Senden sonra çok değiştim ben Alas,O kadar değiştim ki beni tanıyamazsın görsen, Beni seven herkesi kırıyorum, dinlemiyorum onları, umursamıyorum söylediklerini, bomboş yaşıyorum... Ne söylediğimin farkındayım..Ne insanların.. Ne sevdiklerimin..Niye...
Bölümlere koyduğum gifler genelde sevdiğim dizilerden olacak,lakin giflerde ki insanların kitapta ki karakterlerle alakaları yok. Mesela bu bölümde ki gif'tekilerin de karakterlerle alakası yok .Nedensizce belirtmek istedim. Ve Multimedia da Atalay ve Elis'in bu bölümde giydiği kıyafetleri var. Kafamda ki Elis'e benzer bir kişilik Multide 'ki kız. Erkek ise birebir Kafamda ki Atalay. Hayal ettiğim Elis'i hala bulamasam da tam olarak,arama çabalarım sürüyor (:
İyi okumalar... .. "Ben kimseyi bir daha sevmemeye yemin ettim güzelim "
"Kalbimi bir daha bir kıza açmamaya,yemin ettim. Bir giden oldu kalbimden ,kalbimin anahtarını da giderken İstanbul boğazından aşağıya attı sanki, Su derin,dalgalar hızlı atlayamam anahtar için ,alamam seni içeri"
Duyduğum cümleler Alas'ın sesiydi. Gözlerimi açmakla açmamak arasında tereddüt edip açmamayı seçtim,bu duruma bir kaç kez daha düşmüştük,bu sefer sonuna kadar onu dinleyecektim.
"Ama sen ne yap biliyor musun git bir anahtarcıya yeni bir anahtar yaptır işte o zaman işler değişir ve belki hikaye tahmin etmediğimiz yerlere gelir"
"Kalbinden giden kim Alas ? Kalbine sahip olmayı başarıp giden kim ? " dediğimde bir anlık şaşkınlıkla bakıyordu bana... Dayanamamıştım ve göz kapaklarımı aralayıp konuşmaya başlamıştım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şaşkınlığı üzerinden attığında onu inceliyordum. Her zamanki gibiydi güçlü,sert yıkılmaz...
"Kendini akıllı mı sanıyorsun aptal ? Uyandın madem neden belli etmiyorsun sinsi sinsi beni dinliyorsun" dediğinde gülümsedim.Belki sadece 1 ayı geçmişti onunla sık sık vakit geçireli ama 1 ayda bana yetmişti şu an ki tavrının tek nedeni zayıf noktalarından birini öğrenmiş olmamdı. Hâlâ baygınım sanıyordu ve o yüzden dili çözülmüştü...
Sorduğum soruyu cevaplamayacağını bildiğim için yatakta hafifçe doğrularak yatağın yanında sandalye de oturan Alas'a diktim gözlerimi.
En son olduğum yeri hatırladığımda kötü oldum.Hastaneleri de sevmiyordum üstelik. "Beni buradan çıkar " dediğimde kaşlarını çattı. "Ne oldu ? Buraya nasıl geldim en son iş yerindeydik ? Emre nerede ? Ben kaç saattir buradayım ? " gibi klasik soruları sormayacak mısın ? " dedikten sonra ayağa kalkarak sandalye yi odada ki yerine koydu o sırada bende dudaklarımı araladım . "Sormayacağım".
Şaşkın bir ifade ile "anladım "manasında kafasını salladıktan sonra , yanıma gelerek bana hiçbir şey söylemeden kolumdan tutup ayağa kaldırdı. Ayaklarım çıplak zemine değdiğinde ancak kafama dank etti ve "ne oluyor Alas ?" Diyebildim.
"Çıkar beni dedin bende kalkmanda yardımcı oldum. Ne yapayım anasını satayım başka ? " dedi ,o an farkettim bana ilk defa sert bakmıyordu. Yani yine sinir bozucu bir şeyler söylemişti ama bakışlarında bu sefer sertlik yoktu.
