ruzie 'moordvrouw'

Hoofdstuk 7

De volgende morgen:
Evert pov:
Te laat aangekomen op het bureau ga ik zitten achter de tafel. Met mijn hoofd in mijn handen denk ik na, ik denk aan fenna. Hoe zal het nu met haar zijn. Ik hoop dat alles goed gaat, dit vergeef ik mijzelf nooit... Bram en liselotte komen binnen "hey evert" aan bram zijn stem te horen hebben zij ook amper geslapen. Liselotte zegt niets, maar ik zie aan haar dat ze gehuild heeft. Zij hebben elkaar nog.. Liselotte loopt door naar haar laboratorium. Ze zal wel weer gewoon aan het werk gaan. Ik snap nog steeds niet hoe ze dat doet. Alles achter zich laten en gewoon door gaan met het leven. Bram loopt langs mij heen en geeft mij een schouderklopje "het komt goed Evert, ik meen het." " Bram ik heb er gewoon geen vertrouwen in.."  " Liselotte is iets op het spoor, gister.. Uhum gister heeft zij een filmpje binnengekregen van een oude bekende. Met een bericht. Het uhm filmpje was van Fenna. Ze ze werd in elkaar geslagen. En het bericht mag je zelf wel lezen...."  Diep van binnen word ik woedend.  Mijn Fenna.  Als ik diegene tegenkom vermoord ik hem. Ik sta op en loop achter Liselotte aan. Bram loopt met mij mee. Kloppen doe ik niet, nee ik ruk de deur open en loop door naar Liselotte. " Liselotte, ik wil het filmpje zien en het bericht."  " Evert, ik weet niet of dat zo'n goed idee is het is nogal heftig.."  " ik wil het zien, NU" Liselotte haalt haar mobiel uit haar tas en toetst haar toegangscode in. Ze opent berichten, een gesprek met een onbekend nummer. Ze geeft haar mobiel aan mij. Ik begin met lezen:
lieve Liselotte,
Ik wil je even laten weten dat je vriendinnetje veilig is bij mij. Ik zorg goed voor haar. Het kan zijn dat ze hier uit komt. Het kan zijn dat ze hier nooit uitkomt. En als ze hier uitkomt zal het nooit meer zo zijn als eerst. Maarja voor jou maakt het toch niet uit want jou hele leven is al verpest. Weet je nog Sebastiaan? Dit krijg je ervan. Had je maar niet zo vervelend moeten doen. Jij moet hier voor boetten. Daarom heb ik eerst een paar vrouwen in deze buurt ontvoerd. Het was niet eens mijn bedoeling om een verband te leggen. Maar eigenlijk vond ik het wel leuk bedacht van die blonde man. Dus moest ik nu wel nog een blonde hebben. En het kwam helemaal mooi uit dat het toevallig je enige vriendin is. Daar was je vroeger ook niet zo goed in hé. Vrienden maken. Nou Liselotte ik heb hier nog een leuke bijlage voor je. En kijk uit, ik hou je in de gaten waar je ook bent.
Heel veel liefs je 'oude vriend' Gerben.

Ik voelde mijn ogen vochtig worden maar vocht er tegen en ik won tegen mijn tranen. De bijlage opende ik ook. Het was een filmpje van Fenna. Ze zat in een hoekje. In haar ogen zag je dat ze bang is. Heel bang. Ze praatten tegen haar. Op een gegeven moment pakken ze haar op en nemen ze haar mee. Ze slaan haar waardoor ze weg valt. Ze slaan haar en schoppen haar. Op een gegeven moment pakt een man 'ik denk gerben' een spuit. Hij pakt Fenna's arm en spuit de vloeistof in haar arm. Fenna's lichaam schokt. En dat was het einde van het filmpje. Ik druk Liselotte's mobiel uit. En loop haar lab uit. Bram en Liselotte kijken mij na. Op dit moment kan ik even niks uitbrengen. Ik loop door naar het toilet. Ik kijk mezelf aan in de spiegel. Wallen van hier tot Tokio. En daar loopt hij dan. Een grote natte druppel. Al snel gaan er meer. En begin ik met snikken. Na even gehuild te hebben gooi ik water in mijn gezicht en loop ik terug naar de recherche ruimte. Ik ga aan mijn bureau zitten. Menno komt aanlopen en vraagt of ik er over wil praten. Maar praten is wel het laatste waar ik zin in heb..
De informatie die we hebben is eigenlijk niks. Het enige wat ik te horen kreeg van Liselotte was dat ze Gerben kent door vroeger. Ze vertelde mij het verhaal met hulp van Bram. Ik schrok, dit had ik niet verwacht. Maar waarom moeten ze Fenna dan wat aandoen. Op een gegeven moment kwam ik erachter dat we dat nummer nog helemaal niet bekeken hadden. Liselotte is er al een uur mee bezig. Ineens komt ze aanrennen met een blij gezicht " Jongens JONGENS, het is mij gelukt om het nummer te traceren. We hebben een locatie. We kunnen Fenna redden." Ik kon haar wel omhelzen maar dat deed Bram wel voor mij. Precies op dat moment kreeg Liselotte een appje. Weer een filmpje, weer van Fenna. Je hoorde haar schreeuwen. Ze sloegen haar weer.   En toen namen ze haar mee naar een andere kamer. Daar werd ze op een bed gelegd. Ze trokken haar kleren uit. Je zag haar blauwe plekken. En toen gebeurde het. Ik kon niet meer kijken. Maar ik moest wel. De tranen sprongen in mijn ogen. Ze werd verkracht. Ze huilde heel hard. Ik was blij dat ze bij dat stukje het geluid even uitzette. Liselotte was ook aan het huilen, bram had natte ogen net zoals Carla en Menno. Bij mij stroomde ondertussen de tranen wel. Op het einde van het filmpje. Gaven ze haar weer een klap waardoor ze knock-out viel. En weer die spuit. Ik was zo blij dat we de locatie hadden. Dat ik Fenna straks in mijn armen zou kunnen sluiten en haar zeggen dat ik van haar hou... We moeten alleen opschieten voordat we te laat zijn....

------------------------
Ik probeer elke dag iets te schrijven. En ik hoop dat jullie dit ook weer een leuk deeltje vinden.❤️