Tam cesaretimi toplamış ona bu soruyu soracakken hemşire geldi. Süper ya tam zamanında ben şimdi nereden bulacağım bu cesareti bir daha?
"Kızınızın durumu gayet iyi. Az önce ayıldı. Koluna da yara bantları yapıştırdık. Yakında iyileşir. Geçmiş olsun."
Hemşire yanımızdan uzaklaşınca biz de odaya girdik. Ece bizi görünce çok sevindi.
"Ece bitanem iyi misin?"
"Evet iyiyim Aylin Abla."
"Fındık farem benim , bak sana ne aldım."
Kıvanç cebinden çikolata çıkardı. Ece'ye uzattı.
"Aa çikolata!"
Ece çikolatayı yemeye başladı. Biz de onu izliyorduk.
"Ee hadi çıkalım şu dört duvar arasından." dedi Kıvanç
"Evet bende bunaldım." diye cevap verdim.
"Tamam siz hazırlanın ben çıkış işlemlerini yaptırayım."
"Tamam."
Kıvanç gidince bende Ece'nin üzerini giydirip kucağıma aldım. Kıvanç bahçede bizi bekliyordu. Bizi görünce yanımıza koştu.
"Ben alayım Ece'yi sen yorulma." dedi ve Ece'yi kucağımdan aldı.
Otoparka geldiğimiz de Kıvanç arka tarafın kapısını açtı. Ece ile beraber bindik. Kıvanç arabayı çalıştırdığında biz de Ece ile oynamaya başladık.
Sevgi "Sevgi ne oldu? Yüzün beş karış geldin odadan."
"Yok ben iyiyim de..."
"Ee?"
"Reyhan ve Orhan bize gelmek istiyormuş." "Ama onları reddedemeyiz ki!"
"Evet işte o yüzden biraz kaygılıyım."
"O zaman iş için 2 ay sonra tekrar geliriz."
"Projeyi ilk bitiren waittness yani biz olamayacağız ama olsun."
"Evet maalesef."
"Peki o zaman bavulları hazırlayalım."
"Ne zaman uçalım?"
"Yarın saat en erken."
"Peki sen bilirsin hayatım."
Aylin Evin önüne gelmiştik. Fakat Kıvanç arabayı biraz geriye park etti. Annem ve babam adına tedbir için. Meltem'e attığım mesajın üzerinden iki dakika geçtikten sonra cevap geldi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Meltem koşar adımlarla yanımıza geldi. Ece'yi ona verdik.
"Sağol maviş."
"Lafı bile olmaz."
Meltem önden gitti. Bende on dakika sonra gidecektim. Kıvanç bana seslenince arkamı dönüp;
"Efendim?" diye yanıtladım.
"Bugün beraber yemeğe çıkalım mı?"
"Olur tabi de neden?"
"Biraz hayatımızdan bahsederiz. Birbirimiz hakkında pek bir şey bilmiyoruz."
"Tamam olur." deyip gülümsedim biraz şüpheyle.
"Görüşürüz o zaman akşam."
"Tamam görüşürüz."
"Hoşçakal."
Heyecanla on dakika geçmesini beklemeden eve geldim.
