Μολυσμενοι "Η Αγάπη Του Λυκανθρώπου"

Βρικολακες και Λυκάνθρωποι

-Δέχομαι...

Δέχομαι... Μονο μια λεξη ... Μια λεξη που θα αλλάξει τη ζωή μου...

Ο Τζακ χαμογέλασε και έφυγε λέγοντας πως θα φέρει κατι να το γιορτασουμε . Έμεινα μόνη με τα υπόλοιπα αγόρια. Τωρα με κοίταζαν φιλικά κι οχι σαν να ήμουν γεύμα τους, ευτυχώς. Μάλιστα , αρχισαν να με ρωτάνε διάφορα πραγματα για τον εαυτό μου και για την ζωή μου ως άνθρωπος .Πιάσαμε ψιλοκουβεντουλα μέσα στα κεφάλια μας βέβαια αφού μονο γρυλισματα και γαβγισματα βγαζαμε με τη μορφή λύκων .
Δεν είχε περάσει πολλή ωρα όταν ο Τζακ επέστρεψε . Στα δόντια του κρατούσε ... μερικές κατακοκκινες σακούλες ... γεμάτες αίμα ...
"Τουλάχιστον δεν είχε φέρει τα πτώματα μαζί του"σκέφτηκα ανακουφισμενη αλλα ελαφρώς αηδιασμένη .
Η υπόλοιπη αγέλη τον πλησίασε γουργουριζοντας από ευχαρίστηση. Έκανα κι εγω προσεκτικά μερικά βήματα προς το μέρος του και οσμηστικα τις σακούλες. Η δίψα μεγάλωσε και κοίταξα τον Τζακ ανυπόμονη . Αυτός κατάλαβε ποσο υπέφερα και αρχισε να μοιράζει τις σακούλες δίνοντας μου την πρώτη.
Εχωσα την μουσούδα μου μέσα στην δικιά μου κι άρχισα να γλυφω το αίμα μέσα της. Είχε υπέροχη γεύση και ήθελα να πιω κι αλλο . Μου θύμιζε τις αγαπημένες μου γεύσεις όλες μαζί ανακατεμένες σε ενα μείγμα .
Καθάρισα τα απομεινάρια του γεύματος μου και έριξα μια ματιά στους υπόλοιπους λύκους. Όλοι είχαν τελειώσει και κοιταζονταν μεταξύ τους ευχαριστημένοι . Μάλλον επικοινωνούσαν ... Εγω φυσικά δεν μπορούσα να ακούσω τις συζητήσεις τους αφού ήταν ιδιωτικές.
Ο Τζακ με είδε που τους κοιτούσα και με πλησίασε . "Πρέπει να πας για ύπνο... Ακομα και μια τόσο φοβερή λυκάνθρωπος πρέπει να ξεκουράζεται που και που!" μου έκλεισε το μάτι κι εγνεψε προς τη μεριά της σπηλιάς.
Θεωρώντας σωστη τη συμβουλή του μπήκα στη σπηλιά και κουλουριαστηκα στο γνωστό πλεον βαθούλωμα. Αποκοιμήθηκα γρήγορα , πράγμα που αποδείκνυε ποσο εξαντλειμενη ήμουν. Ο ύπνος μου ηταν βαθύς και χωρίς όνειρα....
Το επόμενο πρωι , ξύπνησα απο μια αχτίδα φωτός που τρύπωσε στη σπηλιά... Προς μεγάλη μου έκπληξη, ανακάλυψα πως κάποιος με είχε σκεπάσει με μια κουβέρτα όσο είχα ακομα τη μορφή λύκου,- αυτο το συμπερανα αφού λευκές τρίχες απο τη γούνα μου ηταν κολλημένες πάνω στην κουβέρτα-. Ακόμα, κάποιος είχε αφήσει μια στοίβα με ρούχα, τα δικά μου ρούχα- μπροστά στα πόδια μου. Ετσι διαλεξα το αγαπημένο μου τζιν και μια κοντομανικη , στενή μπλούζα για να φορέσω. Έπειτα , αφού βρήκα και τη χτένα μου εκεί κοντά, χτενισα τα μακρια καστανοξανθα μαλλια μου και φορεσα τα σταρακια μου.
Όταν τελειωσα βγηκα έξω οπου βρηκα τον Τζακ με αλλο ενα αγόρι , να κάθονται στο χορτάρι και να συζητούν χαμηλόφωνα. Τους πλησιασα περίεργη να μάθω τι έλεγαν . Φαίνονταν αρκετά ανήσυχοι.
"Πιστεύω πως έχει τα προσόντα!"
"Τζακ κοίτα, μπορεί και να έχεις δικιο αλλα θα ηταν σοφότερο να την κανεις κυνηγό. Ο Εντ είναι πολυ πιο έμπειρος απο αυτήν. "
"Ακου Λίαμ! Δεν μπορούμε να δίνουμε θέσεις σε οποίον να'ναι μόνο και μονο επειδή ειναι κολλητός σου! Στο κάτω κάτω, εγω ειμαι ο αρχηγός! Και την παρακολουθούσα μέρες... Είναι η τελεια ανιχνευτρια ! Για αυτό το λογο την δαγκωσα . .. "
Για μισό!!!!! Αυτός.. Αυτός.... Με.... Με δάγκωσε;;;;
"Ναι καλα , για αυτο την έκανες , οχι γιατι σου αρέσει !" χαχανισε ο Λίαμ.
"Σκασε Λίαμ "
Τοτε γύρισε και με είδε . "Καλημερουδια" έκανε χαμογελώντας
"Σκασε Τζακ"
Γύρισαν κι εκανα να φύγω. Μα με σταμάτησε...
"Τι έγινε ;Σου εκανα κατι ;"
"Τίποτα... Μονο μου κατεστρεψες την ζωή και με καταδικασες σε μία μοίρα που ποτε δεν θέλησα"
"Ήμουν αναγκασμένος να το κάνω... Πεθαινες.. "
Κοκαλωσα "Α, ναι; Από τι;"
"Απο το δηλητήριο του βρικόλακα"

Γελασα νευρικά"Τι ειναι αυτο; Τροπική ασθένεια;"

Αυτός με κοίταξε σοβαρός.
"Οχι... Ειναι αυτο ακριβώς που λέει...Όταν σε δαγκώσει ή σε φιλήσει ένα βαμπίρ σου μένει ελάχιστος χρονος ζωής... Ίσως ένας μήνας...."

Μα, για μισο ... Αν με είχε δαγκώσει κάποιος θα το ήξερα... Και το μονο άτομο που με είχε φιλήσει ηταν ...

"Ο Μάικλ..." ψιθύρισα σοκαρισμένη...