Sunshine After Rain

Hoofdstuk 16

Ik word wakker doordat mijn telefoon trilt. Ik zie dat het 4:45 is en neem op. Wie belt er nou rond dat tijdstip?
I: hallo
R: Inaya

Ik hoor Romaysa heel hard huilen aan de telefoon.

I: Room wat is er?!
Roep ik meteen klaarwakker.

R: Inaya doe de deur open

I: one sec.

Ik hang op en kruip uit bed. Beneden aangekomen doe ik alle lampen aan en doe de deur voor Room open. Ze valt meteen huilend in me armen. Haar gezicht ziet bond en blauw en het bloed druipt uit haar neus. Haar kleren zijn gescheurd en zitten onder het bloed. Ik trek haar mee naar binnen en laat haar op de bamk zitten. 'Wat is er gebeurd' vraag ik bezorgd. Ze blijft huilen en pakt mijn hand vast. 'Inaya i-ik ben verkracht..'huilt ze. Ik schrik en kijk verafschuwd voor me uit. 'Hoe kan dat?' roep ik net iets te hard. 'Toen ik vanaf hier naar huis ging hebben ze me meegenomen ze hebben me geslagen en daarna verkracht' huilt ze nog harder. Opeens hoor ik voetstappen op de trap. Ilias komt de woonkamer in. 'Inaya hmara wat..' en verder komt hij niet zijn mond valt open van verbazing. 'Wat is er gebeurd' schreeuwt hij. Room moet daardoor nog harder huilen. Ik knuffel haar en moet ook huilen. 'Room het komr goed' sus ik haar en mezelf. 'Kom ga even douchen en dan slapen morgenochtend zullen we het erover hebben' zeg ik. 'Inaya..ik mag niet meer naar huis' snikt ze. Laat me jullie even vertellen. Gisteren was Room bij ons, maar ze kwam alleen haar koffer brengen en daarna zou ze weer naar huis gaan. 'Waarom dat dan?' zucht ik. 'Ze vinden me nu waardeloos' snikt ze. 'Mag ik nog weten wat er is' vraagt Ilias in de war. 'Morgen' zeg ik kortaf. Ik trek Room mee naar boven en geef haar schone kleding en ondergoed. Ze gaat douchen en trekt het aan daarna vaat ze in de logeerkamer slapen. Ik ruim alles op en sluit alles weer af daarna plof ik weer in bed.

