Love starts At the Office - Liam Payne.

#004.

Samen met Jessica liep ik naar het restaurantje op de hoek van de straat. Het gebouw lag net buiten het centrum iets wat ik zelf wel fijn vond. Je merkte amper dat je in London was. Ik zuchte, en Jessica keek me vragend aan, ik wuifde het weg en we zette ons aan een tafeltje. "Goedemiddag dames"

- "Goedemiddag" - "Willen jullie alvast wat drinken bestellen?" - "Ja, we weten ook al wat we willen" - "Mag ik een kipsalade, en een glas cola?" - de vrouw knikte en ook Jessica gaf haar bestelling door. "vertel" - Ik lachte en zette mijn zonnebril op mijn neus, want de zon scheen in mijn ogen. Ja, we zaten buiten. Het was gewoon even fijn om een frisse neus te halen. "Nou toen ik vanmorgen bij de starbucks kwam was mijn bestelling al opgehaald" - vragend keek Jessica me aan. Ik viel even stil toen de vrouw ons het drinken kwam brengen. Ik bedankt haar met een glimlach, en vertelde verder.

"Dus hij had de bestelling al opgehaald, en je meegenomen naar het werk, en net in het kantoor vroeg hij waarom je nog steeds bij hem werkte" vatte Jessica alles samen. Ik knikte. en nam een hapje van mijn salade. "Raar" - "Ja, vertel mijn wat. Ik stond met mijn mond vol tanden" sprak ik nog steeds een beetje verward uit, nadat ik mijn mond leeg had. "Die jongen is echt , koekoek" - Ik schoot in de lach, en Jessica lachte met me mee. Ik vertelde haar maar niet dat ik om 1u bij hem moet zijn. "Wat heb je eigenlijk voor een lunch voor hem moeten halen?" - "Een broodje met vlees" - "Oh, Oke"-Ik knikte en in stilte aten we onze lunch op. Nadat we betaal hadden liepen we samen terug naar het gebouw. "Gwen, kom je?" klonk de stem van Meneer Payne, ik keek op en zag dat hij bij zijn auto stond. "Uh, Ja ik kom" riep ik terug. "Goodluck" mimde Jessica me toe en maakte nog een gebaar dat ik haar moest bellen. Ik knikte en liep naar de auto. Hij opende de deur en ik stapte in. Payne zelf ging achter het stuur zitten en vragend keek ik hem aan. "We gaan naar de eigennaar van Topshop" - "Maar, waarom moet ik dan mee?" - "Het was jou idee om hun een pagina te geven dus jij haalt ze maar over" - "Nee, dat kan ik echt niet" - "Ik help wel" - Hij schonk me een glimlach, en reed de weg op.

Totaal verbijsterd loop ik samen met mijn baas het hoofdgebouw van Topshop uit. "Het is je gelukt" lachte hij en ik knikte. "Ik kan het niet geloven" - "Je bent een goede zakenvrouw" - Verward keek ik hem aan. "Ik heb niks hoeven te doen" sprak hij schouder ophalend uit. "Dat neem ik dan maar aan als een compliment" - Hij knikte, en beglijden me naar zijn auto. Met een glimlach van hier tot tokio keek ik langs de huizen die we passeerde. Pas toen de auto tot stilstand kwam merkte ik dat we niet bij het kantoor waren. "Sorry, maar" - "Dit moet gevierd worden, niet waar?" - "Uhm... denk het" - Hij schudde lachend zijn hoofd, en een poort schoof open. "Waar zijn we?" vroeg ik. "Zie je zo wel" - verward knikte ik en hij reed een soort garage in. We stapte uit en met een lift gingen we naar boven. "Wauw" kwam er uit mijn mond, de lift kwam namelijk uit in een grote open ruimte waar je zo over de stad uitkijkt. "Welkom" - "Waar?" vroeg ik en keek hem speels aan. "In een van mijn appartementen" - "U heeft meer dan een appartement ? " vroeg ik. Hij knikte, en liep naar ik denk de keuken. Ik liep naar de bank en zette mijn tas neer, en keek mijn ogen uit. Het appartement was chique ingericht, met zwarte en witte meubels. Totaal niet huiselijk en hing al helemaal geen sfeer. Mijn blik gleed naar de witte muur waar een klok hing. 6u,serieus waren we meer dan drie uurtjes weggeweest. "Champagne" klonk het achter me. Ik draaide me om en nam het glas aan. "Op een nieuwe deal" - "Proost" - Ik klinkte mijn glas zachtjes tegen dat van hem, en nam een slokje van het goude gloedje. Het prikte lichtjes in mijn keel, maar het was totaal geen ongename prikkel. Ik sloot kort mijn ogen, en toen ik ze opende zag ik geen Liam. "Honger" - Ik liep naar wat ik dacht te keuken zou te zijn en ik had gelijk. "Uh, ik ga naar huis" - "Waarom, ik bedoel wacht er iemand op je?" - "Nee, op jou?" vroeg ik. Hij schudde zijn hoofd en roerde in een pan. "Blijf je eten?"- "Ik weet niet" kwam er nogal zachtjes uit mijn mond. "Waarom niet ? " - "Ik wil u niet tot last zijn" - "Oke, laten we een ding afspreken" - vragend keek ik hem aan. "Jij noemt me buiten het werk Liam, niet u of meneer Payne. Goed?" - ik knikte, en trok mijn blazer uit. "Laat me dan helpen" - Hij knikte goedkeurend, en vroeg me om de tafel te dekken. Zo gezegd, zo gedaan. Naar een kleine 20 minuten zaten we aan de eettafel te genieten van een overheerlijke taigatella.