Arkadaşlar! Bu bölümü mecburen kısa yaptım. Çok önemli bir işim var. Ama Allah izin verirse diğer bölümleri de önceki bölümler gibi uzun yapacağım.
Yorum ve Oylarınızı eksik etmeyin. İyi okumalar!
______
Yanımdan gittiğinden beri düşünceliydim. Ne demek istediğini tam anlayamamıştım. Bana "Sen dinden uzaksın!" demişti.
Elif'ten
Çalışmaktan yorgun düşmüştüm. Ellerim kalem tutmaktan sızlıyordu. Göz kapaklarım kapanmamak için direniyordu. Göz kapaklarım yavaşça kapandı.
Bir süre sonra açtığımda sabah olmuştu. Bugün kar nedeniyle okullar tatil olmuştu. Dışarıda resmen fırtına kopuyordu. Bir an deprem oluyor sandım. Arkamda birinin belirmesiyle arkamı döndüm.
Tebessüm ettim.
- Yiğit. Neden geleceğini haber vermedin? Hazırlık yapardım.
- Ne bileyim Elif? Geldim işte.
- İzmir'e bir gittin, bir daha görüşemedik. Gel otur.
Dedim ve birlikte oturduk. Ben çay getirdim.
- Ee daha daha nasılsın?
- İyiyim. Dün biriyle karşılaştım.
- Adı ne?
- Sen hiç değişmemişsin. Hâlâ biriyle karşılaştım deyince ne olduğunu sormadan "adı ne?" diyorsun. Adı Sude.
- Nasıl biri?
- Namaz kılmıyor, Kuran okumuyor, boş vakitlerinde televizyon izliyor...
- Üniversiteye mi gidiyor?
- Evet. Üniversite son sınıf. Sınıf Öğretmenliği.
- Haa. O bizim Sude.
- Onu tanıyor musun?
- Tabi ki. En yakın arkadaşım.
- Onunla nasıl arkadaşlık yaparsın?
- Sen ne yaptın?
Dedim lafı uzatmak istemediğim için.
- "Sen dinden uzaksın!" deyip yanından gittim.
Cevap vermedim. Sadece gülümsedim.
- Neyse...
- Konuyu değiştirmeye çalışma şimdi. Onunla nasıl arkadaşsın?
- Arkadaşız işte. Hem de çok yakın. Hatta YANLIŞ BİLMİYORSAM eğer iki kişi çok yakın arkadaşsa, birisi cehenneme giderse diğeri de gider.
- E o zaman onunla arkadaşlığını bitir! Yoksa o kız seni de cehenneme götürecek!
- Ya ben onu cennete götürürsem...
Sustu. Camdan bizi izleyen Sude'yi gördüm.
"Sude!"
Yiğit'te oraya baktı. Sude ağlayarak kaçıp gitti.