S'ochtends

Ik word wakker doordat iemand aan me zit. Als ik mijn ogen open zie ik Achraf ik geef hem een kus en sta op. Mijn grootste zorg nu is Romaysa. Ik neem een snelle douch en loop dan naar beneden en zie iedereen al zitten. 'How late is it' vraag ik. 'Right now it is 1 o' clock' zegt Mo met een debiel accent. Ik maak een snel ontbijtje en ga dan Room wakker maken. Ik loop haar kamer binnen en zie haar op het bed liggen. 'Goeiemiddag habiba' zeg ik zacht. Ze draait zich om en kijkt me met opgezwollen ogen aan. 'Kom ik heb ontbijt gemaakt' zeg ik geruststellend. Ze knikt en staat op. Op dat moment grijpt ze naar haar buik en trekt een pijnlijk gezicht. Ik schrik en val haar bij. 'Omg je bloed!' roep ik geschrokken. Ze kijkt me bang aan en haar ogen vullen zich met tranen. 'Ben je ongesteld?' vraag ik. 'Nee ik was vorige week ongesteld' zegt ze bang. 'We moeten zo naar het ziekenhuis pak maar andere kleren uit mijn kast en verschoon je gebruik maandverband voor de zekerheid' zeg ik terwijl ik het dekbed eraf haal en nieuwe pak. Ze gaat weg en ik ruim de kamer op. Ze komt terug in een joggingbroek en een oversized vest. Ze ziet er echt dood uit. 'Kom we gaan ontbijten' zeg ik en loop alvast door. Beneden aangekomen ontbijten we en daarna staan we op naar de woonkamer. Room loopt voorop en ik loop achter haar aan. Midden in de woonkamer grijpt ze naar haar buik en begint over te geven. 'Room!' gil ik in paniek. Ilias gaat meteen bij haar staan en ik pak een dweil. Als ik de woonkamer weer inloop zie ik Room emt een deken in de hoek liggen. Iedereen zit om haar heen en ze blijft maar huilen. Nadat ik alles heb opgeruimd ga ik er ook tussen zitten. 'Nou Room gaat jullie vertellen wat er is gebeurd' zeg ik aanmoedigend. Ze schraapt haar keel en haalt diep adem. 'Het begon dus zo, ik liep vanuit jullie huis de straat uit naar de bus. En opeens kwam er een groepje jongens naast me lopen. Ik liep door en opeens pakte eentje me hand vast en begon aan me te zitten. Ik begon te schreeuwen en hij sloeg me. De rest was weg waarnatoe wist ik niet. Opeens duwde hij me een busje in waarin die andere jongens zaten en daar hebben ze me misbruikt en mishandelt' krijgt ze er met horten en stoten uit. Ze kijken allemaal geschrokken naar haar. 'En net in de ochtend verloor ik heel veel bloed' vertelt ze verder. 'Maar ik ben niet ongesteld' maakt ze het af. 'We moeten naar het ziekenhuis' zegt Mo. 'En je ouders' vraagt Redouan. 'Ze zien me als een hoer ik mag niet meer thuis komen' huilt ze. Hij knikt verward. Ilias tilt haar met deken en al op en brengt haar naar de auto. Ik ga naast haar zitten en ze legt haar hoofd op me schouders. Mo blijft met de moeder van Achraf en Achraf en Redouan zitten voorin. In het ziekenhuis aangekomen tilt Ilias haar weer op en rent naar binnen met ons achter hem aan. Room word een kamer binnen gebracht en word onderzocht. We wachten in spanning af. Ik huil en loop steeds rondjes. Achraf komt naar me toe en houd me vast. Ik leun tegen hem aan en zucht. Ilias kijkt leveloos voor zich uit en Redouan is verderop aan het bellen. We zitten hier nu ongeveer 2 uurtjes en het is al 3 uur. De dokter komt opeens binnen en vraagt of we familie zijn van Romaysa (..) we knikken. 'Nou kom mee dan krijgen jullie tegelijk het nieuws te horen' zegt hij pijnzend. We lopen naar binnen en ik ga op de schoot van Achraf zitten Ilias gaat naast Room zitten en pakt haar hand vast. Redouan zit naast mij. 'Nou het bleek dus dat je zwanger bent gefeliciteerd alleen het hevige bloeden kwam doordat er een 2e bevruchte eitje was alleen dat is helaas gestorven sordy daarvoor' zeg hij snel en loopt dan de kamer uit. Het enige wat er door mijn hoofd rondspookt is het woordje zwanger. Iedereen kijkt verdwaasd voor zich uit. 'Ben ik zwanger?' vraagt Room opeens. Ilias loopt huilend de kamer uit. Ik loop achter hem aan. 'Ilias wacht!' roep ik. Hij draait zich om en neemt me in een knuffel. 'Je houd van haar he' vraag ik. 'Inaya houden van is nog maar zacht uitgedrukt, dit is gewoon erg' zegt hij. 'Je moet haar nu steunen' zeg ik moedig. 'Dat ben ik sowieso van plan het werd me gewoon teveel' zucht hij. Ik knuffel hem stevig en we lopen weer terug. Ik ga weer bij Achraf zitten en ilias gaat naar haar toe. 'Romaysa omdat ik weet dat dit heel moeilijk voor je zal zijn ga ik je helpen en het kind opvoeden als mijn eigen kind' zegt hij lief. Ze kijkt hem lief aan en begint dan te huilen. 'Echt waar' snottert ze. Hij knikt en veegt haar tranen weg.