Elite Gentleman: She's Mine

EG: Chapter 1

Matapos mabasa ni Violet ang nilalaman ng magazine na kung saan pinakita at inabot sa kaniya ng kaniyang matalik na kaibigang si Glen. She was serious when she just keep of flipping the pages of the morning papers with impatient fingers na kakalabas lang in 2 days ago.

“See! Ang guwapo niya diba" ani Glen na sinabayan ng malakas na tili na akala mo’y nakakita ng multo pero base sa kaniyang nakikita sa mukha nito ay hindi naman bagkus puno ng pagkamangha at ningning sa mga mata nito.

Alright, hindi yata napansin ni Glen na magkatabi lang sila ni Violet. Napapikit tuloy siya ng mga mata at mabilis na tinakpan ang kaniyang magka-bilaang tenga.

Damn. Iyan lang, guwapo na. Bitter niyang sagot sa kaniyang isipan. Gusto niyang ipagsigawan sa mukha nito na porket guwapo na, ganoon na ang sobrang pantasiya sa lalaking iyon.

She glanced at her and glare. Tumigil ito sa pagtili ng mapansin ang tinging ipinukol niya rito, aba nag-peace pa ang bruha. Napa-iling na lang siya.

Hindi niya alam kung bakit naging kaibigan niya ito, hindi niya alam kung bakit naririto sa pamamahay, obvious namang, iinisin siya o kaya naman iistorbohin sa tahimik niyang buhay. Tsk.

Ang dakila niyang kaibigan si Glen na walang ginawa kundi guluhin nito ang kaniyang pananahimik na buhay. At mas nakaka-inis pa ang panay ang hampas nito sa kaniya sa may balikat. Masakit ang bawat hampas nito. Umiiwas na lang siya kada hampas nito sa kaniya. She was need some time alone. For good. But how?!

As if namang may magagawa siya eh narito na ito. Kaysa namang tabuyan niya ito at palabasin sa pamamahay niya. Hindi siya ganoong klaseng tao, may likas naman siyang mabuti sa kaniyang puso kahit na nabubuwesit siya sa pinaggagawa nito sa kaniya. She sighed a heavily.

Pero sa banda naman, okay naman na maging kaibigan niya ito kahit na may saltik sa ulo, yes! Sakit sa ulo ang babae na iyon, kung minsan nga napagkakamalan itong galing daw ito sa mental, sabi daw ng iba.

She just shrugged at her shoulder! She did not sure for that if that's true, pero sa nakikita niya kay Glen sa kalagayan nito parang wala man siyang napapansin na kaka-iba. Depende na lang kung magpakita ito ng kakaibang senyales baka doon lang siya sasang-ayon sa mga sinasabi ng iba.

Bukod pa roon, ang kakaibang pananamit nito, napapangiwi si Mara sa suot ni Glen. So very reveal it. Kinakapos yata sa tela ito. Napatingin siya sa dibdib nitong may kalakihan. Namula siya at mabilis niyang iniwas ang tingin doon.

Napatingin siya sa sariling dibdib. Yeah! She flat her chested and she know that. Naismid siya sa sariling laway. Natampal niya na lang ang kaniyang nuo sa walang kabuluhang pag-iisip sa ganoong bagay.

Bakit ko ba iyon iniisip?.

Tumayo siya mula pagka-upo upang dahilan na tumigil si Glen sa pagtitili. Nakatingin ito sa kaniya until she started walk by herself through her kitchen, nadaanan niya ang malaking portrait malapit lang sa living room. Napatigil siya sa paglalakad ng mapako siya sa kinatatayuan, malungkot na bumuntong hininga at nagsimula na siyang lumakad.

Simula ng mamatay ang kaniyang magulang sa edad niyang labing lima ay naging independent siya sa lahat ng mga bagay. Kahit anong trabaho ang pinasok. Sa murang  edad niyang iyon ay nakaranas siya ng hirap, na umabot sa sukdulang ikinamatay niya, pero naisip niya na kailangan na lumaban sa hamong ito..

Look at now, at the age of 24, graduating as a nurse sa pagsisikap niya ay natagumpayan niya ang tinatamasang matagal niyang inaasam.

Hindi niya akalaing naabot niya ‘yon sa sarili niyang pawis at pagod. Ang sarap papa sa pakiramdam. Well, hindi naman siya nakakalimot sa mga blessing na ipinagkaloob sa kaniya ni God, she was really thankful.