Vini Uehara-Target
Arasdan;(Bir okuyucu Arasdan olsun diye yorum yaptı bende onu kıramadım.)
"Aras?" Batunun bana seslenmesiyle kafamı koyduğum masadan kafamı kaldırdım."Efendim?" "İyi misin abicim?" "Hayır." "Ya kaç sene geçti biraz kendini toplar mısın?" "Batu,ya Ada gitti beni bırakıp gitti.Kaç senedir bulamıyorum kafayı yicem." "Ya abi gidenle gidilmiyor-" "Sen Ada'nın nerde olduğunu biliyorsun ve rahatsın.Bunun için de bana morel vermeye çalışıyorsun."diyerek sözünü kestim. "Aras ben nerden-" "Biliyorsun işte!Söylemiyorsun!Sevdiğim,aşık olduğum kızı kaç senedir arıyorum.Hasretiyle derbeder oldum ama sen söylemiyorsun!Gözlerinin önünde acı çekmem sana mutluluk mu veriyor?!"diyerek masanın üzerindeki eşyaları hışımla yere fırlattım. "Aras sakin ol." "Olamam!Sakin falan olamam.Lan ben hergün ölüyorum.Kaç senedir gün güne yeniden o aklıma geliyor ve ben ölüyorum.Sen bunu biliyor musun?!Bak eğer biliyorsan yerini söyle.."diyerek umutla gözlerine baktım. "Bilmiyorum...dosyaların imzalanması gerekiyor."diyerek dosyaları masaya bıraktı ve odadan çıkıp gitti.
----
Arabama binip eve sürdüm. Batu söylemiyordu ama ben onu bulacağım. Kaç senedir pes etmedim. Pes etmeye de niyetim yok. Eve gelince arabayı garaja park ettim ve eve girdim. Kapıyı açarak eve girip anahtarı vestiyere fırlattım. Salondaki koltuğa oturdum.Kafamın çoğu Adadaydı,azı da şirkette. Bazen düşünüyorum da,acaba Ada karnındaki bebeğimizi aldırdı mı? Ama yapmaz değil mi?,Yani yapmaz.Çünkü Ada benim sevdiğim kadın ben sevdiğim kadını tanıyorsam yapmaz.Karnında erkek çocuğumuz Çağatay vardı.Adını bile düşünmüştük ama belki de değiştirmiştir.Olabilir değil mi?Beni unutmak için."Aç mısın oğlum yemek hazırladım."diyerek içeriye girdi Suzi.Oda bizim yanımıza gelmişti.Aslında benim.Ada gidince benim yanıma geldi.Yardım etti hala da yardım etmeye devam ediyor."Yok Suzi." "Emin misin olum o kadar yorgun eve geldin.Bir şeyler yemen lazım.Hadi gel soğumasın yemekler." "Pekala."diyerek onu kırmamak adına mutfağa geçtim ve hazırladığı yemeklerden yedim.Masadan kalktım ve lavaboya giderek ellerimi yıkadım.Daha sonra Suzi'ye,"İyi geceler."diyerek odama geçtim.Geldiğimde üzerimi değiştirmemiştim.Üstümü değiştirmeye üşendim ve öylece yatağa attım kendimi.
-----
Adadan;
İki saattir başımda parka gidelim diye yalvaran kızıma baktım ve dayanamayarak,"Pekala."dedim.Sevinçle ellerini çarpıştırdı.Koşa koşa odasına gitti. "Çağatay!"diye seslendim. "Efendim anneeeee!"diye odasından bağırdı.Odasına gittim ve kapısını açarak,"Hadi üzerini değiştir parka gidiyoruz."dedim. "Valla de."diyerek koştu bende eğildim ve kucağıma atladı.Yanaklarımı öptü ve,"Tamam indirebilirsin."dedi. "Neden acaba?" "Karizma var kızım bende."dedi küçük çapkın. "Allah Allah.'Kızım'derken?"dedim. "Şey oldu o ya..hadi annecim ben üzerimi değiştiriyim."dedi bende indirdim.Aklı sıra kaçıyordu. Neyse artık. "Tamam bakalım ben Birce'nin yanındayım tamam mı?"dedim. "Tamam."demesiyle Birce'nin odasına gittim. İçeriye girerek,"Üzerini değiştirdin mi küçük bayan?"dedim. "Evet."dedi.Artık kendi kendine üzerini değiştirmeyi öğrenmişti.E artık büyüdü 3 yaşında.
Newyorka geldiğim zaman Çağataydan hamileydim.Newyorka geldikten 1 ay sonra doğurmuştum.Doktor,'Tekrar bir çocuğun olabilir.'dedi. Şaşırmıştım. Ama olmayadabilir dedi.Ama oldu.Birceden hamile kalmıştım 2 yıl sonra. Aralarında 2 yaş vardı. Daha sonra burada çalışmaya başladım.Model işleriyle uğraştım.Kendime bir ev almıştım.Gelirim iyiydi.Sonra düzenimi kurdum.Karşı tarafta da Evrim oturuyordu.Güvenli bir yerdi.Zil çalınca kapıya doğru ilerledim.Kapı gözünden baktığımda Evrim olduğunu gördüm.Kapıyı açtım. "Ada..sana bir şey söylemem gerek canım." "Ne oldu?" "İstanbula gitmemiz gerek. Orada işlerim var istersen sen kal ama bir hafta sonra geleceğim." "Olmaz bizde gelelim Evrim.Tek sen varsın burada ve ben tek kalamam.Hemde bir hafta." "Tamam o zaman bavulları hazırla.Bilet alırım ben."dedi. Kafamı sallayarak onayladım. Daha sonra gitti.Bende yukarıya çıktım. "Hazır mısınız çocuklar?" "Evet anne."dedi Birce yanıma gelerek. Çağatay da odasından çıktı. "Parka gitmeyeceğiz.İstanbula gideceğiz." "Yaa neden ki?"dedi Birce. "Öyle gerekiyormuş canım." "Pekala."dedi üzgünce."İstanbulda gideriz olmaz mı?" "Tamam olur."dedi sevinçle Birce.
