"hi! nagluto ako ng chicken adobo" ipinakita ni Maine kay Alden ang hawak niyang mangkok na may laman na ulam ng puntahan niya ito sa bahay nito.
"naparami ang luto ko kaya naisip kong bigyan ka. Dont worry wala itong gayuma or drugs."-hindi na siya nag aksaya pa ng oras sa paghihintay na sumagot ito. Lumusot na siya sa nakaharang na braso nito sa pinto at pumasok sa loob ng bahay nito.
"come on in"-natatawa tuloy niyan sabi dito.
"you have a nice house"- puna niya.
"thank you. It's very much like your brother's isn't it? dito tayo sa kusina."
I think she made a wrong move again.
sumunod naman siya rito. "ang sabi ni kuya Sam, masarap daw akong magluto kapag sinisipag akong humarap sa kusina"-pagmamalaki niya.
"well, thats nice"
Siya na ang naghanap ng mapagsasalinan ng ulam, isang malalim na pinggan ang nakita niya sa mesa.
"Siguradong mapapasarap ang kain mo ng tanghalian dahil specialty ko ang chicken adobo, ang sabi pa nga ng kuya ko ito nalang daw ang lutuin ko forlife. Baliw talaga yung kuya ko eh, kaya pag pasensyahan mo nalang siya kung sakaling naaasar ka niya minsan. Wala lang magawa iyon."
Bago pa man niya maisalin ang ulam sa pinggan, nakuha na iyon ni Alden.
"marumi ito"-sabi nito.
She looked at their clasped hands.
And she felt that exciting electrifying feeling caused by that mere contact. She looked at that clear brown eyes, totally contrasting with his jet-black hair.
hindi talaga nakakasawang pagmasdan ang guwapong mukha nito, mukha talagang isang prinsipe.
"maine?"
at ang ganda pa ng boses nito. Parang ipinaghehele ang puso ko.
"Y-yes?"
She's spacing out already.
"Marumi ang bowl na to. Let me just find another one."
"okay."
Hinayaan na niya rito ang mangkok na iyon. Nang makahanap ito ng panibagong mapagsasalinan ng dala niyang ulam ay ito na rin ang nagsalin niyon. Sinamantala niya ang pagkakataong iyon para makapag-isip ng magandang mapag-uusapan para mas matagal pa niyang makasama ito.
"matagal na ba kayong magkakilala ng kuya ko? Napupunta na kasi ako dito noon pa man pero hindi kita nakikita."- she asked.
"bago palang ako dito, last month lang ako lumipat"
"talaga? kaya pala. Noong nakaraang buwan pa kasi tambak ang trabaho sa opisina kaya hindi na rin ako nakakapunta dito ng madalas kaya hindi kita nakita."
"Ganoon nga siguro"
ang tipid naman sumagot nito"-reklamo niya sa isip. Pakiramdam niya ay ayaw siya nitong kausap. "Suya naman"
BINABASA MO ANG
THIS TIME (ALDUBFF) SHORT STORY
Fanfiction"the greatest mistakes we make are the risks we didn't take. If something will make you happy, go for it! So that you wont live your life asking 'what if?' and telling yourself "if only....." characters and events in this story are purely fictional...