Özgür Akkuş-Ölünce Sevemezsem Seni
Şuan üniversite sınavına girecek olan bir kız kadar heyecanlıydım.Seneler sonra Arasla karşı karşıya olacaktım.Her ne kadar o an o yatakta yatıyor olacak olsa bile.Neyse.Koridorda koşarken aklıma Batu'ya araba çarpan gün aklıma geldi.Yine o zaman koşuyordum ama Batu için şimdi ise Aras için.İsteyerek mi yanına gidiyordum,yoksa karamsar olduğum veya merak ettiğim için.Bülent abiyi görünce duraksadım ve yanına gittim daha sonra sarıldım."Özlettin kendini."dedi.Kaçtıktan sonra onu aramıştım ve durumu anlatmıştım Bülent abi de beni anlayışla karşılamıştı.Geri çekildikten sonra,"Ameliyatta mı?"dedim. "Evet." "Ne zamana çıkar?" "Doktorlar çok fazla hasarı yok dedi.Heralde kırığı varmış." "Hmm anladım." Batu beni görünce yanıma gelerek sarıldı. "Özledim seni yaa."dedi. "Bende özledim." "Çekil ya ben de sarılacam."diyerek Buket geldi. Batudan sonra Buket'e sarıldım. "Gel seninle aşağıya inelim hem hasret gideririz."diyerek gülümsedi Buket ve birlikte aşağıya indik.Anlamıyorum ben o kadar yolu sadece tekrar aşağıya inmek için mi koştum?Buketle beraber aşağıya indik.
----
Bir kaç saattir aşağıdaydık.Bülent abi beni aradı. "Adacım Aras ameliyattan çıktı yoğun bakımında bizde yanındayız."dedi. "Tamam."diyerek telefonu kapattım. "Aras ameliyattan çıkmış."dedim. "Tamam."dedi ve birlikte yukarıya çıktık. İnen heyecanım tekrar yükselmişti.
Yoğun bakım odasına girince gözlerim Aras'ı buldu. Kalbimin ritmi hızlanmıştı.Aras bana bakıyordu. "Aras..."dedim. "Pardon siz kimsiniz tanıyamadım."diyince şoka uğradım. Nasıl yani hatırlamıyor muydu? "Ada.."dedim ve bunu derken içim cız etti. Beni hatırlamıyor olması beni üzmüştü kazadan dolayı hatırlamıyordu büyük ihtimalle.
Yada oyun yapıyordu.Aras işte...
"Gerçekten tanımıyorum sizi." "Pekala."diyerek odadan çıktım.
-----
Arasdan;
Ada odaya girince seneler önceki hali gitmiş yeniden zar zayıf bir kadın olarak hayatıma girmişti.Yalan söylemek ne kadar da istemesem de buna mecburdum. Kaslarım kasılmıştı.Sarılmak her ne kadar içimden gelse de sarılmıyordum.Yapardım ama yapamıyordum. Plan yapmıştım. Adayla zaman geçirmek ve birşeyleri hatırlamak isticektim ve sonra ona aşık olduğumu söyleyecektim. Hemşireye kaş göz işaretleri yaparak Ada'yı odaya çağırmasını söyledim.Nasıl anlayacaksa artık.
Hemşire Ada'yı odaya çağırdı ardından,"Ada hanım,yazdığımız ilaçları var burada.."diyerek Ada'nın eline verdi kağıdı ve daha sonra,"Geçmiş olsun."diyerek odadan çıktı hemşire. "İyi de bana neden verdi?"dedi Ada. "Hala resmiyette Aras'ın karısı olduğun için olabilir mi?"dedi Bülent abi. "Sen benim karım mısın?"diye sordum. "Ne yazık ki." "Anlamıyorum ben senin gibi çirkef ve çirkin birini nasıl sevdim ve ya evlendim?"dedi Aras. "Beğenmiyorsan ayrılabiliriz." Hemen de fırsattan ayrılabiliriz diyor. "Yok canım şimdi sen bana bakacaksın evde.Ayrılırsam bana bakması için birini bulamam.Hem karımmışsın.Çocuklarımız var mı bizim?"diyerek saçmalamanın dibine vurdum. "Artık gitsek iyi olacak."dedi Ada.
