Richard POV
Nagising ako dahil may naririnig akong umiiyak sa labas.
Parang
Ewan...
'Ang aga-aga, umiiyak?'
Tumayo ako at lumabas. Si yaya Pak yung umiiyak. May kausap sa telepono?
"Madam! Jusmiyomarimar! Ma'am, agahan nyo po!
Opo madam, pangakoooo!
Opo, huwaaaah!
Sige, po.
Ingaaat! Huwaaah!"
Binaba nya yung telepono. Bumaba ako at lumapit sakanya.
"Yaya Pak? Bat umiiyak ka? Anyare?" Tanong ko
"Sir Richard!!!! Uuwi daw si madam tsaka si sir next monthhhh!!!"
"E bat umiiyak ka? Natutulog pa sila, baka magising."
"Sorry po sir Richard, sorry." Tumigil sya sa pag-iyak.
"Yaya Pak naman! Ang aga-aga! Alam mo naman na ayaw na ayaw ko ang maingay dba?" Bwisit na tanong ni Charmaine habang nasa taas sya.
"Ay, o-opo madam. I'm sorry di na po mauulit. Pangako."
"Ugh! Wag kang mangako, gawin mo nalang!" Pumasok sya uli sa kwarto nya.
Tinignan ako ni yaya Pak. Umiling nalang ako.
"Nagalit nanaman si Madam." Bulong nya.
"Huwag kanang mag-inagay uli ha? Babalik nako sa taas." Ako
"Opo sir. Sorry po."
"Sige. Wag na sir. Kuya nalang." Tumango lang sya. Bumalik na ko sya kwarto.
Beastmode nanaman si madam Charmaine Letizia.
'Kawawa tuloy si yaya Pak.'
Pero, grabe.
Maaga pa talaga.
Hello?
4 o'clock palang!
Ewan ko bakit gising na si yaya Pak.
Di ata natutulog.
O,
Maaga lang talagang nagigising.
Pssh! Bahala na!
'Wala naman akong pake. -.-'
Humalita nalang ako uli at natulog. Masakit ulo ko. Para akong lalagnatin.
Kenneth POV
Nandito ako ngayon sa sala. Nanonood ng movie. Umalis si Richard kanina. Pinahiram ko sakanya yung isa kong sasakyan. May kukunin daw sya sa bahay nila. Si Charmaine naman, bumili ng aso.
Kaya,
Kami lang dalawa ni yaya Pak ngayon.
'Bwisit-___-'
*poot-poot!*
Agad namang tumakbo si yaya Pak para buksan yung gate.
Pumasok si Charmaine na may hawak na 2 asong nakatali.
Ang cute.
"Ah, kuya! These are my puppies!" Sabi nya sabay upo sa tabi ko.
"Names?" Tanong ko.
Kinuha ko yung husky.
"Oh, that's Duke. And this is Nini!" Sabi nya. Kinuha nya yung chow-chow. Yung Nini daw.
BINABASA MO ANG
Dangerous Woman
FanfictionMaybe you lost someone you never expected you would lose. Maybe you lost yourself. That's even worse. When you have bad days that just won't let up, I just hope that you will look in the mirror and remind yourself of what you are and what you are no...
