Dangerous Woman

44th Chapter: Thank You, Still

(Charmaine POV)

I woke up in his arms. He's hugging me and still I'm wearing his jacket. I dont't know what to feel. If this is wrong or not. Gusto kong magalit ng todo pero ba't di ko magawa? He hurted me so much so I should be mad at him.

Dahan dahan akong umalis sa pagkayakap nya tsaka umupo. I'm actually so hungry. Di ko na alam kung anong gagawin ko. Kainis.

"You're awake." Richard.

"Let's start walking. You know we should. Ayoko nang magtagal sa pashneang lugar na to." I said tsaka na tumayo at naglakad.

My lord, please guide us. Gusto na po naming makauwi. Please.

I guided the way. Malay mo mahanap ko yung daan palabas diba?

We're walking for 1 and a half hour. Until I heard some cars.

"We made it! Thank Jesus.." Masayang sabi ko. I checked my phone and called my driver para magpasundo. Sa wakas may signal na. Su,akay ako sa sasakyan pero hindi sumasakay si Richard kaya nagtaka ako.

"Hey.. Ride in, tara na."

"Wag na. Uuwi na rin ako magpapasundo nalang ako." Choosy pa eh.

"Whatever. Wag ka nang pabebe, faster Faulkerson." Nagugutom nako ang dami nya pang ekek.

Buti nalang pagkauwi may nakahanda nang pagkain. Umuwi kasi akame ditto sa bahay ni kuya kung asan si yaya Pak. Wala din nman si kuya dito nasa penthouse.

"Madam! Nako! Namiss ko po kayo. Tara na po. Ay kuya Richard!! hello! Pasok na po." Agad na kaming pumasok tsaka na kumain. Grabe. Ngayon lang ako nagutom ng ganto.

(Janill POV)

"How do you feel?" Tanong ni mom saken.

"Sobrang saya. But Richard doesn't seems happy na I'm back." Sagot ko.

"Ano kaba anak. Of course he is. Baka di nya lang pinapahalata. Wala ba kayong lakad ngayon?"

"Baka po kase bussy sya eh. Tatawagan ko nlang po mamaya." Sagot ko.

Alam ko na mas masaya si Richard kasama si Maine. Iba yung ngiti nya nung nakita nya sya ulit. Iknow he loves her so much. But I still love him. This is so complicated. Hindi ko alam kung anong gagawin ko.

"Baka naman ksama nya ngayon yung ex nya si Charmaine, right? Kelangan mong makuha si Richard sakanya anak. Wag mo nang pakawalan."

"Mom, no. Hindi ko kyang magawa yon sa ibang tao."

"You need to anak. You have no other choice."

"There is one choice left ma. Hahayaan ko sila. I want him to be happy. Ayokong nakikita kong malungkot sya. Yes, I do love him and I wanna give him what makes him happy."

Hindi ako magmamadamot. Gagawa ako ng paraan para magkabalikan sila but not today. Ayoko silang unahan. I just wanna help.

(Richard POV)

Kakatapos lang namen mag lunch. Nakaupo kame ngayon sa sofa watching tv. But I think kelangan ko nang umuwi. So, I stood up.

"I'm going home. Thank you pala." I said. She stood up.

"Uhm, ipahatid na kita if you want."

"No, I'm fine. Magpapasudo nalang ako." Tumango nalang sya.

"T-thank you pala dito sa jacket." Tsaka na nya inabot saken. "Thank you,.. still." She said and smiled. Tumango nlang ako tsaka na lumabas.

"Fuck." Napamura ako. What the hell? Sa tinagal-tagal na naming hiwalay bakit parang ngayon lang ako naguilty ng todo-todo? Hell, nah. Nabwi-bwisit ako sa sarili ko. Ia lost her. The one I love. And now I'm going to make sure na walang ibang aagaw sakanya. What's mine, is mine. Pasensya sila, madamot ako.