ruzie 'moordvrouw'

Hoofdstuk 16

Evert pov:
'Piep, piep, piep...' Mijn wekker geeft 8:30 aan, nog een half uur voordat ik op het bureau moet zijn. Snel maak ik een broodje en spring de auto in. Na een kwartier ben ik al bij het bureau. Ik ga door de draaideuren naar binnen, in de hoop dat Samantha er nog niet is loop ik verder naar de kluisjes. Ondertussen kijk ik even opzij naar de bureau's, nog niemand is er, gelukkig. Mijn jas drop ik in mijn kluisje en ik pak mijn pistool en badge. Vandaag word het een lange dag, tot 17:00, maar toch zie ik wel uit naar het einde van de dag. Dan zie ik Fenna weer. Ik loop terug naar mijn bureau, ik zie Bram net naar binnen lopen zonder Liselotte nog wel. "He gast, je bent je liefde vergeten" hij lacht flauwtjes maar zegt dan snel wat terug "he gast, jij hebt geen eens een liefde". Ik wil net wat terug zeggen als ik al een stem achter mij hoor "oh jawel hoor, ik, toch Evertje" Samantha slaat haar armen om mij heen. Bram komt niet meer bij van het lachen. Snel sla ik Samantha's armen weg "Samantha, jij zou wel de laatste zijn die mijn liefde wordt" ze kijkt mij arrogant aan. Maar verplaatst zich snel naar haar eigen bureau. De rest van de ochtend is ze stil.
Het valt mij wel op dat Liselotte er de hele ochtend nog niet is geweest. Bram loopt ook een beetje heen en weer. Wel schattig dat hij zo ongerust is. Carla komt binnen: "jongens jongens, heeft iemand Liselotte gezien?!" Bram en ik reageren beiden met een nee. "He verdorie, in ieder geval jullie hebben lunchpauze. En Bram kan jij even kijken waar Liselotte is" zegt Carla. "Hier ben ik!" We horen een vrolijke meisjes stem en draaien ons om "ah Liselotte, daar ben je. Kan je even mee komen naar mijn kantoor?!" Ze knikt en loop verder, ondertussen gaan Bram en ik even broodjes halen bij de bakker om de hoek. We lopen het politiebureau uit "Weet jij waarom Liselotte zo laat was?" "Nee, gisteravond nam ze ook al niet op. Ik hoop dat er niks ernstig is".

Liselotte pov:
Ik sluit de deur van Carla's kantoor en ga op de stoel tegenover haar bureau zitten. "Nou vertel is, waar was je" vraagt Carla. "Gister, toen Bram weg ging in de avond werd er aan gebeld. Mijn broertje die ik al jaren niet heb gezien stond voor de deur. Ik had hem helemaal niet verwacht, al helemaal omdat hij niet zelf mag reizen door zijn autisme. Ik had hem eigenlijk heel boos verwacht, omdat ik hem jaren geleden alleen heb achtergelaten in Amerika. Hij had al die tijd gezegd dat ik naar Nederland moest gaan, dat dat beter voor mij was. Maar toen ik hier was voelde ik me heel schuldig dat ik hem daar had gelaten. Gister stond hij dus ineens voor mijn deur. Toen moest hij mij natuurlijk bijpraten over al die jaren en ik hem. Het was heel gezellig maar daardoor was ik de tijd vergeten en was het al 's nachts. Hij bleef uiteindelijk slapen. En ik ben helemaal vergeten jullie te bellen, omdat ik zo blij was om hem weer te zien. Sorry dat ik niks gezegd had Carla" "het geeft niet Liselotte, voor deze keer vergeef ik het, maar nu je hier toch zit kunnen we het wel even hebben over Fenna's 'homecoming' want wat had jij in gedachten?" "Nou, ik haal Fenna op vanuit het ziekenhuis. Jullie maken haar huis feest klaar; hapjes, drankjes en etc. En dan ga ik naar haar huis en dan maken we er een gezellige avond van." Carla knikt "maar mag Fenna al wel alcohol vanwege alles" "ja dat vertelde de arts mij laatst, dus geen probleem!" "Nou fijn Liselotte, ga jij maar even naar het lab, en als je Fenna om 17:00 op haalt staan wij klaar, oké?!" Ik knik en loop naar de deur. Zodra ik de deur open doe zie ik Samantha vlak naast de deur staan. Waarschijnlijk heeft zij ons hele gesprek afgeluisterd " ik weet niks over een feestje?!" Zegt ze arrogant. "Dat gaat jou ook niks aan Samantha, jij kent Fenna namelijk niet" snel duw ik haar aan de kant en loop ik door.

