Μολυσμενοι "Η Αγάπη Του Λυκανθρώπου"

Το κυνηγητό

Οι λύκοι με πλησίασαν και με περιεργαστηκαν  σκεπτικοί . Από χιλιόμετρα φαινόταν πως ηταν πολυ δεμένοι μεταξύ τους. Κινούνταν σαν να είναι ένας λύκος κι οχι δώδεκα.

"Έτσι ειναι" , ειπε η φωνη του αρχηγού τους μέσα στο κεφάλι μου, "αν επιτεθεις  στον εναν , οι υπόλοιποι θα σε κατασπαράξουν . Για αυτό κάτσε φρόνιμη μέχρι να αποφασισουν" 
Τον κοίταξα παραξενεμενη . Είχα την εντύπωση πως αυτο ήταν το τέλος μου. Πως οι λύκοι θα με σκότωναν και μετα θα έτρωγαν οτι είχε μείνει απο το πτώμα μου. Φαίνονταν πολυ πεινασμένοι. 
"Τι ακριβώς να αποφασίσουν ; "

"Αν αξιζεις να μπεις στην αγέλη μας"

Αυτο κι αν δεν το περίμενα. " Για μισο, μπορει να μην θελω να μπω σε αυτή την αγέλη ."

Αναστεναξε ." Δεν έχεις επιλογή . Έχουν να πιουν αιμα μέρες. Αν δεν μπεις στην αγέλη , δεν θα μπορέσω να τους αρνηθώ φρέσκο κρέας. "

Ζαρωσα απο τον φόβο μου και περίμενα την θανατική μου καταδίκη. Κάποια στιγμη ένας λύκος έκανε μπροστά κι εγνεψε στον αρχηγό . Αυτος τον πλησίασε και μαζί με τους περισσοτέρους λύκους κατευθύνθηκαν προς το δάσος. Τρεις έμειναν πίσω, μάλλον για να με φυλάνε . Με περικύκλωσαν και αρχισαν να γρυλιζουν απειλητικά και να με αγριοκοιταζουν . Ήξερα πολύ καλά πως μια λάθος  κινηση ήταν αρκετή για να βρεθώ νεκρή στο χώμα.
    Τότε κοίταξα τον ουρανό και το προσωπο μου φωτιστικε  απο μια ξαφνική ελπίδα . Οι μολυσμένοι ξανά γίνονταν  άνθρωποι με το πρώτο φως του ήλιου και εκείνη την ωρα...  Ξημέρωνε ....
    Όμως για κακή μου τύχη το πρόσεξαν κι αυτοι και... μου όρμησαν
Οι δυο έπεσαν πανω μου απο τα πλάγια με αποτέλεσμα να μην μπορω να κουνηθω . Ο τρίτος με άρπαξε δαγκώνοντας  το λαιμό μου και προσέχοντας να μην τρυπήσει καμια αρτηρία με τα σουβλερα του δόντια . Αρχισε να με τραβαει προς τα μπροστά αναγκάζοντας με να προσχώρησω .
    Με οδήγησαν σε μια σπηλιά , την σπηλιά της αρκούδας όπως την είχα ονομάσει όταν ήμουν μικρή. Η σπηλιά ηταν αρκετά μεγάλη  για να χωρέσει καμια τριανταρια άτομα , δηλαδή καμια δεκαπενταρια  λύκους.
    "Πίσω εχει ενα μικρο βαθούλωμα οποτε όταν μεταμορφωθεις  σε ανθρωπο δεν θα φαίνεσαι .  Θα πας εκει και θα περιμένεις να σου  βρούμε κάτι να φορεσεις . " ακούστηκε η φωνη του ενος στο κεφάλι μου.
      Δεν ξερω τι με ξάφνιασε περισσότερο,το οτι όταν μεταμορφωνομαστε  είμαστε γυμνοί ή το γεγονός οτι η φωνη που ακούστηκε στο κεφάλι μου ήταν ενος παιδιού το πολυ δώδεκα χρόνων , ενω οι λύκοι δίπλα μου ήταν πολυ μεγαλύτεροι μου. 
   Πήγα στο πίσω μέρος και περίμενα. Μετα απο λιγο ένας λύκος μου άφησε μπροστά μου ενα μπλε φουτερ με κουκούλα και ενα τζιν .  Αυτά τα ρούχα ήταν δικά μου . Δεν μπορουσα να καταλάβω πως ένας γιγάντιος λύκος είχε καταφέρει να εισβάλλει στην έπαυλη , να ανεβει στον εκτο οροφο , να μπει στο δωματιο μου και να βουτήξει τα ρούχα μου χωρίς να τον καταλάβει κανεις.
    Η μεταμόρφωση ηταν ευτυχώς ανώδυνη . Ντύθηκα βιαστικά και μετα αποφάσισα πως είχε έρθει η ωρα για την απόδραση μου. Κρυφοκοιταξα απο τη γωνία και είδα τρία αγόρια μικρότερα μου κατα ενα ή δυο χρονια να κάθονται γύρω απο μια μεγάλη φωτιά που έκαιγε στη μέση του δωματίου . Πηρα μια βαθιά ανάσα και άρχισα να τρέχω για να διασχίσω την αίθουσα. Τα αγόρια όρμηξαν πίσω μου αλλα ήμουν πολυ γρήγορη. Εφτασα έξω και συνέχισα να τρέχω μέχρι την έπαυλη. Είχα σχεδόν βγει από το δάσος και γύρισα πίσω να τσεκαρω τα αγόρια. Όμως δεν προσεξα  κι έπεσα πανω σε κατι , ή μάλλον σε κάποιον .
    "Αουτς !!!!Εει " εσυ θα έπρεπε να βρίσκεσαι στη σπηλιά !" 

