(Aras gelmeden önce Ada'yı bilinmeyen numara arıyor.)
Nilüfer ft. Feridun Düzağaç-Kavak Yelleri
Medya;Aras(temsili)
"Ada,ben Suzen teyzen." "Suzi."diyerek kalakaldım.Suzi'yi çok özlemiştim.İyi ki beni aramıştı. "Evet canım nasılsın?" "İyiyim Suzi sen?" "İyiyim bende.Aras'ın yanında kalıyorum.Yardım ediyorum ona." "Aras konuştuğumuzu bilmiyor değil mi?"diyerek endişeye kapıldım."Hayır tatlım merak etme.Biliyorum durumları onun için haber vermedim zaten şuan o şirkette.Ondan gizli de senle konuşmak istemezdim ama seni çok özledim ve dayanamadım." "Ben de seni özledim Suzi ya." "Görüşsek mi ki?"diyerek bir umutla sordu Suzi. "Aras anlarsa ve yakalarsa?Hala beni seviyorsa bırakmaz artık." "Anlamaz heralde ya ayrıca evet hala seni seviyor hala aşık bir gram eksilmedi sevgisi ve aşkı hatta gün gün arttı.İnan bana."dedi yumuşak sesle. "Bilmem öyledir belki de ama o seneler önceki hatasını değiştirmiyor.O sahne kalbimi kırdı ve düzeleceğini sanmıyorum." "Şans versen?"dedi Suzi.Biraz durdum.Şans vermeylimiydim?Belki de hala seviyordur,aşıktır ve bu hataya bir daha düşmez.. "Bilmiyorum Suzi.Bir tarafım şans ver diyor ama ne biliyim bir tarafımda şans verme diyor." "Sen şans ver diyen tarafına inan." "Düşünmem lazım.." "Şans vermek istiyor musun?" Evet. "Bilmiyorum hayır sanırım." "Herneyse bunu sen düşün kararını ver. Ne dersin görüşelim mi?" "Tamam Suzi."dedim. Onu kırmak istemiyordum. "Pekala hadi görüşürüz canım." "Görüşürüz Suzi."diyerek telefonu kapattım.
----
Arasdan;
Şaşkınca Evrime bakıyordum ve birşey söylemesini bekliyordum."Arkadaşımın ismi de Ada."diyerek durumu toparlamaya çalıştı."Pekala sana bir şey soracağım?" "Sor?"diyerek yavaşca yutkundu. "Bana yalan söylemek ister misin hiç hayatında?" "Olur mu öyle şey Arascım ben sana yalan söylemem."diyerek gözlerimin içine bakarak tekrar yalan söyledi. "Evrim..hala gözlerimin içine bakarak yalan söylüyorsun.Hala ve hala."dedim kafamı arkaya atarak. "Aras bak ben-" "Sana yalan söylemedim,söylemem,olur mu öyle şey falan gibi sözcükler kurmayacaksan söyleyebilirsin dinliyorum?" Bir süre durdu. "Pekala demek ki söyleyeceklerin bu kadar."diyerek kalktım. "Ama şunu söyleyeyim Evrim.Bunu hiç unutmayacağım.Gözlerime bakarak yalan söylediğini unutmam."diyip kapıyı açarak evden çıktım.Arabama binerek eve doğru sürdüm.
Yıllardır tuttuğum göz yaşlarımı bıraktım.
----
Güneşin gözüme gelmesiyle gözlerimi açtım ve ardından tekrar kapattım. Kalktım ve üzerimi değiştirdim.Aşağıya indim ve kahvaltıyı hazırlamaya başladım.Saat'e baktığımda 10'a 5 vardı. "Anne."diyip gözlerini ovuşturarak yanıma geldi Birce. "Efendim bebeğim?" "Kahvaltı hazır mı?" "Evet tatlım hadi abini çağır."dedim ve yukarıya çıktı.Birceyle Çağatay geldikten sonra Evrim de geldi. Birazdurgundu. "Ne oldu?Dün ne konuştunuz Arasla?" "Aras senin burda olduğunu biliyor artık."demesiyle az kalsın elimdeki bardağı düşürüyordum. "Dikkat et."diyerek elimden tuttu ve sandalyeye oturmamda yardımcı oldu Evrim. "Nerden öğrendi?"diye bir soru yönelttim.
Derin bir nefes alarak anlatmaya başladı....
Herşeyi anlattıktan sonra Çağataya bakarak,"Oğlum ben sana demedim mi,birisi benimle ilgili bir şey sorarsa cevap verme diye?" Bir süre sessiz durdu.Kafasını kaldırarak,"Özür dilerim anne."dedi. Bende,"Neyse önemli değil üzme kendini."diyerek sarıldım. "E yeter hadi kahvaltımızı yapalım artık ben işe gideceğim acıktım."diyerek duygusal anı bozdu Evrim.
----
Evrim işe gitmişti.Bende kahvemi içerek televizyona bakıyordum.Telefonumun çalmasıyla ekrana baktım.Bilinmeyen numaraydı. Terettüd ederek açtım ve,"Efendim?"dedim. "Nabersin güzellik."dedi birisi.Sesi tanıdıktı. "Sen kimsin?"dedim. "Uzay."dedi. "Oha.Uzay.İnanmıyorum,nasılsın?Ya özür dilerim hattımı değiştirdim ya ben numaralar silindi." "Önemli değil.İyiyim sen nasılsın?" "İyi bende.Olanları biliyorsun en son zaten." "Evet.Neyse ben İstanbula geldim görüşelim mi?" "Sen nerden biliyorsun?" "Evrimden." "Pekala görüşelim. Nerde?" "Sahilde.Ben sana konum atarım." "Peki hadi görüşürüz." "Görüşürüz."dedi ve telefonu kapattım.
