But, why grow up?

31

"Bami. Het spijt me, ik zal James zeggen dat ik hem niet meer wil zien en dan sla ik hem wel en schop ik hem en dan ren ik snel terug naar jou..." Zeg ik zielig en ik kijk bami voorzichtig aan.

Hij schud zijn hoofd en hij loopt naar de keuken.

"Bami!" Jammer ik.

"Dat is het niet Bella! Je bent verdomme zo naïef! Je trapt altijd overal in! En ik kan je niet altijd beschermen Bel, echt niet." Zegt hij en hij draait zich naar me om.

Ik kijk hem aan.

Hij kijkt mij aan.

Bami...

"Gaat dit om James? Of om mijn persoonlijkheid?" Vraag ik.

Ik voel een woede in me opborrelen.

Als hij nu zegt wat ik denk dat hij gaat zeggen, dan ben ik weg.
Dan stop ik met dit alles.

Hij kijkt me aan en hij pakt mijn hand vast.

"Bella..." Zegt hij zacht.

Ik trek mijn hand terug en ik kijk hem streng aan.

"Dit gaat helemaal niet om James hè?" Vraag ik.

Hij slaat zijn ogen neer.

"Joël. Zeg maar niks. Ik weet genoeg." Zeg ik verdrietig en ik loop weg naar mijn kamer.

Hij dondert maar lekker op met zijn zielige gedoe.

Als hij mij niet kan accepteren zoals ik ben dan heeft hij dikke vette pech.

De drollebamikop.

Ik ga op mijn mooie bedje zitten maar nu bami niet bij me is voel ik me toch alleen.

Ik mis hem, nu al.

Ohoh...

Dat is niet goed...

Ik kijk even voor me uit en dan sluip ik naar bami's kamer.
Ik steel gewoon zijn shirt, dan lijkt het net alsof hij hier is.

Slim hè?!

Als een ninja kruip ik door de gang en spiek ik om het hoekje om te kijken of bami op zijn kamer is.

Er is niemand dus maak ik een koprol naar zijn kledingkast alleen bots ik onderweg tegen zijn bureau aan.

Een hoop lawaai en wat dingen die op de grond vallen en ik zit dood stil te luisteren of er iemand komt.

Zodra ik de deur hoor spring ik overeind, jat ik een shirt en sprint ik terug naar mijn kamer.

Leo kijkt me aan, maar loopt zwijgend door.

Hahahaha, hij is wel erger gewend van me.

Dan bots ik tegen bami op.

Hij kijkt me aan en ik word rood.
Hij pakt mijn hand vast en wacht tot Leo in zijn kamer verdwijnt.

"Bella. Ik wil geen ruzie." Zegt hij.

"Ik ook niet." Zeg ik eerlijk.

Hij glimlacht.

"Mooi. Nu wil ik een knuffel. Je mag het trouwens ook gewoon vragen als je mijn shirt wilt." Lacht hij en hij trekt me mee naar mijn kamer.

Ik bloos en ik leg het shirt netjes op mijn stoel voor ik bovenop bami duik en we op mijn bed vallen.

"Sorry bami." Zeg ik zacht.

Hij streelt zacht door mijn haar en hij kijkt me aan.

"Het spijt mij Bel. Ik moet je gewoon leren vertrouwen. Dat is alles." Zegt hij.