"Biliyorum" dedim ukala bir şekilde. Gülümsedi. Yanağıma bir öpücük kondurdu. Şaşırdım. Nedense ne zaman bunu yapsa ya da aramızda yakınlaşma olsa böyle oluyordu. Yani çıldıracaktım artık.
"Anka?"
"Hı?" dedim şoku atlatamama rağmen.
"Bu evden taşınmalıyız. Bugün. Eşyalarını topla." demesiyle başımı ona çevirdim. Ama birşey dememe fırsat vermeden kapıyı kapattı ve evden ayrıldı. Balkona çıktım ve aşağıya bakmaya başladım. Özgür binadan çıktı. Sonra da kendi evine girdi. Bende içeri girdim ve bavulumu toplamaya başladım.
********
"Ev nerde?" diye sordum Özgür'e. Araba kullanıyordu. Bana kısa bir bakış attı ve yeniden yola döndü.
"Evden önce gitmrmiz gereken bir yer var"
"Öyle mi?" dedim heyecanla. Gülümsedi. Yerime sakince oturdum.
*******
Geldiğimiz yere baktım. Yüksek bir binaydı burası. Özgür'e baktım. Bana baktı ve elimi tutup çekiştirmeye başladı. Binanın içine girdiğimizde şaşkınlıktan öleceğim diyebilirdim.. Burası bildiğimiz tımarhaneydi. Özgür'e baktım. Yeniden çrkiştirmeye başladı. Asansöre girdik. 6. Tuşa bastı Özgür. Sormak istiyordum ama Özgür çok gergin gözüküyordu. Elinden tutup dudaklarıma götürdüm ve öptüm. Bana baktı. Yüz hatları çok keskindi. Çok gergindi. Elimi yanağına koydum. Sanki bunu bekliyormuş gibi gözlerini kapattı. Parmak uçlarımdan kalktım ve dudaklarına ufak bir buse kondutup geri çekildim. Gözlerini açtı ve acıyla gülümsedi. Galiba ağlıcam.
"Özgür orda ne varbilmiyorum ama"
"Ece" dediğinden başımı hızla ona çevirdim.
"Ama burası" yine sözümü tamamlayamadan bu sefer o dudaklarıma ufak bir öpücük bıraktı. "Bana iyi geliyorsun" dediğinde başımı kaldırıp yüzüne baktım. Sağ eliyle yanağımı okşadı. Ama yüz ifadesi hala değişmemişti. Bir eli hala yanağımdayken ben bir elimi onun yanağına koydum. Diğer yanağını öptüm. Elimi belime koydu ve kendine çekip sarıldı.
"Eğer..." yutkundu. Kalbi çok hızlı atıyordu. Kafamı kaldıracağım sırada beni durdurdu. "Eğer orda ağlarsam bana sakın yaklaşma. Tamam mı?" dediğinde başımı kaldırıp ona baktım. Gözleri kıpkırmızıydı ama ağlamıyordu. Asansörün kapısı açılınca elimden tutup arkasından sürükledi. Renkli bir kapıya geldiğimizde durdu. Sanki emin değildi. Destek vermrk amaçlı elimi tutan elini sıktım. Bana baktı. Sonra kapıyı açtı ve beni de arkasından sürükledi. Oda da sadece bir yatak ve kücük bir sehpa vardı. Bir de yatakta bize sırtını dönmüş olan bir kız.
Özgür elimi bıraktı ve kızın yanına gitti. Onu izledim. "Ece? Ben geldim güzelim" kız yavaşça Özgür'e döndü. Kız gerçekten çok ama çok güzeldi. Ne kadar kıskanmamam gerekse de deli gibi kıskanıyordum. Sarışın,begaz tenli güzel bir kızdı. Yatakta oturur pozisyona geldi. Özgür onun ellerini tuttu. Şuan onun yanında olmak istiyordum ama sanki biri ayaklarımı bağlamıştı,kımıldayamıyordum. Özgür'ün gözlerinden yaşlar süzüeye başlıyordu. Bir damla göz yaşı diğerini getiriyordu adeta. Ece elini Özgür'ün yanağına koydu ve göz yaşlarını sildi. Özgür'e doğru bir adım attım. Ece beni gördü ve bana bakmaya başladı. Başımı yere eğdim. Özgür'ün bana baktığına yemin edebilirdim. Özgür'ü şuan kıskanıyordum ve yanına gitmek istiyordum. Sakin okmam lazım,sakin.
"Bu... Anka. Arkadaşım" kafamı hızla kaldırıp ona baktım. Arkadaş mı? Cidden! Ne arkadaşlığı! Şuan ne kadar konuşmak istesemde kıza üzüldüğümden yapamıyordum. Odadan çıktım ve kapıda beklemeye başladım. Sinirden kıpkırmızı olmuşumdur kesin. Gerçi esmer tenim bunu engelliyor ama kesin kırmızı olduğum bellidir. Arkadaş dedi ya! Resmen arkadaş dedi! Arkadaşlar öpüşür mü!? Nayn! Öpüşmez! Ne arkadaşlığı ya! Ağlamak istiyorum. Ama ağlayamıyorum.
Sonunda sabredemez hale geldiğimde asansöre doğru ilerledim. Biriyle çarpıştığımda hiç dikkat etmeden özür diledim be asansöre bindim. Kapı kapanacakken bir el kapanmasını engelledi. Asansörün kapısı yeniden açıldı ve içeriye Özgür girdi. Ona en uzak köşeye çekilip ellerimi göğsümde bağladım. Bana doğru geldiğinde yürümeye başladım ve yine ona uzak olan tarafa geçtim. Yeniden geldiğinde koşarak diğer tarafa geçtim. Yine geldiğinde yine koştum ve pat! Asansörden sesler gelmeye başladı ve durdu. Özgür beni kendine çekip sarıldı.
"Sakin ol. Sakın korkma" dedi sanki bana yardım etmek istiyormuş gibi.
"Ne korkması be! Bebek miyim ben!" dedim ve onu ittim.
"Senin sorunun ne Anka?"
"Sanane! Zaten ben sorunlunun tekiyim de mi? Anka sorunlu bir kız! De mi!" diye bağırdığımda kaşlarını çattı. O an ileri gittiğimi anladım ve dayandığım aynadan usulca yere kaydım. Dizlerimi kendime çekip başımı gömdüm.
"Ağlamak istiyorum. Ama bunu bile beceremiyorum. Beceriksizin tekiyim." dediğimde Özgür eliyle başımı kaldırdı ve kendine çevirdi. Yaklaşmaya başladığında öpeceğini anladım. Ama bir sorun vardı. Özgür'le aramızda milimetreler varken çok büyük bir şekilde saçmaladım.
"Dur bir dakika. Galiba ağlıcam."
