ÇİRKİN ( tamamlandı)

Adsız Bölüm 20

Mete abinin yardımları ile çalışma  hayatına iyice alışmıştım..Kendime bir oda bir salon bir ev almış, 

kira öder gibi onu ödemeye başlamıştım..Her ne kadar bu yaptığıma kızsa da Mete abim , kabul 

etmişti..Çünkü annesi ile bana ziyarete geliyordu..Bu sayede annesi Nuray hanım dışarı çıkmaya , ve 

hayatı yavaş adımlarla yaşamaya başlamıştı.

Bu yüzden doğru bir şey yaptığımı söylemişti..

"İyi ki taşındın , güzelim..Yanlış anlama gitmen üzdü beni.."

"Anlıyorum abi..Annemiz için iyi oldu..Bak yan komşu ile balkon sohbeti yapıyor.."

diye Nuray anneye dönmüştük..Çayları bardaklara döktükten sonra tam tepsiyi alıyordum ki 

telefonum çaldı..

"ben götürürüm meleğim.." diyerek tepsiyi elimden almış..yan komşumuz Fatma ablaya da olmak 

üzere çay ikram etmişti..

"alo?"

ses yoktu..bir kaç kez daha seslendim..sonra aman deyip kapattım..Tam adım atacaktım  ki...yeniden 

çaldı telefonum ..o zaman çalan  numaraya baktım..gizli ..ibaresi vardı..bir an ..bir nefeslik..bir kalp 

atımlık bir an acaba dedim..

"alo...."

ses yok..

"bence sorun değil..nasıl olsa giren sana giriyor "

dedim..bir saniye ya ..ben nasıl bunu söyledim..Karşıda bir kıkırdama sesi geldi..

"seni seviyorum"

dedi ve kapattı..

Anlayamadım..o kadar belli belirsiz çıkmıştı ki ses..Bir an o  mu? değil mi? anlayamamıştım..

Tam balkona doğru bir adım attım , kapı çaldı..Arda elinde pasta ile içeri girdi..

"Çay var dediler.."

gülümsüyordu..ben de ona gülümsedim..

"ya..ama biraz erken gelseydin.."

dudaklarımı büzdüm.."bitti..."

dedim..sanki dünya göçtü..deprem oldu..hayat durdu dedim..Ağlayacak gibi durdu

"ama ben çaya gelmiştim.." 

"hımm..o zaman bana gelmedin..."

diyerek kaşlarımı hafif çattım..

" dur ben sana şu kahvehaneden çay söyleyeyim.."

" ya tamam ..tamam.. seninle başa çıkmak ne mümkün.."

sataşmaları ile moralimi yerine getiriyordu, arda..

keşke onu daha önce onu tanısaydım..ama hiç sıkmıyor ve bekliyordu..iyi ki tanıdım seni..

iyi ki varsın diye geçirirken içimden çay içmek ve pastalarımızı yemek için balkona geçiyoruz...

Komşumuzun, çok, tatlımı ama tatlı bir kızı vardı..Işıl...

Adı gibi Işıl..ışıldı..

Her iki anne, çocuklarına ve tepkilerine bakıyorlardı..O kadar komiktiler ki..dayanamadım..

" ışıl..dün seni bir gençle görmüşler.." dedim..

öksürükten resmen boğuluyordu..tam o anda bir anlık sanki Mete'ye baktı..Mete de sanki ben bir şey 

demedim gibi baktı..sonra bana baktı..

"nereden çıkardın kızım..şimdi bu sohbeti.."

sus der gibi kaş göz yapıyordu..bingo..tam isabet ..bunlar çıkıyordu..

"yok yani ben ışıl 'ı çok sevdim ve sana yakıştırıyorum.."

Işıl artık renkten renge geçmeye başlamıştı..hemen lafı alan Nuray anne 

" aa valla kızım haklı..ne de yakışırsınız birbirinize.."

Fatma teyze ..

"valla zamane gençleri ..canım benim..bir şey denmiyor  ki..yoksa Mete bey evladımdan daha iyisini 

mi bulacağız.." evet bu iş bu kadar..her ikisi de böylece onay alabileceklerini anlayarak rahat bir nefes 

almışlardı..

tam bu sırada

" ben de sana talibim Ayşegül'üm" demesi ile arda'ya hızla dönüp bakmıştım..

"pardon ama bana laf ne zaman geldi.."

herkes gülmeye başladı..ışıl

"ohh olsun..sen insanlarla uğraşırken iyiydi.."

herkes gülüyordu..Annem sende yanımda olsaydın..

Geçen bir iki ay sonun da ışıl ile mete 'nin nişanı yapılmıştı ve o gün Mert'in kızının doğduğu haberi 

duyulmuştu..Bir insan hem sevinçli hem de ağlamaklı olurmuydu?..bıraksalar kahkaha atarken 

hüngür hüngür ağlardım herhalde..

Akşam eve giderken izleniyorum gibi gelmişti..Apartmandan  içeri çıkmış üst kata merdivenlerden 

geçerken kapının geç kapandığını düşünmüştüm..Geç kapanmasını kilit sistemine bağlamıştım..

Merdiven otomatı kapandığında kapı önünde olduğum için ışığı açma gereği görmemiştim..

anahtarı kilitte sokup çevirdim..içeri adımımı attığım da ensemde ki bütün tüylerimin dikildiğini 

hissettim..nefes sesi ile irkilsem de beni içeri itip kapanan kapı ile neye uğradığımı şaşırdım..

tam bağıracaktım ki eli ile ağzımı kapattı..Nefesin de alkol kokusu olunca daha da korkmaya

 başlamıştım..

"benim"

dediğin de Mert, ne yapacağımı bilemedim..Öylece karanlık da parlayan gözlerine baktım..