ruzie 'moordvrouw'

hoofdstuk 4

fenna pov:
liselotte is nu al bijna een half uur bezig met de brief ik vraag mij af wat er aan de  hand is en wat er in die brief staat. bram komt aanlopen. "jow fen, wat zie je er gespannen uit" ik kijk hem aan mij hij is zelf degene die er gespannen bij loopt "en dat zeg jij?!" " uhmm" hij kleurt helemaal rood. "wat is er? zenuwachtig voor vanavond?" "hoe hoe weet je dat??" "wat denk je zelf ik ben liselotte's beste vriendin" "oh ja nou kijk, kan je me helpen?" "tuurlijk kan ik dat" "ik vind lies eigenlijk al heel lang leuk maar ik weet niet of ze mij leuk vind" ik moet lachen "je ziet toch wel dat ze jou ook leuk vind!". "wie vind wie leuk...." zegt liselotte. ik kijk betrapt naar haar en ik kleur helemaal rood. zo te zien bram ook. "uhm maar even tussendoor, fen ik heb niet zo heel leuk nieuws voor jou.." "wat bedoel je lies?" "je weet wel die brief, die jij mij gaf" "ja" "ze wilden ons of eigenlijk jou bedrijgen met poeder, gelukkig was het nep pouder anders zou ik nu dood zijn geweest, maar er zat een briefje in ze zeiden dat jij nog maar een paar dagen veilig kan leven en dat dan je hele  leven op de kop word gezet het maakt niet uit of wij op je letten of niet..." "oh uhm tja dat is uhm.." "ik ga mijn date met bram vanavond afzeggen ik wil niet dat jij word ontvoert" "nee lies dat ga je niet jij gaat lekker op date ze zeiden dat ik nog een paar dagen heb dus deze dagen ben ik nog veilig!!" "weet je het zeker"ik hoor de twijfeling in haar stem en in mijn eigen stem"ja lies ik weet het zeker!

die avond:

"liess bram is er!" "oh shit zet hem maar even op de bank ik ben nog niet klaar!" ik neem bram mee naar de woonkamer en geef hem een glas cola. "zo en wat ben je van plan voor vanavond, ga je haar zoenen offuhh?" "sstt fenna niet zo hard straks hoort ze het weer, ik ga het gewoon gezellig maken en dan zie ik het wel oke?" "oke ik wens je succes en veel plezier!" en hij gaf mij een duw "ssstt" waardoor ik alleen maar harder begon te lachen "wat ishier aan de hand?" zei lies die net beneden kwam. "oh bram wil je iet...." "FENNA STIL IK WIL HELEMAAL NIKS"  ik begin keihard te lachen "oke je wil niks" "kom lies zullen wij gaan, fenna heeft rust nodig, toch fenna?!" "als jij het zegt dokter bram dan vind ik het prima, veel plezier tortelduifjes!" liselotte geeft mij een dodelijke blik en dan zie ik ze vertrekken uit het huis.. ppfff even alleen. ik zet de tv aan en ga even televisie kijken niet veel later ga ik naar boven naar bed en val ik in een heerlijke slaap..

liselotte pov:

