Μολυσμενοι "Η Αγάπη Του Λυκανθρώπου"

Κανόνες και πάλι κανόνες

Ο Τζακ; Αρχηγός; Και σε αυτό; Θεέ μου λυσε μου αυτή την απορία, υπάρχει κατι στον κοσμο το οποίο ο Τζακ να μην εξουσιάζει; Δηλαδή έλεος! Μιλάμε για μεγάλο ψωνιο , οχι αστεία!!!

"Εει Τζιμ κουλαρε λίγο. Το ξέρω οτι σας ελειψα παρααααα πολυυυυ αλλα μην κάνεις κι έτσι. "

Το πρόσωπο του αγοριού που ο βασιλιάς των ψώνιων είχε αποκαλέσει Τζιμ φωτίστηκε από ένα πονηρό χαμόγελο.

"Θεέ μου Τζακ, λείπεις εδώ και τρεις περίπου μήνες αλλά απ' ότι φαίνεται παρεμεινες το ίδιο μετριόφρων ."

Ο Τζακ κατσούφιασε αλλα εγώ κι ο Τζιμ ξεκαρδιστικαμε στα γέλια.

Άρχισα να το συμπαθω το αγοράκι.

Κατευθυνθήκαμε προς την κατασκήνωση εξακολουθώντας να γελαμε και να πειραζουμε τον Τζακ. Ο Λίαμ, ο Έντι , ο Μαρκ κι οι δίδυμοι συμμετείχαν κι αυτοί στα αστεία μας δειλά , δειλά φοβούμενοι μήπως ο Τζακ εκνευριστει. Όμως αυτός προσπαθουσε μάταια να μας συναγωνιστεί αποκαλώντας με το "κορίτσι του βρικόλακα " .

Μετά εξήγησε στον Τζιμ την περίπτωση μου. Το αγοράκι παρέμεινε σιωπηλό κατα τη διάρκεια της διήγησης αφήνοντας που και που επιφωνήματα έκπληξης και θαυμασμού . Ο Τζακ ολοκλήρωσε τη διήγηση του όταν πια είχαμε φτάσει μπροστά σε ένα μεγάλο διόροφο κτήριο βαμμένο πράσινο. Ο Τζακ άνοιξε τη βαριά, ξύλινη πόρτα αποκαλύπτοντας μια ευρύχωρη τραπεζαρία .

"Home sweet home..." μονολογησε κοιτώντας γύρω του. "Λοιπόν, Τζιμ πήγαινε να καλέσεις σε συμβούλιο τους ομαδαρχες σε μια ώρα ακριβώς και να τους ενημερώσεις για την άφιξη μας. " απευθύνθηκε στα άλλα αγόρια ." Εσείς πηγαίνετε στα παλιά σας σπιτάκια , να αλλάξετε και να κάνετε ένα ντους. Εγώ κι η Μάντι θα μείνουμε εδώ. Πρέπει να τους εξηγήσω τους κανόνες της κατασκήνωσης αφού θα μείνει εδώ για τα επόμενα δυο χρόνια. "

Δύο χρόνια... Χωρίς σχολείο... Μονο εκπαίδευση... Καθόλου άσχημο...

Τα αγόρια έφυγαν χαρούμενα κι ο Τζακ κάθισε στην κεφαλή του τραπεζιού . Εγω βολευτηκα σε μια καρέκλα στα δεξιά του.

"Λοιπόν Μάντι, όπως καταλαβες αυτά τα δύο χρόνια ίσως είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή σου ως μολυσμένη πολεμίστρια. Τώρα όμως ειμαι αναγκασμένος να σου αναφέρω τους κανόνες της κατασκήνωσης καθώς και τις επιπτώσεις που θα σου προκαλέσει η ανυπακοή σου σε οποιονδήποτε απο αυτούς. "

Πήρε ενα πολυ σοβαρό ύφος και ξεκίνησε το κήρυγμα.

"Πρώτον, κατά τη διάρκεια αυτών των δυο χρόνων απαγορεύεται ρητά να φύγεις από την κατασκήνωση εκτός κι αν σου ανατεθεί κάποια αποστολή. Δεύτερον , θα μπεις σε ένα σπιτάκι στην κατασκήνωση ... Το κριτήριο με βάση το οποίο θα επιλεχτεις για το σπιτάκι αυτο που θα είναι κι η ομάδα σου για το διάστημα που θα παραμένεις εδω ειναι η επιτυχία σου σε καποιες δοκιμασίες . Το σπιτάκι σου δεν αλλάζει... Οποτε φρόντισε να δώσεις τον καλύτερο σου εαυτό απόψε. Ακόμα, ο παραμικρός καυγάς τιμωρείται με τρεις μέρες απομόνωση. Τέλος, θα διαλέξεις μια τέχνη στην οποία θα εξασκήσαι πιο εντατικά από τις υπόλοιπες. Αυτο θα ειναι το στοιχείο σου. Καταλαβες ;"

Εγνεψα καταφατικά. Νομιζω πως ίσως θα καταφέρω να τηρησω όλους τους κανόνες. Αλλά για μισό... Ειπε δοκιμασία; Και ειπε απόψε; Θεέ μου... Οχι πάλι... Μου φαίνεται πως ξαναζω τη μέρα που έγινα η ανιχνευτρια της αγέλης.

Πάνω στην ώρα η πόρτα χτύπησε και μέσα στο σπιτάκι μπήκαν πέντε παιδιά, τρία αγόρια και δύο κορίτσια. Και τα τρία αγόρια ήταν ψηλά και γεροδεμένα κι έμοιαζαν πολύ με τον Τζακ. Το ένα κορίτσι ήταν κοντό και λεπτοκαμωμένο ενώ το άλλο μου θύμιζε υπερβολικα τον Ρόκυ Μπαλμπόα . Είχα δει όλες τις ταινίες του αφού ήταν οι αγαπημένες της Λίζας. Ωχ... Αλλάζουμε θέμα, αλλάζουμε γρήγορα θέμα...

Τέλος πάντων , αυτά τα παιδιά που από ότι κατάλαβα ήταν οι ομαδαρχες, κάθισαν στις υπόλοιπες άδειες θέσεις γύρω και απέναντι μου.

Το συμβούλιο άρχιζε ....

Ο Τζακ με κοίταξε φανερά αμήχανος.

"Εμμ Μάντι , ξέρεις , να, αυτά τα συμβούλια ειναι άκρως μυστικά κι απόρρητα. Οπότε μήπως θα μπορούσες;" ειπε δείχνοντας μου την εξώπορτα.

Μετάφραση : με έδιωχνε κανονικοτατα .

Έγινα κατακόκκινη

"Ω εμμ ναι βέβαια..." τραυλισα οπισθοχωρωντας .

Βγηκα εξω κι ο καθαρός αέρας με χτύπησε καταπροσωπο .

"Ας κάνω μια βόλτα ... Τι μπορω να παθω άλλωστε; "