The Lost Diamond Apple

Chapter 8: Conclusion

"Hindi kaya si Jendra nga ang babaeng iyon, dy?" I asked him habang nakatingin sa labas ng bintana. Andito kami ngayon sa kwarto namin, nagpapahinga. 

After our conversation with King Aqua, my mind was very busy with the things that are running in my mind. I felt sick, I feel like vomiting. 

Good thing we already found Anria and the kids yesterday before we finally had our conversation with King Aqua. Nagtago pala sila sa may secret garden na pinakita ko noon kay Anria. I know Anria is a smart girl and I trust her at hindi nga niya ako binigo dahil naging okay naman sina Jeremy at Cy.

But I cant help myself. I cant stop crying, I cant stop thinking of my son, who took my son and what's her purpose. Kung bakit ba niya to ginagawa because if this is some another revenge that I need to fight then I will.. but for now I dont know what it is or where to start. 

Ang dami nang nangyare sa buhay namin ni Liobut I didn't expect that this will happen. I mean, isn't it so cruel if you also hurt the child of the person you hated the most? Sana nga lang hindi na niya idamay pa ang mga anak ko pero paano ba yan, nasa kamay na nga niya si Iverson at hindi malabong pati si Jeremy at Cy ay madamay. 

I need someone who can teach them on how to defend theirselves at their young age or else, or else.

"Its impossible na si Jendra iyon, ma. We both saw her, you saw her na namatay during the battle." Sagot niya sa katanungan ko. Alam kong iyon ang sasabihin niya and I myself is also the answer to my own question. 

"Pero kung hindi si Jendra, sino? Sino pa ba ang pwedeng maging kalaban natin na related kay Caspian?" This time, I already faced him cause it just really messes my mind! Nakakapagod mag-isip sobra. Ang hirap neto. Mas mahirap pa to sa mga exams na pinapasagot nila sa university namin.

Lalo na't walang clue. Ang tanging clue lamang na meron kami ay ang black liquid and yet, hindi pa namin sigurado kung kanino ba yun. 

"Maybe, maybe hindi related kay Caspian. Siguro iba pa, ma."

"Sinong iba?! I need answers Lio! Hindi ako matatahimik nang hindi ko malalaman kung sino ang babaeng may hawak sa anak ko!"

Lio stood up from his seat and hugged me. I tried to budge but he hugged me tighter that madde me just want to give up and be in his arms for awhile now. This mystery wont let me rest. It really keeps on bugging me. 

~*~*~

"Mahal ko," 

Teka, nasan ako? Ano to? Ang tanging nakikita ko lamang ay isang babae at lalake na sa tingin ko ay mag-asawa dahil mukhang buntis ang babae. 

"Buti nakauwi ka na, mahal ko. Saan ka ba galing?"

"Pinitas ko ang mga ito para sayo." sambit nung lalake saka ipinakita ang mga rosas na kulay purple. Nasiyahan naman ang babae kaya siya ngumiti at niyakap ang asawa. "Mahal kita, aking reyna. Alalahanin mo na kahit anong mangyare, mamahalin lang kita. Ikaw lang at wala ng iba. Hindi kita iiwan. Hinding hindi ako mawawala sa tabi mo, aking mahal."

Nakangiti lamang ang babae nang bigla itong nag-iba. Bigla itong sumimangot, ang mga mata ay galit at namumula. Nag-iba din ang lugar na kinatatayuan namin, niya. 

Nasa isang sementeryo kami. Isang sementeryong pamilyar. At ang babae, nakatayo habang nakatingin sa isang patay habang may hawak na itim na payong para hindi mabasa mula sa ulan at ang isang kamay naman ay nasa tiyan na malaking-malaki na. 

"Sinungaling ka, Ian. Sinungaling ka. Iniwan mo ako. Iniwan mo kami ni Liliana. Iniwan mo kaming dalawa." Sambit niya habang humihikbi. "Hindi mo ako mahal. Hindi mo ako minahal. Napakalaking kasinungalingan!" Sigaw niya saka ibinato ang mga rosas na kulay purple na hawak hawak niya kasama ang payong. 

Sino kaya siya? At sino kayang Ian?

Nagulat na lamang ako ng tignan niya ako ng masama. Tinignan niya ako kasama ang kanyang namumula at galit na galit na mga mata. Tumalikod na ako para tumakbo at tumakas ngunti sa aking pagtalikod ay nagulat ako dahil kaharap ko na siya.

"MAGBABAYAD KAYO!"

~*~*~

"Aaah!" napa-upo ako buhat ng aking panaginip. I've been having these nightmares lately but.. but this one's a bit different. 

Sementeryo. Purple roses. Ian. Liliana.

Eto ang mga bagay na maalala ko. Kung may pinagka-iba man ang mga bangungot ko na napapanaginipan ko dati simula nang mawala si Iverson, yun ay ang walang pangalan na binabanggit. Pero ngayon, may pangalan. 

Ian. Liliana. 

"Ma?" Nagulat ako ng may naramdaman akong kamay na humawak sa aking balikat. Nakita ko si Lio na nagkukusot ng mga mata habang nakakunot ang noo. 

"Dy." Sambit ko saka siya hinarap. Hinarap din niya ako saka ko siya hinawakan sa kamay. 

"Nanaginip ako daddy."

"Seryoso ba yan, ma?"

"Dy, Ian. Liliana. Yun ang mga pangalan na nabanggit nung babaeng umiiyak sa panaginip ko. Sa tingin ko, ang babaeng iyon ay isang asawa at ang asawa niya ay ang kanyang binanggit na si Ian at ang kanilang anak ay si Liliana." sabi ko. "Ngunit patay na si Ian at galit ang babaeng iyon saakin."

"Hindi kaya sa tingin mo, may nagrerebelde ulet saatin, ma?"

"Hindi ko alam. Pero kailangan kong malaman kung sino ang babaeng iyon at kung sino si Ian dahil baka siya ang dahilan kung bakit nangyayare ang mga ito saatin ngayon dy."

I was already full of hope. Im ready.

"Malay mo, siya pala ang kumuha kay Iverson."

~*~*~