Μολυσμενοι "Η Αγάπη Του Λυκανθρώπου"

Η Επιλογή

Πρέπει να βγω...

Και γρήγορα....

Το νερό είχε φτασει σχεδόν στην κορυφή . Μονο τα μάτια μου ήταν απέξω. Έτσι, με τις τελευταίες ρανιδες της δύναμης μου έδωσα μια δυνατή κλωτσιά στον αεραγωγό. Δεν περίμενα να γίνει κάτι. Ήμουν σίγουρη πως ήμουν χαμένη . Έτσι έμεινα καταπληκτη όταν αυτός υποχώρησε με ένα δυνατό κρακ .

Αμέσως το νερό άδειασε και μπόρεσα ξανά να αναπνεύσω. Γλίστρησα απαλά έξω από το γυάλινο κλουβί και προσγειώθηκα στο έδαφος. Το πληθος των κατασκηνωτών στις κερκίδες ξέσπασε σε ζητωκραυγές. Ο Τζακ φώναζε πιο δυνατά από όλους ενώ χοντρές σταγόνες ιδρώτα κυλούσαν στο μέτωπο του.

"Υπέροχα! Η Μάντι τα κατάφερε! Πέρασε τη δοκιμασία! Και τώρα έφτασε η ώρα για την επιλογή. Σε ποιο σπιτάκι θα μπει η Μάντι; Θα την δεχτούν στο Τάιγκερφιλ που μένουν οι ευγενικοί αλλά ύπουλοι, ή θα μπει στο Σερτενμπαθ που είναι πασίγνωστο για τους λυκανθρώπους οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται για τον χαρακτήρα τους αλλά μονο για την εξωτερική τους εμφάνιση; Θα γίνει δεκτή στο Ιγκλμιτ όπου όλοι οι κατασκηνωτές είναι πανεξυπνοι αλλά εγωιστες ή θα καταταχθεί στο Γκλαμφουρ οπου όλοι έχουν άσχημο παρελθόν αλλά θέλουν να επανορθώσουν; Μήπως θα μπει στο Μπεαρφαστ που ζουν οι δυνατοί αλλά επιπόλαιοι; Θα ήθελα να ακούσω τι ψήφισε η επιτροπή..."

Τέσσερις γέροι άρχισαν να με κοιτούν εξεταστικα και εντελώς ξαφνικα αναφωνησαν σαν να ήταν και οι τέσσερις συννενοημενοι .... "Γκλαμφουρ!"

Μάλιστα ... Γκλαμφουρ... Πρέπει να έχει γίνει κάποιο λάθος... Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα... Και δεν υπάρχει και τίποτα για το οποίο θα έπρεπε να μετανιωσω... Σωστά;;; Ή μήπως όχι;;; Ίσως οι γέροντες είχαν δίκιο... Ανηκα στο Γκλαμφουρ... Έπρεπε να το αποδεχτω....

Οι κατασκηνωτές που άνηκαν σε αυτό το σπιτάκι ξέσπασαν σε ζητωκραυγές κι επευφημίες. Ο Τζακ περιφανος με έπιασε από το χερι και με οδήγησε στην κερκίδα στην οποία κάθονταν όλοι οι μολυσμένοι του Γκλαμφουρ.

"Κι εγώ απο το Γκλαμφουρ αποφοίτησα..." μου είπε ψιθυριστά και χαμογέλασε. Έπειτα δυνάμωσε τη φωνή του και στράφηκε προς τους κατασκηνωτές. "Και τώρα ύπνο γιατί έχει ηδη αρχίσει να ξημερώνει! Θα σας δω το σούρουπο! Να προσέχετε τη Μάντι!"

Το αμφιθέατρο άρχισε να αδειάζει καθώς εξαντλημένοι οι κατασκηνωτές αποχώρησαν για τα σπιτάκια τους. Βγηκα κι εγω έξω κι έμεινα να στέκομαι κοιτάζοντας γύρω μου σαν χαμένη. Ευτυχώς εντόπισα γρήγορα δυο κορίτσια που είχα δει να κάθονται στην κερκίδα του Γκλαμφουρ κι αποφάσισα να τις ακολουθησω .

Στην αρχή ακολουθουσαμε την ίδια κατεύθυνση με τους υπόλοιπους αλλά κάποια στιγμή οι δύο αυτές κοπέλες, εγώ και κάποια άλλα άτομα που μάλλον ανήκαν στο Γκλαμφουρ στριψαμε δεξιά σε μια διασταύρωση.

Συνεχίσαμε να περπατάμε και τα δυο κορίτσια μπροστά μου είχαν μια ζωηρή συζήτηση για τη σημερινή επιλογή, το ποσο βαρετή φαινομουνα και το ποσο γλυκουλης ήταν ο Τζακ.

Εεεεειιιιι!!!!!! Μια στιγμή!!!! Για το πόσο γλυκουλης ήταν ο Τζακ;;;; Το αγόρι μου;;;;;

Ετοιμαζόμουν να τις διακοψω και να τους πω πάρα πολύ ευγενικά πως δεν είχαν καμία ελπίδα με τον Τζακ , αλλά ειχαμε ήδη φτάσει μπροστά από ένα μικρό ξύλινο κτήριο που υπόθετα πως ήταν το Γκλαμφουρ. Τα κορίτσια ευθύς μεταμορφώθηκαν σε λύκους και ακουμπησαν τις πατούσες τους η μια μετά την άλλη στο κέντρο της πόρτας. Η πόρτα άνοιξε και τα κορίτσια με τη μορφή λύκων τρυπωσαν μέσα. Αμέσως μετά η πόρτα έκλεισε πριν προλαβω να επιχειρησω να τις ακολουθήσω.

"Χμ νομίζω πως πρέπει να μεταμορφωθω και να ακουμπησω το ποδι μου στην πόρτα για να ανοίξει..." μονολογησα.

"Αχα μπράβο σαΐνι ! " ακούστηκε μια ειρωνική φωνή πίσω μου.

Γυρισα ενοχλημένη κι έτοιμη να δώσω μια καλή απάντηση αλλά ο νεαρός άντρας (γύρω στα είκοσι πέντε) άπλωσε το χέρι του και συστήθηκε.

"Με λένε Ρέμους. Και διδάσκω άμυνα κατά των βρικολάκων στην κατασκήνωση. Έχω αποφοιτήσει κι εγώ απο το Γκλαμφουρ." (για τους φανς του Χάρι Πότερ αυτός είναι ο φόρος τιμής μου στον καλυτερο καθηγητή που έχει διδάξει στο Χόγκουαρτς) "Βλέπω ότι είσαι καινούργια... Άρα πρέπει να σε προειδοποιησω ... Όσοι μπαίνουν στο Γκλαμφουρ έχουν σκοτεινό παρελθόν όπως κι εσύ ... Άλλοι λιγότερο κι άλλοι περισσότερο... Για αυτό πρόσεχε..."