(A/N)
Guys flashback lang tong chapter na toh para di kayo maguluhan sa mga susunod na mangyayari :-)
*****************************************
~FLASHBACK (6 years ago)~
I was walking with my bestfriend sa hallway ng school namin.
Uwian na namin ngayon.
4pm uwian namin kaya pumunta na kami sa gate para hintayin yung parents niya saka Dad ko.
Nung nasa gate na kami nagsalita siya.
"Bal, I have to tell you something" sabi niya sakin.
"Sige go lang Lolo" sabi ko sakanya tas inakbayan ko siya.
I call her Lolo (pronounce as lowlo) kasi yun yung ginawa kong nickname para sakanya and yung Bal siya nag nickname sakin nun, Isabel+Beatriz daw since yun naman yung two names ko.
"Ang ganda ko talaga hahaha" sabi niya sakin tas tumawa siya ng tumawa
"Teka lang dadalin na talaga kita sa mental pero dahil bestfriend kita, Sasama ako sayo siyempre di kita iiwan" sabi ko sakanya and hugged her tight.
"Buti ka pa di mo ko iiwan pero ako iiwan na kita" sabi niya sakin kaya bigla akong nag pull away sa hug namin.
Kumunot yung noo ko dun sa sinabi niya.
"What are you saying?" sabi ko sakanya kasi wala talaga akong clue kung bat niya sinabi yun. Di pwede toh.
"I'm sorry bal. Sorry di ko nasabi sayo agad pero I'll be moving to Dallas na" sabi niya sakin tas yumuko siya.
"Bakit lolo? Kala ko ba sabay tayong gragraduate dito sa school na toh" sabi ko sakanya habang naiiyak na ko.
"My parents decided na dun muna kami tumira since nandun din grandparents ko. Bal I'm really sorry" sabi niya tas umiyak na din siya.
Di ako makapagsalita. Iyak lang ako ng iyak di ko kayang umalis si lolo.
"Bal, please say something" sabi niya sakin tapos hinawakan niya yung dalawang kamay ko.
"I understand pero kelan kayo aalis?" sabi ko sakanya tapos binitawan niya yung mga kamay ko.
"Tonight" sabi niya sakin tas yumuko nanaman siya.
My heart was shattered into pieces nung narinig kong sinabi niya na aalis na siya.
Pero mas lalo pang sumakit nung sinabi niyang mamaya na yung alis niya.
"Wth are you serious?" sabi ko sakanya.
Di ako makasigaw dahil sa sobrang iyak ko.
"Yes Bal. I'm really sorry" she said to me and wiped my tears.
"Stop crying na please? I'll be back after 6 years and pagbalik ko hahanapin kita. I promise" she said to me and smiled.
I smiled back kahit sobrang hirap. Di ko kayang mawala siya.
She's my bestfriend for like 8 years. Simula kinder kasama ko na siya.
I just hugged her and she hugged back until may tumawag sa pangalan niya.
"Anak lolo, uwi na tayo para makapaglipit ka na at para di tayo malate sa flight natin mamaya" sabi nung mom ni lolo.
Kaya humiwalay na siya sa yakap namin and then I looked at her.
"Promise me na you'll come back ah. After 6 years yan lolo and I think 2nd year college na tayo niyan kaya bumalik ka ah" sabi ko sakanya tapos tinaas ko yung pinky ko.
"Babalik ako promise bal" sabi niya tas nag pinky promise kami.
"Anak lolo, hintayin nalang kita sa kotse ah. Mukhang kailangan mo pang magpaalam kay Bea" sabi nung mom niya saka bumalik sa kotse nila.
Nung umalis yung mom niya pabalik sa kotse nila.
Niyakap niya ulit ako yung sobrang higpit tapos siniksik niya yung ulo niya sa neck ko.
Tiningnan ko yung watch ko and 6pm na pala.
Kinuha ko yung phone and earphones ko tas plinay ko yung Daylight by Maroon 5 (play niyo yung nasa multimedia para mas exciting hahaha 😉)
Tas sinuot ko yung isang earplug sa tenga niya tas yung isang earplug naman na sakin.
Nakasiksik pa din yung ulo niya sa neck ko tas nakayakap siya sakin.
I put my hands around her waist.
(#FriendshipGoals lol 😂)
"Daylight by Maroon 5"
Here I am waiting
I'll have to leave soon
Why am I holding on?
We knew this day would come
We knew it all along
How did it come so fast?
This is our last night but it's late
And I'm trying not to sleep
Cause I know, when I wake, I will have to slip away
Nafefeel kong umiiyak na siya kasi humigpit pa yung yakap niya sakin.
Nung dumating yung chorus nung song sinabayan ko na.
Even though di naman talaga ganun kaganda yung boses ko.
"Cause in the daylight we'll be on our own but tonight I need to hold you so close" sinabayan ko yung music sa pagkanta and hugged her again.
Feeling ko nga nag cracrack na yung boses ko nung kumanta ako pati narin yung puso ko, I really don't know what to do.
Here I am staring at your perfection
In my arms, so beautiful
The sky is getting bright, the stars are burning out
Somebody slow it down
Umalis siya sa pagkayakap sakin tapos tiningnan niya ko.
This is way too hard, cause I know
When the sun comes up, I will leave
This is my last glance that will soon be memory
Kinuha ko yung dalawang kamay niya tapos nilagay sa pisngi niya.
When the daylight comes I'll have to go
But tonight I'm gonna hold you so close
Cause in the daylight we'll be on our own
But tonight I need to hold you so close
Parang pinisa ko yung face niya gamit yung sarili niya ding mga kamay tapos ngumiti ako.
"Stop crying na. Magkikita pa tayo diba promise mo sakin yan" sabi ko sakanya tas pinunasan yung mga luha niya.
"Pano ba yan LDB na tayo bal haha" sabi niya tapos sinubukang tumawa pero nag cracrack na rin yung boses niya.
"6 years? kaya natin yun kahit Long Distance Bestfriends pa tayo haha" I said to her and pinched her cheeks.
"So last goodbye na lolo" sabi ko sakanya and hugged her.
"I will miss you bal" sabi niya tas hinigpitan niya yung pagyakap sakin.
"I will miss you more lolo. Ingat ka ah" sabi ko sakanya tapos humiwalay na ko sa yakap namin.
Tapos pumunta na siya sa kotse nila at umandar na yung kotse.
At ako naiwang umiiyak dun.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(A/N)
I'm back!!! 😂
Sorry late ko na napublish 😭
Don't give up on this story hehe 😉👍
Vote and Comment 👍💜
