ruzie 'moordvrouw'

hoofdstuk 8

fenna pov:

Het is verschrikkelijk donker in deze kamer, ik heb het benauwd. Mijn lichaam is bloot op mijn ondergoed na. Zodra mijn ogen wennen zie ik dat ik op een bed lig. Ik voel me vies en ik heb het koud. Alles doet pijn. Ik wist nooit dat mensen je zo erg zouden kunnen martelen. Ik zit hier nu ongeveer een dag denk ik en nu voel ik me al alsof ik bijna dood ga. Op mijn hoofd heb ik een grote wond. Gelukkig is de wond niet meer open. Bewegen gaat moeilijk. Mijn hele lichaam is verzwakt door die spuiten die ze mij gegeven hebben. Ik vraag mij af wat er met de andere meisjes is gebeurt. Ineens zwaait de deur open. "zo ons prinsesje is ook wakker hoor" hij loopt naar mij toe met een vieze grijs op zijn gezicht. "wij moeten even wat afhandelen met jou mevrouw" zijn stem geeft mij de rillingen. "jij hebt namelijk je team geïnformeerd dat je hier zit, geef maar toe." "dat kan ik niet eens doen. ik heb geen mobiel bij mij. je kan alles checken, maar uiteindelijk kom je erachter dat ik toch niks fout heb gedaan" hij staat op "ik ben zo terug, Robin let op haar!" na 5 minuten komt hij terug. "godverdomme je hebt gelijk, maar hoe weten ze anders dat wij hier zitten...." Gerben kijkt naar Robin. "Robin je had toch wel een prepaid nummer gebruikt toen we die sms'jes verstuurde?" Robin lijkt te schrikken. "FUCK ROBIN, IK KAN JOU OOK NIKS TOEVERTROUWEN, MOET IK HET DAN OOK ALLEMAAL ZELF DOEN." "hoezo berichtjes?" vraag ik onzeker. Gerben draait zich naar mij "nou Fenna wij hebben allemaal leuke filmpjes van jou gemaakt en die hebben zij allemaal gezien, Liselotte moest lekker huilen en die blonde man trouwens ook, een beetje een rare gast hoor." evert.. moest evert om mij huilen.. die man die mij altijd zo haat. tenminste dat denk ik. Gerben draait zich weer om naar Robin. "we hadden ons doel bijna bereikt, maar nee toen moest die klootzak het weer verpesten" gerben haalt ineens een pistool te voorschijn. "gast.. gast.. niet doen echt niet alsjeblieft..." de stem van Robin klinkt angstig. "JIJ ROBIN, JIJ HEBT EIGENLIJK ALLES VERPEST. VROEGER OOK AL TOEN WAS JIJ DEGENE DIE EIGENLIJK BIJ MIJ IN DE GEVANGENIS HAD MOETEN ZITTEN. JIJ HEBT SEBASTIAAN DOODGESLAGEN. NU ZAL JE ER VOOR BOETEN" "neeee gerben neee." 'PATS' Robin valt neer op de grond. Om hem heen ontstaat een plas bloed. Uit het niets moet ik ineens huilen. Gerben kijkt mij aan met een vieze en enge blik. "ach ja zo komen we allemaal aan ons einde hé." gerben loopt op mij af hij haalt een spuit te voorschijn en een drankje. "nee Gerben, je hebt al genoeg onschuldige mensen vermoord." hij komt dichterbij deze keer is het niet een doorzichtige vloeistof, nee het is een gele vloeistof wat in de spuit zit. Ik vrees op dat het drugs is; iets waar ik allergisch voor ben. Hij drukt de spuit in mijn arm. Ik begin te gillen. In de verte hoor ik politie. Mijn redding tenminste als ze op tijd zijn. Alles word vaag voor mij ogen. Ik zie dat Gerben zelf het drankje neemt en neervalt. Zelfmoord. Ik krijg geen adem meer, alles word zwart voor mijn ogen en dan val ik weg.....

---------------------------------------------------------

sorry het is een kort deel, maar ik wou de spanning erin houden.

ik heb al bijna 500 readss! thanks