haar lessen in occlumency aangeboden van jou. Ik denk dat ze er potentie voor heeft en het nodig gaat hebben." Professor Snape kijkt hem verbaast aan, maar Dumbledore praat verder. "Want"-..

Dan ben ik weer terug ik het lokaal. "We zijn klaar met deze les." zegt Snape streng en hij wijst me de deur. Ik geef een kort knikje. "Volgende week heb je geoefend, zo niet merk ik dat meteen." zegt Snape streng. Ik geef hem een knikje, ondanks dat ik amper luisterde en loop het lokaal uit. Dan haast ik me naar de lessen voorspellend rekenen.

Wanneer zowel mijn lessen voorspellend rekenen als toverdranken voorbij zijn loop ik alleen naar de zevende verdieping. Ik looprond tot ik een standbeeld zie. Ik denk na wat ook al weer het wachtwoord was, maar meteen komt de naam van het lekkere snoepje naar boven. "Fizzing Whizzbees."zeg ik zachtjes. Het standbeeld draait en een trap komt tevoorschijn. Ik gooi mijn rugtas over mijn schouders heen en loop de trap op. De trap draait eerst kwartslag zodat de ingang weer dichtzit en dan loop ik verder.

Wanneer ik eindelijk helemaal boven ben zie ik het kantoor van schoolhoofd Dumbledore. Hij heeft me nog niet gezien. Ik loop verder naar binnen totdat ik praktisch enkele meters voor zijn bureau sta. "Hallo mevrouw Bordeaux. Ik had jouw bezoek niet verwacht. Hoe ben je binnengekomen?" vraagt de man. "De trap" zeg ik simpel, wanneer ik naar de trap wijs. "Ik denk dat ik dan mijn wachtwoord maar eens moet veranderen. Hoe heb jij het bemachtigd?" "Legilimens, meneer. Nou eigenlijk 'Iniuriam Maledicat'". Hij knikt geïnteresseerd en een klein lachje ontstaat rond zijn lippen. "Dus waar heb ik dit bezoek aan te danken?" vraagt hij. "Ik wou mededelen dat mijn lessen wel oké gaan, maar dat het niet makkelijk is". Hij knikt. "Goed om te horen dat de lessen wel werken. Maar dat is niet alles wat je kwam zeggen, nietwaar?" vraagt hij. Ik knik. "Ik vroeg me af waarom u me de lessen heeft aangeboden. Ik weet dat het niet alleen was omdat ik er potentie voor heb, maar dat er meer speelt. U had net zo eenvoudig nee kunnen zeggen." "Alles op zijn tijd, mevrouw Bordeaux. Ik ben bang dat ik daar geen antwoord op kan geven." Ik knik en zucht. Dan bedank ik Dumbledore en verlaat het kantoor.