----
Adadan;
"Sorumun cevabını alsam artık?"dedi Aras arkadan. Batu,ben ve Aras eve gidiyorduk.Aras'ın evine yani.Aras'ın evine diyorum ama benimde evim sayılıyor. "Ne sorusu?"dedim bıkkınlıkla nefes vererek.Bakalım yine hangi saçma sapan bir soru soracak? "Bizim çocuklarımız var mı?"dedi. Allahım ya.Hafıza kaybı var adamda ama yine meraklı.Varsa var napacaksın. "Evet." "Kaç tane." 10. "İki." "Adları ne kız mı erkek mi?" "E yeter ama." "Ne zaman tanışacağım?" "Off." "Off diye bir isim mi olur.Kesin sen koymuşsundur." "Adları Çağatay ve Birce.Çağatay beş yaşında Birce üç yaşında."diyerek sorusunu cevapladım. "Hmm tamam."
----
Eve gelince sevdiğim koltuğa oturdum.
Bu koltuğu hala seviyordum. Arasa baktığımda koltuğa uzanmaya çalışıyordu. Kalktım ve yatabilmesi için yardım ettim. "Teşekkür ederim."demesiyle kendimi tuhaf hissettim. Bizim hikayemizdi Teşekkür Ederim.. bu iki kelime ne kadar sade ve anlamsız olsada mesela; sana aşığım, seni seviyorum..ne biliyim böyle değildi bizim için bu iki kelime aşkımızı anlatırdı. Birisi 'Teşekkür ederim.'dese aklımıza birbirimiz gelirdi. Arasdan o gün kaçsam bile farkında olmadan hala ona aşıktım..seviyordum.Bunun farkına yeni varsam bile yeni bir sayfa açmanın zamanı geçmemişti. Böyle düşündüğümü bilse sevinirdi belki. Tabi hafızasını kaybetmeseydi.
"Acıktım ben."diyerek düşüncelerimden sıyrılmama neden oldu.
Kalktım ve yemek hazırlamaya başladım.
"Döktürmüşsün (!)"dedi Batu. "Sus bakiyim sen. Bunu yaptığıma dua et."dedim. Patates kızartması yapmıştım. Halim yoktu.
"Bunu ben de yaparım ne var sanki." "Yapsaydın o zaman." Patatesleri tabaklara koydum ve Arasa kalkması için yardım ettim. Kaldırdıktan sonra yemek masasına geçtik. Yemeğimizi yemeye başladık.
-----
Telefonumun çalması ile yerimden kalktım. Suzi arıyordu. "Efendim."diyerek açtım. "Anne."diyerek ağlayan kızımın sesini duydum. "Noldu birtanem?" "Seni çok özledim. " "Geleceğim canım. " "Gelmedin ama hala."diyerek daha çok hıçkırıklara boğuldu. Dayanamadım ve"Seni alması için Batu abin gelecek. "diyerek telefonu kapattım. "Batu çocukları alıp getirir misin?" "Pekala."diyerek evden çıktı.
"Demek çocuklarımla tanışacağım. "
Diyen Arasa döndü bakışlarım.
----
Arasdan;
Sevinçliydim. Ya çocuklarımı göreceğim seneler sonra! Adayla bakışıyorduk. Gözlerimdeki heyecanı ve sevinci görebiliyordu.
-----
Arkadaşlar az olduğu ve geç geldiği için özür dilerim bir kaç gündür elim kesik bunu bile zar zor yazdım. Gerçekten geç geldiği ve kısa olduğu için özür dilerim.
