ruzie 'moordvrouw'

Hoofdstuk 17

Fenna pov:
Mijn ogen flitsen door de kamer, deze kamer heb ik nooit eerder gezien. Tenminste. Een ander bed, een andere kast, een totaal andere inrichting en eigenlijk best saai. De grond ligt vol met mijn kleren, mijn blouse, mijn broek en tot slot mijn lingerie. Ik ben naakt. Heb ik het gedaan? En zo ja, wie is de man? Veel kan ik niet herinneren. Die man is sowieso nog niet lang weg, want naast mij is nog een warme plek. Wat een lul, je gaat toch niet zomaar weg, meestal zeg je dan nog wat. Mijn lingerie pak ik op en doe dit aan, daarna volgt mijn blouse. Mijn broek doe ik later wel aan, eerst wil ik weten met wie ik het gedaan heb. Langzaam loop ik de trap af, geen geluiden. Ik kijk door het raam, ik zie nog net een zwarte mazda wegrijden. Ik heb al een klein vermoeden, maar hoop eigenlijk niet dat deze echt waar is. Op de tafel ligt een briefje. Mijn hart begint sneller te kloppen. Ik lees het briefje wel 10 keer tot dat het tot mij door dringt. Ik heb het met mijn collega, een vriend en eigenlijk soms wel mijn grootste vijand gedaan. Hoe kon dit gebeuren. Een kater is ver te zoeken, dat is sowieso de reden niet. Maar volgens mij heb ik ook geen gevoelens voor hem. Het voelt zo goed, maar ter gelijke tijd zo slecht. Tenminste diep van binnen hoop ik dat. Nadat ik mij verder heb aangekleed, schrijf ik nog een briefje, waarin ik zeg dat dit een ongeluk was en dat ik weg ben. Ik stap in mijn auto en rij naar huis. Daar vervolg ik mijn ochtend door een frisse douche. De resten van gisteravond ruim ik even op. Nadat de opruimklus geklaard is, ga ik even zitten op de bank. Ik hoop toch echt dat ik snel aan het werk mag. Ik verveel me nu al de gehele dag.
Ik hoor mijn ringtoon afgaan. Het geluid komt uit mijn tas. Ik grijp met mijn hand in de tas en pak mijn mobiel. Ter gelijker tijd neem ik ook een stapeltje brieven mee. Ik leg ze even op tafel en zie een naam op mijn scherm staan: Evert Numan. Daar heb ik dus op dit moment geen zin in. Ik druk hem weg en kijk weer naar de brieven. Heel gister avond schiet weer naar binnen. Ik was bij Evert, daar zag ik deze brieven liggen, ik deed ze in mijn tas en toen liep het uit de hand. Ik begin met het lezen van de brieven. De eerste paar zijn niet afgemaakt en lijken erg op elkaar. De laatste brief zit in een mooie, rode envelop. Op de voorkant staat: Fenna Kremer.
Ik maak hem open en haal de brief er voorzichtig uit. De brief vouw ik verder open en ik begin aandachtig te lezen:
Lieve Fenna,
Je wil niet weten hoe erg ik je mis. Je verwacht ook eigenlijk niet eens dat ik je mis. Weet dat ik eigenlijk altijd al van je gehouden heb. Je lach, je opmerkingen, je schoonheid, je aanwezigheid en zelfs je eigenwijsheid. Je bent anders dan andere mensen, jij bent speciaal. We weten allebei dat wij niet goed met elkaar overweg kunnen, tenminste op de werkvloer. Het ligt eigenlijk allemaal aan mij. Ik ben jaloers op jou, je bent zo mooi en zo jezelf. Ik wou dat ik dat kon. Eerst reageerde ik het af met haat. Jij had iets wat ik niet had. Nu na zo'n 4 jaar ben ik je gaan bewonderen. Jij hebt een speciaal plekje in mijn hart. Natuurlijk doet dit jou niks, mannen staan in de rij voor jou. Ik weet dat ik altijd een enorme eikel tegen jou ben. En dat jij daardoor ook weg was gelopen. Mijn gevoelens waren de baas over mij. Ik wilde je nog tegen houden, maar het was al te laat. Al die filmpjes van jou, heb ik gezien. Het deed mij pijn om jou zo te zien huilen. Toen we je gevonden hadden was ik zo bang je te verliezen. Ik heb elke dag aan je bed gezeten en je hand vastgepakt. Fenna, met heel mijn hart hoop ik dat je ooit uit deze coma komt. Vecht ervoor, voor jezelf maar ook toch wel voor mij.
Evert..

------------------------------------------------
heeeyy,
Dit was hem weer. Ik ga proberen wat vaker te posten. Ik hoop dat jullie dit een leuk deel vinden! En blijf lezen en stemmen!😉 Hoe denken jullie dat Fenna gaat reageren de eerstvolgende keer dat ze Evert ziet? Zal ze hem ontwijken,vragen naar de brief of zal ze hem gewoon puur vertellen wat ze van hem vindt?