ÇİRKİN ( tamamlandı)

Adsız Bölüm 13

İzinli olduğum için annemle birlikte küçük bir kaçamak yapalım dedik..Büyüğüne zaten gücümüz 

yetmez..hazırladık nevaleleri ve piknik için foça'ya gidelim dedik..İzbana bindik ..aktarma da foça 

otobüslerine geçtik..Annem garibim çocuk gibi heyecanlıydı..Ne sevindi..

Yeni Foça ve Eski Foça olarak var burası..Biz Yeni Foça'ya gittik..sahilde kenar bir yere serdik 

kilimimizi..Annem ayaklarını suya sokarken , ben getirdiklerimizi kilimin üstüne koydum..Hemen bir 

çay koydum , termosdan..

Suları yavaşça , etrafına ayıp olmasın diye küçük küçük sıçratan annemi seyretmeye başladım..

Sonra telefonumu alıp onu çekmeye başladım..Bunu farketeden Annem..

"ya kızım..çekme ,ayıp valla..biri görür " dedi..gülümsedim ve 

"seni seviyorum aşkım " dedim..Bana el salladı , elleri ile bir avuç dolusu öpücük yolladı..

"hadi gel atıştıralım" dedim..çocuk sanki oydu..

"biraz daha , geleceğim.."

"tamam aşkım " dedim..

Ne bilirdim ki son konuşmamızdı bu..

"annem ..ben içecek alayım şuradaki bakkaldan " dedim..o da kafasını olur anlamda salladı..

Dükkana girip bir litre ayran ve annemin sevdiği sarı gazozonu aldım..Parayı uzatırken bir gürültü , 

kavga ardından iki üç el silah sesi duyuldu..Elim titredi..yüreğim de yangın yeri oluştu..

Yavaş adımlarla dışarı çıktım..Bizim oturduğumuz tarafta kalabalık vardı..

Yavaş yavaş hızlanarak oraya yöneldim..

sonradan öğrenecektim..Kız kavgası sonu eski sevgili çekmiş silahı ve ateş etmişti..yeni sevgili 

yaralanmış, annem ise tam kalbinden vurulmuştu..o korkarak yalnızca ayaklarını soktuğu su da

boylu buyunca uzanıyordu..her dalga ile kanından akıp suya karışıyordu..saçları sanki rüzgar da 

dalgalanıyordu..herkes etrafın da öylece bakıyordu.. 

"açılın..açılınnnnnnn"

kalbini dinledim..nefesini kontrol ettim..yok ..gitmişti..

"anneeeeeeeee..bırakma aşkım..geri dön.."

yaranın üstüne ellerimle tampon yapıyordum ama aradan kan sızıyordu.."annem bırakma beni" diye 

söyleniyordum..

Ne zaman ambulans geldi..Ne zaman ellerimin arasından alındı..Ne zaman ambulansla hastaneye 

geldik..HATIRLAMIYORUM..

Tek kaldım..tek başıma..artık kimsem yoktu..işte şimdi çirkin ördek yavrusuydum..

Elleri saçlarım da dolaşan tek kişi gitmişti..Nasıl? nasıl bu kadar basit olurdu..

"seviyordum ..onu öyle görünce nevrim döndü" ne  demek

Sahip çıksaydın..Madem bıraktın, neyin derdindesin..

Bunu hiç anlamadım..Başka hayatlara bu müdahale neden..

Sanki tek derdim buydu..Beynim tek ölüm lafı üstün de dönmüyordu..

O kolidor da öylece oturmuş, ellerim de kalan annemden son şey kanı..

Onlara bakıyordum..Sanki annem " o boya kızım ..kandırdım " diyecekmiş gibi, desin diye..

Doktor ameliyathaneden 15 dk sonra çıktı..

"Başınız sağolsun..ama buraya geldiğin de zaten vefat etmişti..Kurşun tam kalbine gelmiş..Bir şey 

yapamadık..Üzgünüm.."

Duyuyordum..

Hayır ben bunları duyamazdım..

Anneme ölüm yakışmazdı..

Kötü de olsa biri ile evlenirdim, sırf annem beni gelinlikle görsün diye..

Ama daha ben evlenmedim ki..

Annem kalk..Yapma bunu bana..

Sonra bir çığlık duydum..Kulaklarımı kapattım..Susturun şunu ..Sussun..

O sırada doktor , hemşirenin getirdiği ilacı koluma enjekte ediyordu..

"yatırın..biraz dinlensin ..onun için zor bir gün..Yakını var mı?..Bakın haber verin.."

Hemşire acıyarak baktığı kızı kaldırıp sedyeye koyarlarken..Mırıldanıyor ve gözünden yaş geliyordu..

Zavallı kızcağız..Tam o sırada kızın telefonu çaldı..Baktı arayan Mete diye biriydi..

"Alo.."

"Alo..Ayşegül sen misin?"

"Hayır efendim Ben Hemşire Nurgül.."

"Hemşire mi?..Ayşegül nerede? bir şey mi oldu?"

"Pardon siz Ayşegül Hanımın nesi oluyorsunuz?"

"Abisi.."

"O zaman çok üzgünüm Mete bey..Bu haberi size vermek istemezdim ama anneniz vefat etti..Ayşegül 

hanıma sakinleştirci verdik.."

Mete hastanenin adresini alır  almaz , hastaneye koştu..Önce cenaze işlemlerini halletti..

Ayşegül'ün elinden tutuyordu ama o farkın da bile değildi..Öylece Tavana dikmişti gözlerini..

"Hadi güzelim..Ne olur bağır ,çağır ama bana ses ver.." bu kaçıncı yalvarışıydı..Ağlamasa hepten kötü 

oldu diyecekti.Kendi kızkardeşi aklına gelmişti..İşte hayat bu kadar basitti..50 kuruşluk bir mermi 

değerindeydi, hayat..

Saçlarını okşuyordu.."tamam canım..ben yanındayım..yalnız değilsin" diye mırıldanıyordu..

Doktor onu eve götürebileceğini söyleyince , ayağa kaldırmaya çalıştı ama birden telaşlandı

"annem tek kalamaz abi..annem tek uyuyamaz..nasıl giderim.."

Ne yaptıysa gitmeye razı edememişti..Doktordan rica etmişti..Şu an O ve Ayşegül ambulansın 

arkasından İzmir içindeki eve yakın hastaneye götürdüler..

Morga naaşı  teslim ettikten sonra Ayşegül'ü götürmeye çalışıyordu..

" ama abi..donar orada..korkar..ben kalsam..."

"yarın burdayız bir tanem..üzülürdü seni böyle görse..hadi canım.."

Onu kendi evine götürdü..Yarın Açelya ve Berk'te geri dönüyordu..Berk'e telefonla haber verdi..

Nasıl geçecekti..Nasıl kendini toparlayacaktı..

Tek başına ne yapacaktı..

Ayşegül 

"annem ..gül kokulum..neden bıraktın beni diyerek sabaha doğru uyumuştu.."

kapı çalınınca hemen kalkmış son görevi için yola koyulmuştu..