Elite Gentleman: She's Mine

EG: Chapter 9.

Hindi niya namalayan ang oras sa pamamalagi niya sa duyan. Napahaba ang kaniyang tulog kaya maganda ang gising niya. Nagising lamang siya ng makaramdam ng matinding lamig.

Tumama ang matinding init mula sa araw sa  fiber glass ng siya ay tumingala sa itaas. Napikit siya ng ilang beses bago luminaw ang kaniyang paningin.

Dahan-dahang bumangon siya sa kaniyang hinihigaang duyan saka nag-inat ng dalawang kamay saka napahikab.. Kinusot-kusot niya ang kaniyang mata.

Napahikab siya ulit saka  napatingin sa may bandang harapan.  Namangha siya sa ganda ng view, tanaw niya mula rito ang malawak na karagatan bukod pa roon ang kagandahan ng kalangitan. Mga ibon na lumilipad patungo sa isang isla.

“It's a beautiful!” Aniya sa namamanghang tono.

Ngunit panandalian nawala sa isipan niya ang pagtingin sa islang iyon ng mapag-tantong siya'y nag-iisa sa main deck sa mga oras na iyon. Inilibot niya ang kaniyang paningin sa paligid saka siya ay tumayo mula sa pagkaka-upo sa duyan.

Walang binata ang kaniyang nasumpungan. Tila nakaramdam siya ng lungkot ng malaman na siya’y nag-iisa. Ngunit dagling natigilan ang dalaga na mapagtanto ang kaniyang sariling damdamin.

Bakit siya nakaramdam ng lungkot ng maalam na wala ang presensya ng binata? Ano ba itong pumapasok sa isipan ko?, Aniya sa kaniyang sarili. Jeez. Nakaramdam siya ng kilabot, saka ipinilig niya ang kaniyang ulo.

Nabuntong-hininga siyang napatingin sa kaniyang relo. Nakita niyang mag-a-alas kuwatro ng hapon.

“Mag-a-alas kuwatro na pala–” Aniya sa sarili na may halong pagkagulat na tono.

Ibaba niya sa kaniyang kamay ng matigilan siya. Inaalala niya ang pagkalipas na oras, napagtanto niyang tatlong oras siyang natulog, ganoon kahaba ang kaniyang tulo?! Wow. Hindi niya iyon akalin.

Napapailing na natatawa si Mara sa kaniyang sarili na pinuntahan ang lamesang pabilog. Dinampot niya ang kaniyang bag saka isinilid ang kaniyang laptop bago niya ito sinara ang zipper nito.

Isu-sukbit niya sana ito sa kaniyang balikat ng matigilan siyang may lalake na nakatingin sa kaniyang direksyon. Nasa bungad ito ng hagdanan at nakasandal sa railings ng hagdan. He crossed his arms and he staring eyes on her.

Nakaramdam siya ng hindi maipaliwanag na kaba sa kaniyang puso. Hindi siya komportable sa taong ito. Tila ba na binabalaan siya ng kaniyang isipan na huwag siyang magtiwala sa lalake na ito.

Napahigpit ang hawak niya sa hawakan ng bag. Umalis ito sa pagkasandig sa railings ng hadgan saka nag-umpisa na itong lumakad patungo sa kaniya. Parang may sariling paa si Mara na umatras. Wala man ginawang masama sa kaniya ito ay kusa ng gumalaw ang paa niya paatras.

He just smirked when he saw what she did. Napatigil siya sa pag-atras ng masagi niya ang duyan. Humarang ito sa kaniyang pag-atras ngunit ang lalake ay patuloy na lumalapit sa kaniya.

Nang makalapit na ito sa kaniya na isang hakbang ang pagitan sa isa't isa. Napansin niya ang mga mata nito na mamumula. Nangingitim ang ilalim ng mata nito.

“Hi, Miss!” Anang lalake sa kaniya na nakangisi parin.“Are you Mara Violet Concepción, I am correct?!” dugtong pa nito na may pagkatanong sa tono.

Kahit ayaw niyang kausapin ay sinagot niya parin ito. “Y-Yes! H-How did you know my name?!” Aniya niya sa lalake saka siya napalunok.

Tumunog ang pagka-smirk nito. “Hmm!!” he murmurs said then he scanned her fom head to toe. Naasiwa siya sa paraan ng paghagod sa buo niyang katawan na parang hinuhubaran siya. Napatango ito saka may inilabas ito sa mula sa bulsa. Isang pakete ng sigarilyo saka sinindihan ng lalake.