Papatyaları hep çok sevmiştim.
Hâlâ severim.
Emire baktığımda elimi tutmuştu.
Ben bu bahçedeki tüm papatyalara senin adını vermiştim.
Ve ne zaman gelsem buraya onlara hep senden bahsetmiştim.
Kirpik uçlarından öpeceğimi söylemiştim onlara.
Öpüp saçl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bugün ailemin yanına Eskişehire dönüyorum.ben kendimi tanıtayım adım Gamze İzmir Ege Üniversitesinde Çocuk Gelişimi okudum ve ben çocuk gelişimi uzmanıyım. 22 yaşındayım erkek arkadaşım yok tek yaşamayı seviyorum. Eskişehire dedemin rahatsızlığı nedeniyle dönüyorum. İzmir'i seviyorum ama ailemi çok özledim. Eve dönünce ilk yapmak istediğim mezarlığa gitmek olucak kimseye aşık olamam benim kalbim mezarda 6 yıl önce çok sevdiğim biri ile çıkmaya başladık birbirimizi çok seviyorduk ona aşıktim sanırım bilemiyorum ama ondan sonra kimseyi sevmedim. Büyük konuşuyordum lakin bunu da biliyorum. Benim yüzümden öldü. Kendimi asla affetmedim o günden sonra. Benim inadım yüzünden gitti ne mi oldu anlatayım herkezin deyimi ile biz artık sevgili olmuştuk. Ha ben çok trip atan biri falan değilim ama o gün atasım tuttu ve sevdiğim adamı kaybettim. Çocukluk etmeyin bugün variz ama peki yarın kim bilir belki de bir kaza bir trip sizi intihara sürükler ben hep kendimi suçlarım onun ölümü ile aslında farklı sebebler de var mesela ailesi. Her zaman onun yanında beni istemediler nedenini bilmiyorum daha 17 yaşında ondn uzak durmam için annesi herseyi yaptı ben sevdiğim adamı kaybettim o da oğlunu kaybetti bizim hikayemizde kazanan olmadı Berk ölünce kendimi derse verdim cok çalıştım onun için. Çocukları çok severdi evet bu yüzden öğretmen hatta uzman oldum. Onun çocuklarını taşıyamayacagım affet herşeyim senden sonra kimse olmadı. ilkim ve sonum oldun. Hep merak ederdin ya birine aşık olursam seni unuturmuyum diye. Hayır unutmam ama olacagini sanmam. Herşeyim seni kaybettigim şehire dönüyorum... Kaybetmek belki kazanmaktı. Bilemezdik.
