ÇİRKİN ( tamamlandı)

Adsız Bölüm 7

On beş gün sonra gözlerinin de son kullandığı koyu renk gözlüklerle yeni işyerine bakıyordu..Aslın da 

hiç beklemiyordu ..Resmen süpriz olmuştu..Patronu gittikten sonra evde sevinç çığlıkları atılmıştı...Bu 

arada Berk'e dersleri hızlandırmıştı..Çalışırken öğretmeye fazla zaman kalmayacaktı..o yüzden iş 

saatleri haricin de uygun saatler de buluşup devam etmeye karar verdiler....

"Günaydın..Şeyy ben Ahmet beyi görmeye gelmiştim..İsmim Ayşegül..."

Demesine kalmadan sekreter ters ters bakarak.

"Haberim var..Ayşegül hanım..Sizi odanızı gösterelim..Buyrun"

Kız önünden kıvırta kıvırta ilerlerken arada durup bir iki kişi ile de ufak bir sohbet ediyordu..Bu 

sohbetler arasın da gözler ona kayıyor ve sonra görüşürüz ile bitiyordu..Konunun ne olduğunu bilmek 

için mümeccim olmaya gerek yoktu..

"Odanız burası..İlgilenmeniz istenilen dosyalar burada..Bir şey olursa telefon da 1451 i 

tuşlarsınız..Filiz hanım size gerekli yardım da bulunur..İyi günler ve kolay gelsin.."

Diyerek arkasına bakmadan geldiği gibi gitti..

-----------------------------------

"Mert , annecim..nereye ?"

"Off anne sıkıldım " dedi..tek tek..çünkü zorlamaması gerek kendini...Yeni yüzüne alışamamıştı..Bir de 

konuşması ile herkesi kendine hayran bıraktırıken , şimdi yeni başlayan çocuk gibi tek tek kelimeler 

dökülüyordu ağzından..

"Ahmet'in yanına gidiyorum"

"tamam kuzum ama gidince araki aklım sende kalmasın."

tamam anlamın da başını salladı..yüzünü kapatan özel bir bezden yapılma maskeyi yüzüne taktı 

aynada..bu bezle yüzü hava alıyor ama insanların o yarayı görmesini de engelliyordu..Siyahtı içi gibi 

simsiyah, keşke kendinin de göremeyeceği bir şey olsaydı da o yara yüzünde olmasaydı..

O kazadan sonra nişanlısından ayrılmıştı..O hastanede yatarken telefon konuşmasını duymuştu..

"Canım..ne yapacağım ben ya..Adama baktıkça midem ayağa kalkıyor..Bakılacak gibi değil.."

derken Mert'i farketmiş ve telefonu düşürmüştü..Mert bir şey demeden Parmağındaki yüzüğü çıkarıp 

kızın ellerine bırakmıştı..

İnsanlar nasıl bu kadar yüzeysel olabilirdi..Bir çok arkadaşı ile bu son ayda irtibatını kesmişti..

------------------------------------------

Ahmet ayağa kalkıp Mert'e doğru adım attı.

"Hoşgeldin, ortak.."

Mert başı ile hoşgeldik babın da selam vermişti..

"Nasılısn?"

Eh anlamın da omuz silkti..

Telefonu çıkarıp yazdı.." nasıl olayım oğlum..yüzümdeki yara sayesinde kim nedir kimdir öğrendik.."

Ahmet yazan mesaja baktı..

"Daha iyi ya.." deyip ,gülümsedi

mert yavaşça cam kenarına gidip dışarı seyretmeye başladı..

Ahmet "Hadi gidip yemek yiyelim" diyerek arkadaşını omzuna dostça dokundu..

Biliyordu ki nişanlısı Onur dan ayrılmak onun için yıkımdı..Onunla nişanlanmak için çok 

çabalamıştı..Onu gerçekten çok sevmişti.

İşyerinin karşısındaki lokanta oturup siparişleri verdiler..Tabii Mert mesaj yazarak Ahmet'e 

söyletti.Etrafa bakarken onu gördü..Lokanta da en tenha yerde tek başına yemek yiyordu.

İçinden gökte ararken yerde buldum dedi..Ahmet onun baktığı yere bakınca Ayşegül'ü farketti..

"Yeni elemanımız Ayşegül Hanım..Hiç güzel değil ama işin de çok zeki.."

"Hımm" dedi..sonra da mesajla 

"onu benim elemanım yapacaksın..onunla görülecek bir hesabım var.."

Ahmet yavaşça mesajdan kafasını kaldırıp "ne gibi bir hesap"

yeniden yazdı.." özel bir hesap.."

Ahmet bunu farklı yorumladı..

"oğlum insan kıza bakmaya bile iğreniyor..sana kız mı yok.."

"İstediğimi yapacak mısın onu söyle dedi.."

Ahmet bir göz kırpıp hafifçe tebessüm ederken " senindir.." dedi..

Mert içinden " şimdi bittin sen" dedi..

o yemeği rahatlıkla ye ..bir daha bu kadar rahat olamayacaksın...sonrada yemeğine döndü...