13. Bölüm

185 17 9
                                    

Düzenlendi ✔️

Apartmandan çıktık. Aylin'in kapısını açtım.

"Teşekkür ederim." dedi.

Aylin'in kapısını kapattım. Bende arabanın önünden dolanıp şoför koltuğuna oturdum.

"Nereye gidiyoruz?"

"Sürpriz."

Kısa bir yolculuktan sonra küçük, şirin ve kalabalık bir mekana geldik.

Aylin
Kıvanç arabanın kapısını açtığında indim. Kapıyı kapattı ve arabanın anahtarını park görevlisine verdi. İçeri girdik. Manzaralı bir masa seçip oturduk.

"Ne alırsın?"

Kıvanç'a döndüm ;

"Istakoza ne dersin?"

"Olur tabi içecek ne istersin?"

"Sadece su."

"Tamam."

Garson önümüz de ki menüleri alıp ;

"Başka bir arzunuz efendim?" diye sordu.

Kıvanç ;

"Şimdilik yok." diye cevap verdi.

"Peki efendim."

Garson gidince boş boş birbirimize bakakaldık.

"Ee hangimiz başlasın?" diye sordum.

"Sen başla." dedi.

"Peki." dedim ve anlatmaya başladım ;

"Ben İstanbul'da doğdum. Ama ailem daha 40 günlükken Los Angelese taşınmaya karar vermiş. 18 yaşına kadar ailemle orada yaşadım. Babam Üniversite için beni New York'a gönderme kararı aldı. Dört yıl orada yanlız yaşadım. Oyunculuk eğitimi aldım. Üniversite 4 yıl sonra bitince ailem yanıma taşındı. 1 yıl ek olarak New York'da kaldım. Orayı gezdim ve dolaştım. Hep içimde bir Türkiye isteği vardı. Sonuçta orada doğmuştum. 25 yaşında İstanbul'a geldim. 2 Ay önce yani. İşte benimki böyle."

"Peki aşk?" dedi Kıvanç boş gözlerle bana bakarak.

Gözlerimi devirdim ve ;

"Bir kere oldu." dedim.

"Sonuç."

"Olmadı."

"Anlatsana."

"Ben Los Angeles de yaşarken bir komşumuz vardı. Komşularımızın benimle yaşıt birde oğlu. 10 yaşından 15 yaşına kadar birlikteydik. Nedenini bilmiyorum ama bir gün onunla buluştuğumuzda çok garip ve soğuk davranmıştı bana. On beşinci yaş günüme gelmemişti. Daha sonrada ayrılmaya karar verdik. Ama nedenini hala bilmiyorum. Ondan başka da kimseyi sevemedim."

Bir süre sustuk ikimizde.

"Aylin hatırlattığım için üzgünüm. Peki sana bir soru sorsam?"

"Tabi dinliyorum."

ŞARKI İLE OKUYUN:Multimedia.

"Şimdi buraya gelse ve sana beni affet dese ne yaparsın?"

"Sanırım... Affedemem."

Sustu bu cevabım karşısında.

"Ee sen anlat o zaman." dedim neşelenmeye çalışarak.

O sırada yemeklerimiz geldi. Garson yemekleri masaya koyduktan sonra gitti.

"Ben Los Angeles de doğdum. 22 yaşına kadar orada ailem ile yaşadım. Üniversite eğitimimi falan hepsini orada aldım. 23 yaşında Paris'e gittim. Bu arada Üniversite de oyunculuk eğitimi aldım. Paris'e gittiğim de herkesle iletişimimi kestim. Ailemle bile. Orada 2 yıl kaldım. Kendime tamamen yeni bir sayfa açmak istedim. Ama nafile geçmişimde ki herkesi , herşeyi unuttum ama bir şeyi unutamadım. Seni.!"

Sil BaştanHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin