Chapter 1

12 1 0
                                    

JAKE

Its been a month. Buwan any tinigal bago makalimot. But the truth is, hindi pa ako nakakalimot.

Sinabi ko sa lahat na wala na saakin ang mga nangyari. Na naka move on na ako sa nangyari.

But deep inside, hindi pa...

Kung ang mag jowa nga nag break lang, taon pa bago makalimot sa isa't isa. Ako pa kayang nawalan ng minamahal, namatay pa? Double dead ang peg.

Pero back to topic...

Ang hirap gumising sa araw-araw na alam mong patay ang mahal mo. Literally na patay.

Hindi ko pa tanggap...

Saaming lahat except sa parents ni Leen, ako  ang dapat maka move on. Not because I don't love her but because papahirapan ko lang ang sarili ko.

All these time, yan lang ang sinabi ko sa sarili ko. But I can't help it! I keep remembering the day she left me... the day she left us...

But I need to be strong. Just for her.

I need to be strong, I need to be responsible, I need to understand... I need to change...

"Jake? Are you awake?"

It's 5:43 am and I'm still here at my room.

"Yes dad!" Sagot ko.

"Son, breakfast is ready. You better go down." Sabi naman niya.

Hindi ako sumagot. Hindi rin naman din siya nagsalita kaya okay lang.

Dad already know about me and Leen. I'm a high school student at puwede na ako pumasok sa isang relasyon.

Though, I keep asking myself. Why Jesus need to get my Leen? Is this the destiny for her or I'm a bad boyfriend for her?

Did I did something wrong in my life? I just following what I want! That's all I ever wanted!

All I want is to love her... I love her very much...

But world change.

They get my Leen.

And all I want...

Get her back...

---

"Son, you better eat very well. Namamayat ka na." Paalala saakin ni daddy.

Tumango na lang ako bilang sagot.


After breakfast, lumabas na kami ni dad ng bahay.

Siya na ang naghahatid saakin sa school.

At first day of grade 9 ngayon.

Hindi na ako tulad ng iba na every first day of school year ay kinakabahan.

Maybe last year yes. I admit na kinabahan ako noon dahil syempre, nasa high school life na ako. Hindi pa rin ako ganon ka sanay sa ganong buhay.

But now, I think sanay na ako sa buhay ng pagiging high school.

"Nak!"

Nagulat naman ako sa biglaang sigaw ni dad.

"Yes?"

"Kanina pa kita kinakausap pero hindi ka sumasagot. Any problem anak?"

Napa buntong hininga ako.

Dad never forget me. He always asking if I have a problem.

That's why I love my dad.

"Nothing dad..."

"Nak, hindi ka naman mag kakaganyan kung walang problema eh. What's up?"

FILWM 2: ChangesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon