Bizim Bebeğimiz

18.

Onun kolları arasında ağlayarak uyudum o gece yemin ederim belki hayatımda ki en güzel uyku.
Ben pek uyuyamazdım.
Ama oyke bir uyumak ki ertesi gün saat 14.56 da uyandım bir insanın kokusu bole sizi etkisi altına alabilir. Sevdiğin insan diyeyim galiba ben nişanlıma aşık oluyorum..
İnsanın nişanlısı na aşık olması da ayrı ironi.
Aşk ne kadar güçlü.
Bunu neyle ölceriz.
Onu uyandırmamaya dikkat ederek kalktım yataktan.
Üzerime günlük bir kıyafet alıp indim aşağıya.
Rümeysa ve Mert hala minik bebekle ilgileniyordu.
Rümeysa olmayan kız kardeşim gibiydi.
Benim yüzümden onlarda uyuyamadı.
Rümeysanın yanına gelince bebeği kucağıma aldım.
Sadece bir minik bebeğim insanlara ne gibi bir zararı olabilirdi ki sadece anne kokusuna ihtiyaç duyan bir varliktan nasıl kopulurdu ki gerçekten insanlar çok cani kendinden oluşan bir parçayı dışarı atmak sokağa bırakmak onun minicik bedenini çöp olarak görmek kendi zevkleri için dünyaya getirip bir kedi yavrusu gibi sokağa atmak hangi vicdana sığar ki yani vicdan diyorum bende Gamze kendine gel vicdanı olan bir insan bunu yapmaz.
İsimsiz minnoşla oynarken onu buldugum çanta geldi aklıma acaba orada bir not yada başka bir ip ucu olabilir mi.
O kadar tatlı bir yüzü var ki baktıkça bakası geliyor insanın eğer hiçbir bilgi bulamazsam bu bebeği evlat edinmeyi düşünüyorum.
Zaten evlat edinmesem bile burs verdiğim iki kızım var. Bunu kimse bilmiyor.
Benim çocuklara karşı ayrı bir sevgim vardı.
Kim bilir belki bir gün kendi bebeklerimi kucağıma alırdım.
Üniversite hayatımda iki kız tanıdım.
Selin ve Burcu 18 yaşlarını doldurduğu için artık yurtta kalamayacaklarını öğrendikleri gün unuversite tercihi yaptılar.
İzmir Ege Üniversitesinde Çocuk Gelişimi ne kadar mutlu oldum o gün.
Onları bir parkta birbirlerine sıkıca sarılmış ağlarken tanıdım henüz 17 yaşlarindaydılar.
Ben onlara abla onlar bans kardes oldu.
Bizim üniversitesi yi kazandıkları için çok mutlu olmuştum.
Bana söz verdikleri gibi hep çalıştı kızların şuan unuversite 2. Sınıflar onları hatırlayınca duygulandım.
Özledim kızlarımı.
Ne çok şey paylaşmıştık ya.
Onları Gizem ile ilk lunaparka gittiğimizde ne kadar mutlu olmuşlardı.
Bir gün onlar için yemek yapıp evlerini basmıştım.
Aramızda pek bir yaş yoktu.
Abla derlerdi.
Birbirine çocukluktan kenetlenen iki kız.
Bir başına sokakta kalamazdı.
Bebeğin çantasını elime aldım.
Tam tahmin ettiğim gibi bebeğin çantasında bir not vardı.