bram heeft een tafel gereserveerd in een best chique restaurant. Dat had ik niet achter hem gezocht maar ik vind het wel leuk. we komen aan bij de tafel ik wil mijn stoel pakken maar bram pakt hem net wat eerder "naar u mevrouw van kempen" ik begin te blozen. "je bent mooi als je bloost" krijg ik te horen van bram. ik bloos alleen maar erger door zijn opmerking. we krijgen de kaart voor ons en we beginnen een beetje te praten over van alles; familie, vrienden, vroeger. Volgens mij merkt Bram aan mij dat ik het moeilijk vind om te praten over mijn verleden, aangezien hij er steeds over doorvraagt. "bram ik kan je vertrouwen toch""tuurlijk lies altijd" "ik ik wil  je graag vertellen over mijn jeugd maar het is nogal moeilijk en ik wil liever niet dat iemand dit te weten krijgt." bram legt zijn hand op mijn hand waardoor mijn hele lichaam ineens bijna ontploft van de liefde. " lies ik ben er voor je altijd ik wil graag je luisterend oor zijn en ik zal niks vertellen tegen de anderen" "oke, ikk uh vroeger ben ik gepest, er waren een paar jongens die mij begonnen met plagen over mijn familie, mijn vader was namelijk altijd dronken, mijn moeder was erg ziek 'kanker' en mijn jongere broertje was autistisch, ik had het er erg moeilijk mee. het plagen werd erger het ging over naar pesten, ik praatte er vaak over met mijn leraar maar niks hielp. de jongens hielden niet op, op school kreeg ik dreigbrieven van mensen en als ik na school naar huis wilde werd ik achtervolgd tot dat ik de deur van mijn huis dichtdeed ik was doodsbang.. toen de dag dat mijn moeder overleed stortte mijn wereld in, mijn moeder was de enige met wie ik nog normaal kon praten met wie ik alles deelde. de laatste dag vertelde ze mij dat ik sterk ben en dat ik iedereen kon verslaan, maar in tegenstelling was dat niet zo. ik was elke dag verdrietig en ik ging een paar dagen niet naar school. ik moest zorgen voor mijn broertje van 4 die er nog niks van snapte. toen ik weer terug ging naar school had ik het verteld aan mijn mentor. ik zou het samen met mijn beste vriendin michelle vertellen aan de klas. michelle was een populair meisje eigenlijk het populairste meisje, ik was zo blij dat ze mijn beste vriendin was, we deelden alles zelfs onze wachtwoorden van toen nog hyves. ik ben voor de klas gaan staan en toen ben ik daar in huilen uitgebarst. ik kon er niet meer tegen al die ogen die mij aanstaarde. ik ben weg gerend en toen thuis gebleven. Mijn mentor zei dat het handig was als ik misschien naar een praatgroep ging voor mensen die een beetje het zelfde hadden. daar ontmoette ik een jongen: Sebastiaan. er sloeg meteen een vonk over niet veel later hadden we een relatie. ik had door hem weer moed om naar school te gaan. hij had mij beloofd dat hij mij zou ophalen die eerste schooldag weer na school. ik liep de school binnen en iedereen keek mij aan en begon met elkaar te praten. toen ik michelle zag wilde ik naar haar toe lopen maar ze liep weg. ze negeerde mij vol. toen ik in de klas zat was iedereen lullige opmerkingen aan het maken ik kon er niet tegen. na school stond sebastiaan daar ik heb bij hem in zijn armen op het schoolplein staan huilen. de jongens uit mijn klas kwamen naar ons toe. ze scholden mij uit en sebastiaan kwam voor mij op. hij zei allemaal lieve dingen over mij. tot dat gerben, de irritanste jongen, naar hem toe kwam. gerben sloeg sebastiaan waardoor sebastiaan terug sloeg. iedereen kwam op sebastiaan af. ik probeerde alles maar niks hielp. michelle trok mij weg van hen. waardoor ik michelle weer sloeg. het ging helemaal mis ik hoorde ineens een gill een harde gil, ik wist meteen dat het fout was. iedereen rende weg. ik zag iemand op de grond liggen. sebastiaan. ik rende naar hem toe maar voor dat ik het wist was hij al dood. na zijn begrafenis ben ik naar Amerika gegaan met mijn broertje. daar ben ik opnieuw begonnen. ik ben alleen veel minder gaan praten met iedereen omdat ik niet weer wilde dat ik gespest zou worden. na dat ik in Amerika was ben ik terug naar nederland gegaan toen ben ik hier naar friesland vertrokken. maar bram ik voel me nog steeds zo schuldig, over sebastiaan. hij heeft zijn leven voor mij opgeofferd. zoiets liefs heeft nog nooit iemand in zijn hele leven voor mij gedaan. dit is ook de reden waarom ik zo weinig contact met mensen zoek door vroeger. ik wil het wel maar ik vind het moeilijk. ik had ook nooit verwacht dat michelle zoiets zou doen. na dat gevecht moest gerben de gevangenis in. voor 3 jaar. ik ben nog zo bang dat hij mij ooit iets aan zal doen.. en toen ik jullie ontmoette voelde ik me veilig. een nieuwe familie. ik voelde dat fenna mij nooit in de steek zou laten. en jij als beste vriend ook niet." bram keek mij met open mond aan hij luisterde de hele tijd en zei niks. hij stond op en liep naar mij toe. hij schoof mijn stoel naar achter "sta is op" ik deed wat hij zei en stond op. bram ging op mijn stoel zitten "ga zitten" en hij klapte op zijn schoot. ik ging een beetje ongemakkelijk op zijn schoot zitten, hij sloeg zijn armen om mij heen wat mij een veilig gevoel gaf. en hij begon met praten: " lies ik ben zo blij dat jij mij dit hebt verteld, ik wist niet eens dat jij zo'n zware jeugd hebt gehad. ik mag maar blij zijn met zo'n top vriendin als jij. zullen we wat gaan eten?" we hadden besteld en de verdere avond hebben we het over veel leuke dingen gehad. het werd ondanks mijn verhaal een hele gezellige avond. toen we klaar waren wilde ik voor mijzelf betalen maar bram betaalde het. we liepen naar buiten. ineens hield hij mij tegen en stonden we recht tegen over elkaar. "lies heb jij eigenlijk na sebastiaan ooit nog een relatie gehad?" "nee eigenlijk niet"en ik kijk beschaamd weg. "vind jij op dit moment dan iemand leuk? ""uhmm dat uhmm.." ik zag bram dichterbij komen met zijn gezicht en ik voelde zijn lippen. het ging al snel door in een zoen. en toen hij weer terugtrokmoest hij glimlachen. zo'n glimlach die alleen bram kan. "lies ik hou van je al heel lang.." "ik ook van jou bram" "lies wil jij mijn vriendinnetje zijn?" " ja heel graag bram, heel graag" we liepen verder maar nu samen als stelletje. wat mij een geweldig gevoel gaf. we reden terug naar mijn huis. daar gaf bram mij nog een zoen. toen deed ik de deur open en liep naar binnen. ik ging nog even bij fenna kijken maar die lag heerlijk te slapen niet veel later viel ik ook in slaap. op een toch wel hele lange maar leuke dag.

----------------------------------------------------------------

ik vond eigenlijk wel dat er ook iets van bram en liselotte in moest. dus hier  is dat dan. dit hoofdstuk vond ik makkelijk om te vertellen aangezien ik zelf een beetje mijn eigen jeugd in dit verhaal heb verteld nou eigenlijk alleen mijn moeder maar dat hielp wel. ik hoop dat jullie het een leuk verhaal vinden ♥