Elite Gentleman: She's Mine

EG: Chapter 4

Isang nakakapagod na one week sa pagta-trabaho sa hospital. Lantang lanta ang kaniyang pakiramdam. Nauubusan na yata ang kaniyang energy sa maghapong trabaho.

Hindi na nga niyang kayang magluto sa hapon na iyon. Parang gusto niyang matulog pero naudlot ‘yon ng tumunog ang nag-iingay niyang celphone.

Natatamad siyang bumangon at kinuha ang bag. Hinalungkat niya ang  laman nito pero hindi niya mahanap. Padabog niyang inilapag sa kama. Patuloy na nagri-ring ang phone. Tumayo siya upang hanapin ito.

Makalipas ang isang oras sa paghahanap sa wakas ay nakita na rin ang hinahanap.  Nasa ilalim ng unan pala ito nakatago. Naggigil na hinawakan niya ito. Humiga siya ulit sa kama at tiningnan ang caller.

Si Glen ang tumatawag at naka- eight missed calls pa ang babae and one message. Biglang nabuhayan ang dugo ni Mara. Mabilis siyang bumangon at binuksan ang mensahe. Nang mabasa niya ang mensahe, ay mabilis siyang tumayo at pinuntahan ang bintana.

Binuksan niya ang bintana, nakatayo si Glen sa labas ng kaniyang gate. Kinakaway pa nito habang hawak ang phone ng makita siyang nakasilip sa bintana.

Umalis siya sa kinatatayuan, lumabas siya sa kaniyang kuwarto upang puntahan ang dalaga sa labas.

“Where have you been in these few weeks?” unang bungad niya rito ng siya’y makalapit.

She rolled her eyes. “Before I answer your question, pupuwedeng papasukin mo muna ako!” naiinis nitong sabi.

Naismid siya pero pinagbuksan niya ng pinto ang babae, dumiretso itong lumakad patungo sa loob ng bahay at walang pasabing iniwan siyang mag-isa sa labas.

Hindi makapaniwalang tiningnan niya ang papalayong bulto ng dalaga. Nakasimangot na sinundan ang dalaga sa loob.

Natagpuan niya itong nakatingin sa mga bagahe niya. Oh well, she needed to prepare because the tomorrow is a real vacation.

Ngunit tila hindi maganda ang mood nito. Based her expression. May gumugulo sa isipan ni Glen.

“Saan ka pupunta?” ani Glen sa malamig na tono.  “Bakit may dalawang travel bags ang naririto?!”

Nakunot ang nuo niya sa kalamigan ng tono nito sa kaniya. Ganun paman e, sinagot niya ito ng maayos.

“Remember you last time you here! The delivery boy who was give to you the envelope! You know!” aniya rito na ikinatango ng huli. “So by tomorrow I'll be there in seaport of Villadama Shipping!” dagdag pa niya.

Ang hindi niya inaasahang ay biglang pagtingin nito ng masama sa kaniya. Napaatras siya sa talim nitong tumingin.

“What?!” naisatinig niya kay Glen ngunit padabog na umalis ito sa kinatatayuan at muli iniwan na naman siyang mag-isa sa sala.

She shocked. Nakatulala lang siyang pinagmasdan ang muli nitong paglayo. Natauhan lang siya ng mapagtanto ang ginawa ni Glen. Hindi niya alam kung bakit ganoon ang pagkikilos ni Glen. Nahulog sa malalim na pag-iisip si Mara sa ginawang asal ni Glen.

Pakiwari niya ay hindi ito ang Glen na nakilala niya. At kakaiba kung tumingin ito sa kaniya. Wala man siyang ginawa rito upang magalit, maliban sa sinagot niya ang tanong nito. Siya nga ang dapat ang magalit rito tapos ito pa ang maganang magalit. Napapailing na lang si Mara.

“Anong kabaliwan na naman ng babaeng ‘yon?!” naisatinig niya sa kaniyang sarili.

Ahh! Isa rin itong kinaproblema niya. She sighed. Ano bang nangyayari sa mga tao ngayon?!.

THE MORNING ARISE SHINE, hindi pa man nagtitilaok ay nauna ng nagising si Mara. Nasa kusina, nag-aalmusal. Isang simpleng pritong itlog at hatdog with fried rice.