Me and Mr. Arrogant™ (To Be Published SOON.)

Chapter 10

AN:

Alrighty! Please bear with me again... Rush update lang to.. Walang proof read na nalalaman.. Diretso type at post lang. Kaya pagpasensyahan nyo na po ang konting errors.. Ayoko kayong mainip sa UD.. hehe.. Enjoy!

PS: I changed the location nga pala.. From Palawan, I changed it to BULACAN. Due to some reasons na rin. Medyo mahirap idescribe ang province ng Palawan.. :) So from now on, sa Bulacan po sila nagbabakasyon.

-------------------------

Alex's POV

I looked at my reflection in the mirror... Napangiti naman ako sa nakita kong outcome. I'm wearing a maong shorts, 3 inches above the knee, lose white tank top and a pair of rubber shoes. I put my hair into a one-sided braid and then I brought a summer hat fitted for my outfit.

Perfect!

Tamang-tama kasi mainit ang panahon. Okay na yung ganito kapresko ang suot ko habang nag-iikot sa kung saan man. And seriously speaking, di ko alam kung san ako dadalhin ang kumag na yun. Kaya para sigurado, I brought my mini shoulder bag where I can put my camera, phone and wallet. Mabuti na yung handa. Hindi ko alam ang takbo ng isip ng lalaking yun. Baka bigla na lang nya akong iwan.

After preparing, I went down the stairs. Nakita ko si Daine na nakasandal sa kotse nya at parang inip na inip ng naghihintay. He's wearing a pair of khaki shorts, yellow polo shirt and a Vans shoes.. Nang makita nya akong palabas ng bahay ay tinanggal nya ang suot nyang shades. Oh men! I cant deny the fact that he's really attractive...

"Ready, senorita?", i can feel the sarcasm in his voice as he open the door of his car.

Tiningnan ko muna sya at saka pumasok sa loob...

****

We've been driving for almost 20 minutes now. At sobrang bilis nya magdrive... Teka nga muna...

"You should be giving me a tour.. Pero sa ginagawa mo, para kang nakikipagkarera..", me and my temper! E nakakainis na kasi..

Pero hindi man lang sya sumagot, nagreact man lang. Tuloy pa rin sya sa pagddrive... Tumingin ako sa labas. Wala naman akong makitang kakaiba.. Puro puno ng saging, niyog at matataas na damuhan ang nasa paligid. Well at least, maayos at sementado ang daanan. Walang bahayan sa paligid. Kasi nga pala, ang bahay ng lalaking to, nasa dulo ng kabihasnan.

Pero paano na lang pala kung balak nya akong iligaw? O kaya iwan sa gitna ng damuhan na yun? Waaaaahh!!! Katakot!

May nakasalubong kaming delivery truck ng prutas habang paliko sa kalsada. At ang mokong, di man lang nagmenor! Samantalang halos atakihin na ako sa kaba na baka mabangga kami...

"Look, kung balak mong magpakamatay, please lang wag mo akong idamay...", sabi ko ng makarecover ako...

He just looked my way and smirked..

"Scared?", aba! Obvious ba, tsong?

"I'm not!", i hissed.. Nakakainis na talaga sya. "You shouldnt have agreed with this kung ayaw mo naman... Hindi kita pinipilit. At sinabi ko naman sayo na kaya kong gumala dito mag-isa..."

Hindi sya nagsalita. Sa halip ay itinigil nya lang ang pagmamaneho. Napatingin ako sa labas at doon ko lang napansin na nasa mataong lugar na kami. It must be the town...

"Kaya mo gumala mag-isa diba?", he smirked.. "Then go ahead. Give yourself a tour. I'll wait for you here...", he said. Then I reclined his chair. Saka isinuot nya ulit ang shades then he crossed his arms. Mukhang matutulog sya!