The Lost Diamond Apple

Chapter 5: Missing

Everyone was shocked dahil sa biglaang paglitaw ng isang babaeng hindi naman imbitado sa party.

The guards tried to reach her pero gumamit ng black magic Yung babae Kaya napatumba niya lahat ng mga guards na lumapit.

Because of that, nagpanic nanaman lahat ng tao. Some people ran to save their lives from the lady.

And me? I was looking for Anria. Nagaalala din kasi ako kina Jeremy at Cy dahil hindi ko sila makita. I instructed one of the guards to find Anria.

Anria is a smart and tough girl. I'm sure naman na hindi niya ilalagay sa pahamak ang mga anak ko. What I'm worrying right now is Iverson.

Tumingin saamin Yung babae and smiled. Not a sweet one but a creepy and devious one. Humarap siya saamin which made Lio block his body on us Para protektahan. Sina James din, naghanda for an unexpected attack.

"Time to go, my dear Iverson." The lady said with a high pitch tone. Nakaka-pangilabot Yung boses niya and it really made my fur stand up.

Pero nagulat ako sa mga nangyare. Bigla na Lang Tumingin si Iverson sa babae saka inangat ang kamay. Even Lio was shocked saka Tumingin sa babae.

Then I noticed something. Yung mga Mata ng babae, kulay berde. That's the time I knew na may kapangyarihan na ginagawa Yung babae that makes Iversom do everything the lady said through eye contact.

Agad Kong tinakpakn Yung mga Mata ni Iverson Saka ito itinalikod which made him put his arm down. Nakita ko naman sa babae na nadismaya siya because of what happened. I won't let her get my son.

The guards suddenly attacked Pero masyadong malakas Yung babae. Only James, Dayala and Knight we're the one who remained standing.

Tumingin saakin si Lio saka niya ako hinalikan sa noo Pati si Iverson. Lumapit siya sa may tenga ko to whisper something.

"Pupunta tayo sa may pinagtakbuhan natin noong 18th Birthday mo, okay? Whatever happens, just trust me." I nodded in agreement saka hinawakan Yung kamay ni Lio.

Lahat ng mga bisita, nagsilabasan na habang Yung mga guards ay dinidistract Yung babae. Dayala looked at Lio while Lio nodded. A sign na patuloy Lang sila sa ginagawa Nila so that we can make our great escape.

Tumakbo kami Nila Lio sa may exit, kinuha niya Yung kabayo niya saka kami Agad umangkas Doon.

"Mommy, what's happening?" Iverson asked habang tumatakbo Yung kabayo. I kissed his forehead saka siya niyakap.

"Just stay calm and hug mommy, okay?" Mas humigpit Yung pagkakayakap niya saakin which made me smile.

"Okay."

The ride went smooth hanggang sa nakadating na kami sa pinagtaguan saakin ni Lio dati. Itinigil niya muna Yung pagtakbo ng kabayo saka siya naunang bumaba. Pagtingin ko Kay Iverson, nakahilig na Yung ulo niya sa may balikat ko saka nakapikit Yung mga Mata. Tulog na.

"Halika na, ma. Akin na si Iverson." Sabi ni Lio saakin saka dahan-dahang kinuha si Iverson Mula sa bisig ko. Lumapit ako sa may pintuan ng bahay saka ito binuksan.

Diniretso nang inihiga ni Lio si Iverson sa kabilang kama. I remembered the old days, nung mga panahon na prinoprotektahan pa ako ni Lio.

Lio looked at me saka siya tumayo at niyakap ako. I hugged him back. I don't know what's already happening.

"Dad.."

"Shhh.. Everything will be okay, ma." Sabi niya saka humiwalay sa yakap. He lifted my face up saka ako hinalikan. Just a simple peck.

"I should've listen to you. Hindi Sana to nangyayare Kung hindi kita pinilit." Sabi niya. I smiled sadly saka siya niyakap.

"It's not your fault." I whispered.

~*~*~

Naggising na lang ako bigla dahil may narinig akong parang nagsara na pinto or something. Nagtaka ako dahil wala namang katao-tao dito sa may forest. Tinignan ko si Lio sa may left side ko. Natutulog padin siya. 

Pero nang tumingin ako sa may right side ko kung saan dapat mahanap ko ang katawan ni Iverson ay wala. Wala siya doon. Umatake nanaman yung panic system ko. 

Dali-dali akong tumayo saka binuksan yung pintuan. Tumingin ako sa paligid ngunit wala akong makitang ni isang tao. Ni anino, wala. Walang gumagalaw. Mga puno lang ang nakapaligid sa bahay kung nasaan man kami.

HIndi ko na alam ang gagawin ko.

Pumasok na ako sa loob saka dali-daling lumapit kay Lio na nakatulog parin.

"Lio! Gising dali!" Nanlalamig na yung kamay ko tapos hindi na ako makahinga ng maayos dahil sa paninikip ng dibdib ko. Kaya ba may narinig akong parang nagsara? Damn! Kinakabahan ako. Hindi na ako makahinga at makapag-isip ng maayos. 

Hindi ko makalma ang sarili ko.

Nang maggising ko si Lio, agad agad siyang umupo saka ako pinakalma. Hindi ko namalayan na may mga tumutulo na palang mga luha mula sa mga mata ko. Kaya siguro halata na rin sa mukha ni Lio ang pagaalala.

"Ma, bakit? Anong nangyare?"

I sobbed. "Dad, si Iverson, nawawala!"

~*~*~