Sunshine After Rain

Hoofdstuk 13

Pov Inaya

Voor mij staat een bed vol cadeautjes en mijn lieve prins. 'Hey habiba' zegt hij glimlachend. Ik loop met mijn handen voor me mond naar hem toe. Op dat moment steekt hij een bos bloemen naar me uit. 'Oh wauw..' is het enige wat ik uit me mond krijg. Ik pak de bloemen aan en zet ze in een vaas. Ik loop weer terug naar hem en geef hem een stevige knuffel. 'Ik hou van je..' mompel ik in zijn nek terwijl ik zijn geur in me opneem. 'Ik meer van jou! Kijk eens ik heb eten gehaald, laten we eerst gaan eten en dan mag je je cadeautjes openen' zegt hij lief. Ik laat hem los en druk een kus op zijn wang. 'Dankjewel mop ben je voor eeuwig dankbaar' glimlach ik naar hem. We gaan eten en praten over koetjes en kalfjes, er word gelachen en we plagen elkaar ook. Als we klaar zijn gooit hij alles weg en helpt me met opstaan. 'Zo, nu mag je je cadeautjes openen' grijnst hij. Ik ga op me bed zitten en pak een zak. Ik laat een diepe zucht en kijk hem aan. 'Waarom doe je dit?' fluister ik. 'Hoe bedoel je?' vraagt hij verward. 'Al deze moeite? Achraf je kan veel beter krijgen!' zucht ik. Hij loopt naar me toe en gaat op zijn knieën zitten en pakt mijn hand vast en legt die op zijn hart. 'Inaya zeg dat nooit meer! Je bent mijn diamant! Mijn koningin! Wie heeft jou zo laten denken habiba?' zegt hij verdrietig. Ik kijk hem lang aan en bijt op mijn lip. 'Inaya praat!' zegt hij vermoeid. Ik kijk weg en kijk hem dan weer aan. Ik geef hem een kus op zijn lippen en hou hem stevig vast. Het valt stil. 'Maak je cadeautjes open' zegt hij aansporend. Ik glimlach en pak de zak weer vast. Nadat ik alles heb geopend en gepast ens gaat de deur opeens open. 'OHMYALLAH! Inaya godverdomme teringwijf je liet me helemaal schrikken' zegt Romaysa huilend. Ik kijk haar verward aan. 'Ik dacht dat je bijna doodging' snikt ze verder. Ze rent op me af en houd me stevig vast. 'Rustig ademhalen habiba ik ben er nog' zeg ik geruststellend en streel haar rug. 'Hallo vriendjes en vriendinnetjes' horen we opeens uit de deuropening komen. Ja hoor de 3 musketiers zijn er weer. 'Ewa Inaya what's down' zegt Mo. Ik kijk hem raar aan. 'Hoor je Inaya hij zegt what's down in plaats van what's up want hij is speciaal' zegt Ilias dom. 'What..the..' zeg ik zacht en verward. Redouan komt naar me toe en geeft me een knuffel en een kus op me hoofd. 'Hey liefje alles goed?' vraagt hij bezorgd. Ik knik en glimlach naar hem. 'Goedemiddag' klinkt er alweer vanuit de deuropening. Iedereen groet terug en de arts komt binnen. 'Ik kom weer even alles checken om te kijken hoever je bent' zegt hij vrolijk. EVEN SERIEUS HE?! HOE KUNNEN ARTSEN ALTIJD ZO VROLIJK ZIJN ALS ZE ELKE KEER BLOED EN ALLERLEI VIEZE DINGEN ZIEN? GADVERDAMME! Ik knik naar hem en hij begint weer aan me te zitten wat buisjes in en uit me te halen. Hij tikt weer wat in en knikt dan goedkeurend. 'Nou Inaya het gaat prima, morgenochtend word je uit het ziekenhuis ontslagen en dan mag je weer naar huis! Verdere informatie zul je morgenochtend krijgen veel plezier nog verder' zegt hij terwijl hij weer wegloopt. 'Oke iedereen fissaaaa' gilt Romaysa. Achraf staat op en komt naast me zitten. 'Inaya praat alsjeblieft weer, laat je stralende lach zien, wees weer de oude' fluistert hij in me oor. Ik denk even na en glimlach dan naar hem. Ik schraap mijn keel. 'Dus morgen mag ik weer naar huis who's gonna take me homee' lach ik. Ze kijken elkaar verbaasd aan en doen dan alsof er niks aan de hand is. 'Ik kom je morgen ophalen' glimlacht Redouan. 'Oke gezellig' zeg ik. 'En oja mama en papa komen binnenkort weer naar NL' lacht Mo enthousiast. 'OhmyAllah yess' roep ik blij terwijl ik in me handen klap. Ze schieten allemaal in de lach. Achraf pakt mijn hand vast en zijn andere arm slaat hij om me heen. Ik kijk in zijn ogen die stralen van trots. 'Get a room' lacht Ilias. Ik kijk hem boos aan. 'Moet jij vooral zeggen you had a room and it wasn't just one' zeg ik knipogend. Hij steekt zijn wijsvinger uit en gaat ermee langs zijn nek als een soort mes. Mohiem betekent ik maak je af. Ik lach onschuldig naar hem. 'Wacht ben zo terug' zegt Mo lachend. Iedereen kijkt elkaar raar aan en we raken weer in gesprek. Mo komt binnen met een adyoun (soort trommel). 'Eyeked gafi ye3thood arobiyo y 3eshbeye rabi memesh ga ekeg y eheboezj a rari' hij trommelt zachtjes met zijn vingers. 'eyeked gafi ye3thood arobiyo y 3eshbeye rabi memesh ga ekeg y eheboezj a rari' hij begint harder te slaan. 'Ohrag zi Allah Allah ohrag zi lesiyes eksig arod inou wedemouneg ekiedes, ohrag zi Allah Allah ohrag zi lesiyes eksig arod inou wedemounig ekiedes!' hij is even stil en trommelt weer. 'eh zine ini weh ini weh eh zine a theni yenen a la eh zine eshem owyeg eshem owyeg eh zine eshem owyeg y rebda ohrag zi Allah Allah ohrag zi Lesiyes ' en hij sluit af met een harde klap op de adyoun. Iedereen staat te shaken en te dansen alsof hun leven ervan afhangt en ik kom niet meer bij van het lachen. Romaysa doet haar hand voor haar mond en maakt zo'n gillend geluid. Lijkt hier net een bruiloft doodlachen. We houden het heel gezellig met ze alle en op dat moment belt iemand mij. Ik neem snel op. 

