NEFİL'İM

3. BÖLÜM

Scott konuşurken çok fazla afallamıştım. Konuşmanın büyük bir kısmında gözlerimi pörtletip ona bakakalmıştım. Bu çocuk ne dediğinin farkında mıydı? Anlattığı her şey saçma ötesiydi. Böyle bir şeyin olması İmkansızdı değil mi ?

Ama işin tuhaf yanı ona bir yanım inanıyordu. ne yapacağım konusunda hiç bir fikrim yoktu. Bunları anlattı diye ona inanamazdım. Zamana ve düşünmeye ihtiyacım vardı.

Gerçekten normal bir hayatım vardı. Tamam çok güzel olmayabilirdi; babamı kaybetmiştim, kötü dönemlerden geçmiştim ama en azından normal bir hayattı işte .

Şimdi bu çocuk karşıma geçmiş başka bir annem babam olduğunu söylüyordu ve insan olmadığımı güçlere sahip olduğumu.

Peki rüyalarıma ne demeli.

Kafayı yemek üzereydim. Buradan koşarak uzaklaşmak istiyordum. Hayatıma kaldığım yerden devam etmek böyle bir konuşmayı yapmamış gibi farz etmek istiyordum ama yapamıyordum buradaydım işte.

Scott birşeyler söylemem gerekiyormuş gibi bana bakıyordu.

- Bbuu anlattıkların şaka değil mi? B...böyle b..bir şey o..olması i..imkansız bana bunların şaka olduğunu s..söyle hadi.

Konuşurken kekelemiştim. Ben onun yüzüne aval aval bakarken konuşmaya başladı.

- Keşke öyle olsaydı Derin ama değil lütfen bana inan 1 hafta sonra 16 yaşına gireceksin ve artık güçlerin etkisini gösterecek.

Sen farklısın, nasıl bir süreç geçireceksin bilmiyorum. Belki kanatların bile çıkabilir, çünkü normalde nefil ırkı düşmüş bir melek ve insan çiftleşmesinden oluşur sense iki düşmüş meleğin çocuğusun ve insan bir anne babanın.

Bu nasıl oluyor anlamıyorum ama insan ailenlede kan bağın var bu durumda ortaya farklı bir şey çıkıyor evet nefilsin ama çok farklı ve güçlü bir nefil.

Seni düşmüş Melekler artık daha rahat bulabilir 16 yaşına girdiğinde her şey farklı olacak bana inanmalısın. Seni uzaktan koruyamam.

- Bak Tamam Scott seni rüyamda görüyor olabilirim seni hissediyor da olabilirim ama bu sana hemen güvenmem gerektiği anlamına gelmez.

Anlattıkların imkansız şuan gidiyorum ve düşünmeye ihtiyacım var. Sakın arkamdan gelme.

Scott hiçbir şey demedi sanki bu kadar güç olmasını beklemiyormuş gibi bana hayretle baktı. Sıkıntılı bir şekilde içini çekti ve uzaklaştı başka tek kelime bile etmeden gitmişti.

Gözlerim yanmaya başlamıştı ağlamak istemiyordum kendimi ne kadar sıksam da yaşlar akmaya başlamıştı işte.

Koşarak arabama gittim. İçinde biraz oturduktan sonra sürmeye başladım nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. Sadece uzun bir süre kafamı dinlemek için arabayı sürüyordum...

Bir kaç saat sonra Walnut sokağına girdim ve yavaşladım arabayı kenara çekip  derin derin nefes aldıktan sonra kendimi biraz olsun toparlamıştım. Artık eve gitmeye hazırdım.

Orange sokağının yanından geçtim ve Hill sokağına saptım evim bu sokak üzerindeydi. Evin önüne gelince telefonu aldım ve Eva yı aradım
- Alooo?
- Düşündüm de Eva bence bu akşam bir şeyler yapmalıyız kafamı dağıtmaya ihtiyacım var.
-Ah işte benim kızım. 2 saat sonra hazır ol seni alırım.
-Tamam.

Eve girdiğimde annem daha gelmemişti buna sevindim kendimi toparlamak için biraz daha zamanım vardı.

Saat 6 yı biraz geçiyordu. Eva ile akşam takılacağımız için hazırlanmam gerekiyordu. Onunla takılmak bana çok iyi gelecekti bunu biliyordum.