But, why grow up?

Proloog

"PIZZA!" Gil ik hard.
"Doe normaal dwerg." Snauwt mijn stiefbroer.

Ik kijk hem met mijn lazer-ogen aan en verbrand hem... Nee grapje.

Ik kijk boos naar hem en grom.
"Doe jij zelf maar normaal stomme frikandel!" Zeg ik boos.
Hij rolt geërgerd met zijn ogen en zucht. Hij negeert me en loopt weg.

Mooi, zo'n stomme bamibal wil ik ook niet in mijn buurt hebben.

Ik loop, verbetering: huppel, naar de keuken en snuif de heerlijke geur van pizza op.
Mijn stiefmoeder lacht naar me.
Eigenlijk vind ik haar stom maar toch doe ik wel aardig tegen haar.
Je moet iedereen aardig behandelen, behalve die stomme bamibal.

"Hoe is het schat?" Vraagt Emma, mijn stiefmoeder/draak.
"Mmm, gaat wel. Alleen Joël was net weer gemeen tegen me." Mopper ik.

Ze kijkt me met haar rare ogen aan en knijpt ze samen.
Zo lijkt ze echt op een draak, wat ze ook is, maar nu is het nog erger.
"Loop niet zo te zeuren Bella, Joël heeft gewoon gelijk." Zegt ze bot.
Mijn mond valt open.

Ik zei het toch? Een draak!

Ik doe mijn armen over elkaar en loop boos weg.
Als de pizza klaar is kom ik wel terug.

De stomme bamibal kijkt me grijnzend aan. Ik grom.
"Wat moet je." Grom ik. Hij grinnikt.
"Je hebt een berichtje." Zegt hij enkel. Ik sta grommend op en ga boos voor hem staan.

"En welke donut heeft jou het recht gegeven om dat te lezen?!" Zeg ik boos terwijl ik met mijn vinger tegen zijn borst tik.
Ik sla mijn armen over elkaar en kijk hem boos aan.

Ik zou nu graag lazer-ogen hebben. Dan zou ik zijn oor eraf lazeren.
Die heeft hij niet nodig, hij luistert toch nooit.
Waarom krijgen mensen die niet luisteren oren?

Hij kijkt me recht in mijn ogen aan.
"Dat heb ik niet nodig." Zegt hij terwijl hij me mijn telefoon overhandigt. Ik gris mijn mooie telefoon uit zijn handen en sla hem.

Ik kijk nieuwschierig op mijn telefoon.
Misschien moet ik er toch maar een wachtwoord op zetten.
Ik zoek naar het wachtwoord veranderen ding en klik erop.

Ik stel een wachtwoord in wat begint met een b en eindigt op een amiballenzijnirritant.

Ik kijk naar het bericht waar bamibal het over heeft.
Het is van Ilse.
Ik kijk naar de stomme bamibal en lach triomfantelijk.

"Het is toch niet erg, en trouwens, ik heb vanaf nu een wachtwoord op mijn telefoon zodat jij er niet meer in kan!" Zeg ik alsof ik gewonnen heb van hem.

Hij lacht.
"Doe je best." Zegt hij lachend.
Ik kijk langs hem heen als ik opeens de deur van het huis aan de overkant open zie staan.
Ik wijs erheen en bamibal volgt mijn vinger.

Bamibal en ik lopen naar het raam toe en kijken naar de overkant.
Een man en een vrouw lopen met dozen in hun handen naar binnen.

Ik spring blij op en neer.
"We hebben nieuwe buren! Kom we gaan ze begroeten!" Roep ik blij terwijl ik bamibal mee trek.
Onderweg trek ik mijn echte broer ook mee.

Ha! Ik ben een sterke oempaloempaleidster!

Ik loop met bamibal en Leo richting het huis en wacht daar op de nieuwe mensen.
Als de vrouw naar buiten komt zwaai ik vriendelijk naar haar.

Ik hoop zo erg dat ze lief is!

Ik geef haar een hand en ze lacht vriendelijk naar me.
"Hey meis. Wonen jullie daar?" Vraagt ze terwijl ze naar ons huis wijst.

Ik knik hevig.

Wat is zij goed in raden zeg...

Ze schud ook de handen van bamibal en van Leo.
"Ma..." De stem onderbreekt zichzelf.
We kijken alle vier opzij naar het geluid.

Dit moet er vast gek uitzien...

Ik weet niet wat ik moet doen of zeggen.
Een jongen, ongeveer net zo oud als bamibal en Leo, staat daar met dozen in zijn hand.
Hij staat stil en kijkt ons één voor één aan.

Onze blikker kruisen elkaar en hij kijkt me recht in mijn ogen aan.

De oempaloempa goden hebben een oempaloempa god gestuurd naar aarde.

Zijn mooie grijze ogen kijken in de mijne die een mengeling zijn van blauw en groen.
Ik krijg geen woord uit mijn mond.
Bamibal tikt me aan en lach kei hard.

Ik krijg een gevoel van schaamte en kijk naar de grond.
"Yo." Zegt Leo tegen de jongen.

Hij heeft iets misterieus, iets wat me aantrekt.
Natuurlijk moet die stomme bamibal het weer verpesten.
Hij port me in mijn zij en ik draai me razendsnel om en spring op hem.

Bamibal is even verbaast over mijn actie maar, actie reactie.
Hij gooit me van zich af en lacht gemeen.
Ik sla hem en hij pakt mijn handen vast.

Zijn donker bruine ogen kijken me aan.
"Laat los." Dreig ik.
"Of anders, dwerg." Sist hij.
"Dan eet ik je op, bamibal." Sis ik.
"Joël laat haar los." Moppert Leo.

Ik lach triomfantelijk naar bamibal als hij me los laat.
Ik draai me weer om en kijk naar de jongen.

Waarom geeft zijn aanwezigheid me zo'n prettig gevoel?