Fenna pov:
" Beste Mevrouw Kremer, u mag uw spullen pakken, over een half uur word u opgehaald door een van uw collega's" ik spring zowat uit bed en pak al mijn kleren. Aangezien ik nog een half uur heb besluit ik ze netjes op te vouwen en ze allemaal netjes in mijn tas te doen. De ballon die Evert voor mij heeft meegenomen neem ik ook mee. De deur word open gedaan en ik zie Liselotte verschijnen. Ze loopt op me af en geeft mij een knuffel. "Fen ik heb je zo gemist" ik lach en verbreek de omhelzing. "Kom laten we hier snel weggaan ik word gek van deze witte muren en die stank van dit ziekenhuis" ik pak mijn tas en loop met Liselotte mee naar beneden, het ziekenhuis uit, naar de auto. "Lies sinds wanneer kan jij autorijden?" Ze kijkt trots "jaja, in die weken dat jij in het ziekenhuis lag heb ik even wat lessen gehad. En nu kan ik het eindelijk" in de auto verteld Liselotte mij alles over haar broertje, die gisteravond langs kwam. Verder hebben we het nog over de zaken en Samantha. Liselotte brengt Samantha over alsof ze een arrogante, irritante en sluwe bitch is. Toen in het ziekenhuis leek ze mij heel aardig, maar blijkbaar is ze het tegenovergestelde. "Pff, het zal wel heel stoffig zijn in mijn huis, voor de ontvoering was ik voor de laatste keer in mijn eigen huis" liselotte knikt, het lijkt wel alsof ze iets verborgen houdt. We rijden de oprit van mijn huis op en stappen uit. Ik pak mijn tas uit de achterbak en pak de sleutels uit mijn jas. Ik maak het slot open. En loop met Liselotte in mijn nek naar binnen. Ik druk mijn lichtknoppen aan "SUPRISEE!!!!" Van de schrik laat ik mijn tassen vallen en zie ik Menno, Carla, Bram en Evert staan met een grote grijns op hun gezicht. Ik kreeg van ieder een knuffel en daarna een glas champagne in mijn hand gedrukt. "Jongens dit hadden jullie echt niet hoeven te doen hoor!" "Echt wel, je hebt het verdiend Fen!"zegt Evert. Iedereen luistert aandachtig naar al mijn saaie ziekenhuis verhalen. Bram, Evert en Menno blijven maar doordrinken aan de champagne en wijn. Rond een uur of 10 gaan Carla en Menno terug naar huis. Nou Carla moet Menno naar huis brengen aangezien Menno al aangeschoten was. Ik probeer maar een gesprek aan te gaan met Evert "nou en bevalt je nieuwe collega je een beetje" "nee nee nee, ze is echt een verschrikking. Irritant en lelijk, maar vooral heel arrogant. Ze denkt ook helemaal dat ik haar leuk vind." Ik lach om zijn reactie, de rest van de avond praten we nog over Samantha en over het werk. Rond 11 uur vertrekken ook Bram en Liselotte. Evert had besloten om mij nog te helpen met opruimen. Dat was niet echt een goed idee aangezien hij drie wijnglazen heeft laten vallen. "Evert, ik doe dat straks wel, ik breng je eerst naar huis. Je bent helemaal dronken" hij loopt op mij af "ik kan ook hier blijven" zijn hand gaat naar mijn gezicht, dit wordt ongemakkelijk " Evert ik breng je nu naar huis!" Ik trek hem zijn jas aan en we lopen samen naar buiten. We zitten in de auto, ik heb eigenlijk ooo behoorlijk wat op, gelukkig woont Evert maar 5 minuten van mij. Ik rijd zijn oprit op "evert, waar zijn je huis sleutels?" Hij doet zij hand op en laat de sleutels in mijn hand vallen. Al snel gaat de deur open. Ik besluit om even met Evert mee te lopen voordat hij straks out gaat. " hier is mijn kamer, vermaak je maar even ik ben zo terug" zegt evert. Een beetje ongemakkelijk loop ik zijn kamer binnen ik kijk rond. Er staat en ligt niet super veel in zijn kamer. Van links naar rechts: een kast, een nachtkastje, een bed, dan een raam en als laatste een plank met aan beiden kanten 4 boeken, tussen de boeken is een open plaats met daarop een stapeltje brieven. Ik loop er naar toe en pak de brieven. Ik hoor een douche aangaan en besluit te kijken wat voor een brieven het zijn. Ik zie al dat het geen belasting of dergelijke is. De eerste brief sla ik open. Boven aan staat: lieve Fenna..
Ik bekijk de andere brieven, nog 5 andere brieven beginnen met lieve Fenna.. Ik hoor de deur van de kamer open gaan en doe snel de brieven in mijn tas. Als ik mij omdraai zie ik Evert staan in de deuropening met alleen zijn boxershort aan. Hij loopt op mij af en pakt mij vast. "Je bent zo mooi Fenna" ik schrik dit was niet mijn bedoeling, voor ik het weet en doorheb drukt hij zijn lippen op de mijne. Ik sta stil en kan niks uitbrengen, ook kan ik hem niet wegduwen. Een stem in mijn hoofd zegt: je wilt hem. Maar ik weet helemaal niet of ik dit wel wil. Veel tijd om er over na te denken heb ik niet. Evert gaat met zijn handen naar mijn blouse en doet de knoopjes open. Ik duw hem  mij af: "wat doe je Evert!!??". Hij pakt mij nog een keer vast en kijkt diep in mijn ogen, even verdrink ik in zijn ogen. Weer drukt hij zijn lippen op de mijne, hij gaat verder met mijn blouse en duwt mij op bed. We rollen over het bed ik haal mijn lippen van de zijne maar al snel druk ik ze er weer op. Ik wil hem hier, nu. Binnen no time liggen al mijn kleren op de grond en alleen onze naakte lichamen liggen tegen elkaar. Mijn handen gaan langzaam naar zijn liezen, een kreun verlaat zijn mond. Hij drukt zijn lippen weer op de mijne en schuift mijn benen uit elkaar...

------------------------------------------------------
2K aan reaadds🎉🎉 thaankss en vergeet niet weer te stemmen enzo!
Sorry, het was niet een heel erg goed hoofdstuk. En sorry ik had geen tijd dit weekend. Ik moet echt geen beloftes maken😅 ik hoop dat jullie het leuk vinden!