i: Hallo                                                                                                          

onbekend: Hey Inaya met safouan

i: Oh hey dat is lang geleden haha

safouan: ja klopt had het nogal druk haha

i: hoe is het

safouan: Alhamdoulilah met jou?

i: gaat goed lig nu in het ziekenhuis mag morgenochtend weer weg

safouan: oh echt wat is er gebeurd?! 

i: niks auto ongeluk maar gaat goed Alhamdoulilah

safouan: isgoed doe rustig aan he

i: was dit waar je voor belde of is er nog wat

safouan: ja goed dat je me eraan herinnert Soum gaat binnenkort trouwen en jullie zijn natuurlijk uitgenodigd! 

i: oh supergezellig gefeliciteerd maar saf ik ga spreek je nog wel kus

safouan: isgoed groetjes aan iedereen rustig aan. 

Ik hang gelijk op. Ze kijken me allemaal vragend aan. 'Was saf' zeg ik rustig. 'Ewa mlih wat heeft die te vertellen' zegt Mo. 'Soum gaat trouwen!' gil ik. Mo probeert nu ook dat schreeuwende geluid te maken. Ik lach. 'Wie is Soum en wie is Saf?' vraag Achraf. 'Me neef en nicht' zeg ik trots. hij maakt met zijn mond een gebaar van ''Ah zo''. Ik knik. Het is al 23:21 en de zusters zijn al een paar keer langs geweest om ze weg te sturen maar ze smeken steeds of ze nog even mogen. Ik gaap. 'Inaya tot morgen wij gaan er weer vandoor' zeggen ze. 'Ja isgoed slaaplekker allemaal' zeg ik moe. Achraf geeft me nog een kus op me hoofd en loopt dan ook weg. Ik voel hoe ik langzaam weg doezel op  weg naar morgen In Sha Allah! 

hey liefjes heb net een kort stukje geschreven want ik zal deze week wat minder vaak uploaden want ik heb het nogal druk  met school ): . In ieder geval veel leesplezier! Love y'all!