ÇİRKİN ( tamamlandı)

Adsız Bölüm 10

Tüm ay boyunca çok yoğun çalışmışlardı, Mert'le..Büyük bir şirketle ortaklık vardı..

Yenice İnşaat..Bu adı nereden duymuştu..hatırlamıyordu..Neyse deyip hazırlıklara devam etmişti..

O gün işe geldiğin de toplantı salonunu kontrol etti..

Sonra Kapıya yöneldi.Kapının açılması ile burnunun üstüne iyi bir çarpma yemişti..geri düşerken 

Bir el son anda yakalayıp kendine çekmişti..Yavaşça elini burnuna götürdü..Kanıyordu..

Kanı..kan..aman Allah'ım..gerisi yoktu..

"Tamam..tamam..kendine geliyor.."

"Mete.."

"Evet Ayşegül..Nasılsın?" diyerek doğrulmasına yardımcı oldu..

Gözleri sızlıyordu..Ve sanki burnu büyümüştü.Konulan tampon pamuklar çok komik gösteriyordu..Off 

harika zaten çirkindi , iyice çirkin olmuştu.Sonra karşısın da ona bakan Mete'nin gömleğini 

farketti..Kandı..Kan..yine baygınlık gelmeye başlamıştı..Gözlerini kapatıp derin derin nefes almaya 

başladı.

"Ne oldu Ayşegül..istersen hemen doktora gidelim.."

"Hayır..hayır..üstünde ki gömlek kan olmuş..(yüzü kızarmıştı) Beni kan tutar.."

"Sorun yok "deyip..Hemen çeketini ardından da gömleğini çıkardı..

Mert ve Ahmet sinirle önce birbirlerine sonra da Mete'ye baktılar..

Tam o sırada elemanı büyük bir hızla gömleği aldığı gibi dışarı çıktı..

"Tamam ..artık sorun yok" dedi gülerek..

"Bak..bir bardak su içsen iyi gelecek..Hadi al"

diye bardağı uzattı..Gözlerini aralayıp bardağa baktı ve eline alıp suyu yudumladığı sırada karşısında 

ki adama gözü kaydı..

Aman Allah'ın onun üstün de bir şey yokmuydu..birden içtiği suyu üstüne püskürttü..

"Sen..sen.."

Öldürecekti bu genç onu..böyle durulurmuydu..

"Ama insan böyle mi teşekkür eder..Yıkadın resmen.." diyince ..Ayşegül

"özür dilerim"..dedi..

Mert bir yandan Ahmet bir yandan sinirle bu ikiliye bakıyorlardı..Bu sırada dışarı giden eleman yedek 

gömleği getirdi..Mert odasındaki lavaboyu gösterdi..Mete oraya girdiğin de de Ayşegül'e kısık ama sert 

bir sesle bağırdı..

"Sen o adamı nereden tanıyorsun..?"

"şey..ben.."

"Ben ne ya..ben ne..senin yüzünden düştüğümüz duruma bak..kaç dakikadır seninle 

uğraşıyoruz..hemen odana.."

"Ta..taman"

Yerinden doğrulmasıyla geri oturdu..Başı dönmüştü..Ahmet..

"sen en iyisi bugünlük evine gidip dinlen.."

"peki.."

Tam bu sırada lavabo dan çıkan Mete 

"Ali..Ayşegül hanımı evine bırakıp gel.."

"Ben giderim..teşekkür ederim"

"lütfen..Benim yüzümden ne haldesin..en azından vicdanım rahat etsin..Hadi Ali.."

"tamam efendim.."

Ayşegül sessizce ona bakan üç adama iyi günler dileyerek Ali'yle dışarı yöneldi..

Mete ellerini birbirine vurup

"Hadi toplantımızı yapalım.." diyerek toplantı masasına yöneldi..

Zaman geçmiş genel istekler her iki taraf tarafından belirtilmiş..Düzeltmelerden sonraya ertelenmişti , 

görüşme..

"son halinin Ayşegül hanımla yollarsınız.."

"neden ?" dedi Ahmet..

"Ona güveniyorum..ve arkadaşım..Ne var?" diye söyledi..Ama ilk gördüğünden beri onun ölen 

kızkardeşine benzemesi , onu koruma iç güdüsü oluşturduğunu söylemeyecekti..

Kız kardeşi de onun gibi naifti..Ama serserinin biri ona göz dikmiş ve istediğini alamayınca vurmuştu..

Onu koruyamamış ama Ayşegül'ü koruyacaktı..O şimdi onun kardeşi Çiçek ti...