Άρχισα να βριζω  απο μέσα μου . Πόσο ατυχή παιζει να ειμαι;Είχα πεσει πανω στον αρχηγό. Αναγνώρισα τη φωνή του. Ηταν γύρω στα δεκαπέντε. Είχε καταμαυρα  μαλλια και μάτια.  Ηταν γλυκουλης .
    " Πιάστε την!!! " Τα τρια αγόρια εμφανίστηκαν πίσω μου και με έπιασαν σφιχτά απο τους ώμους για να με σύρουν στην σπηλιά. Δεν αντιστάθηκα. Ηταν μάταιο αφού είχαν τον αρχηγό δίπλα τους.
      Στη σπηλιά ηταν μαζεμένα τα υπόλοιπα μέλη της αγέλης. Όλα αγορια απο δώδεκα έως δεκαπέντε χρονών. Τρομαξα  πολυ όταν είδα το μεγαλο αυτοσχέδιο κλουβί που υπήρχε σε μια γωνία της σπηλιάς . Τα αγόρια που με κρατούσαν με έσπρωξαν εκεί μέσα και κλείδωσαν την πόρτα. Έπειτα κάθισαν μαζί με τους υπόλοιπους γύρω από την φωτιά. Καθισα στο πάτωμα και περίμενα. Ο αρχηγός σηκώθηκε και πλησίασε το κλουβί.
    "Δεν έπρεπε να το κάνεις αυτο. Ειχαμε αποφασίσει να σε αφήσουμε να γίνεις μέλος της αγέλης. Αλλα τωρα... Μόλις εξασφαλισες  τη μοίρα σου ως γεύμα μας. Θα περιμένουμε μέχρι το βράδυ και μετα θα σε σκοτωσουμε  .  Εκτός κι αν... Ζητησεις συγγνώμη . Σου δίνω διορία ως το σούρουπο για να απολογηθεις  για την πράξη σου. Αλλιώς καλη μας όρεξη...."
Τον κοίταξα θαρραλέα στα ματια. "Εγω δεν πρόκειται να ζητησω ποτε συγγνώμη απο ενα μάτσο μολυσμένα κουτάβια !!!"