But, why grow up?

10

"Konijntje?" Vraag ik.

James kijkt me aan.

"Moeten we perse terug? Ik wil niet." Mompel ik.

"Ik zou je graag hier houden maar dat kan ik echt niet maken. Je vader lijkt me iemand die me pas na een paar keer vertrouwt." Zegt hij.

"Je zou je meer zorgen moeten maken over Leo, hij is diegene die me in de gaten houdt." Zeg ik.

James knikt.

"Nou, daarom breng ik je weer terug." Zegt hij.

Ik zucht, ik wilde hier best nog wel blijven.

We staan op van de stoelen op het balkon en ik loop achter James aan naar zijn auto.

Dit huis is groot, ik zal er snel in verdwalen.

Eigenlijk verdwaal ik overal...

We rijden naar onze straat en hij parkeert eerst de auto aan zijn kant van de straat.

We lopen naar mijn thuis en ik bel aan.

Voor de deur open wordt gedaan drukt James nog een kus op mijn voorhoofd.

Ik bloos en ik draai me om zodat ik kan zien wie de deur open doet.

"Bamibal!" Roep ik vrolijk.

Hij knort wat en loopt weg.

Leo komt de gang in gelopen en hij lacht naar mij en James.

"Zo, hebben jullie het leuk gehad?" Vraagt hij.

Ik knik.

"James heeft een super mooi huis en het bed is super zacht." Zeg ik.

Leo verstijft en hij verbleekt.

Hij kijkt James aan. James steekt onschuldig zijn handen in de lucht.

"Er is niks gebeurt, belooft. Ik nam haar mee naar een pand dat ik helemaal opgeknapt heb." Zegt James snel.

Leo knijpt zijn ogen tot spleetjes en kijkt ons om de beurt aan.

"Oke." Zegt hij dan normaal.

Pfiew, ik had een hele preek verwacht...

"Nou James, ik vond het gezellig." Zeg ik tegen James die nog steeds buiten staat.

Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel.

Voorzichtig voel ik zijn handen op mijn rug.
Ik weet dat Leo ons in de gaten houdt.

"Tot uh, morgen?" Zegt hij als ik hem heb losgelaten.

"Ja tuurlijk! Tot morgen." Zeg ik en James loopt weg.

Ik wacht in de deuropening tot hij bij zijn thuis naar binnen gaat.

We zwaaien nog een keer naar elkaar en gaan dan naar binnen.

"Hebben jullie iets?" Knorren Leo en Joël tegelijk.

Ik kijk de beide heren aan en ik begin kei hard te lachen.

"Jullie zouden zelf eens een vriendin moeten zoeken." Zeg ik tegen ze.

Bamibal houdt me tegen als ik weg wil lopen.

"We vroegen je iets." Zegt hij boos.

"Uh sorry, aangebakken bamibal, nou we hebben gekust. Niet dat jou dat verder wat aangaat." Zeg ik op een bitchy toon.

Bamibal laat me los en haalt een hand door zijn haar.

Leo kijkt hem aan.

"Joël." Zegt Leo op waarschuwende toon.

"Shit man, verdomme. Ik kan er toch niks aan doen. Dit is al zwaar zat." Snauwt bamibal tegen Leo.

Ik kijk hem aan.

Zijn bruine ogen stralen niet zoals ik gewend ben.
Ze laten een onwetendheid zien.

"Wat is er?" Vraag ik.

Joël kijkt me kort aan en loopt naar boven.

Ik kijk Leo aan, in de hoop op een antwoord.

Die misterieuze gehaktballen.

"Sorry Bella, het is niet mijn taak om het tegen je te zeggen. Dat zal Joël zelf moeten doen." Zegt hij.

Ik knik en ik loop naar boven.

"Voorzichtig Bella, alsjeblieft." Zegt Leo.

Ik frons en loop door. Als ik boven ben haal ik een paar keer diep adem en loop ik naar Joël toe.

Ik open zijn kamerdeur en kijk hem aan.
Zijn ogen zijn rood en zijn neus ook.

Wat schattig!

Ik loop zijn kamer in en ik ga naast hem op het bed zitten.

"Hey bamibal." Zeg ik zacht.

Zijn bruine ogen kijken weg van me.

"Wat is er? En alsjeblieft de waarheid." Zeg ik zacht.

Hij zucht.
"Je hebt geen idee wat je me nu vraagt Bella." Zegt hij. Zijn stem klinkt schor.

"Alsjeblieeeeft?" Smeek ik.

"Bella..." Zucht hij.

"Alsjeblieft bamibal, ik vind dat ik het recht heb om het te weten." Zeg ik streng.

"Ik vind je leuk Bella. Heel leuk. Maar we zijn nu broer en zus." Zegt hij.

Wow, wat zei die vreemde bamibal nou?

Vind hij me leuk?

Dat is wel heel onverwacht...

Ik blijf stil omdat ik even geen woorden kan vinden.

Kom terug woorden!

En James dan? Zou hij me ook leuk vinden?
Dan zijn er dus twee die mij leuk vinden.

Maar is dat dan leuk leuk? Of gewoon leuk?

"Sorry." Zeg ik zacht.

"Waarvoor?" Vraagt Joël.

"Dat ik zo gemeen tegen je doe." Zeg ik.

"Het geeft niet Bella, echt niet. Elke vorm van aandacht van jou is genoeg." Zegt hij.

Ik schud mijn hoofd.
"Je verdient beter Jo." Zeg ik.

"Nee, jij verdient beter." Zegt hij en hij staat op.

Hij gaat voor zijn bureau staan en hij pakt iets uit een lade.

Hij komt naar me toe gelopen en hij kijkt me aan. Hij pakt mijn hand vast en drukt er iets in.

Ik voel weer een kietelmonster in mijn buik.

Hij laat mijn hand voorzichtig los en ik kijk wat er in zit.

Een prachtig bedelarmbandje.

Ik sta op en omhels Joël.

Hij verdient een knuffeltje, omdat hij zo eerlijk was tegen me.

Zacht voel ik zijn armen om me heen. Het geeft me een veilig gevoel.

Wat begon met een bedankt knuffel, eindigde in een knuffel waarbij we beide niet wilde los laten.

Ik hoor de deur zacht open gaan en ik laat bamibal los. Ik kijk naar Leo.

Bamibal en ik kijken elkaar nog een keer aan en dan loop ik weg.

Lekker autistisch Bella...

Waar was ik mee bezig?

Eerst ziet geen jongen me staan en nu heb ik er twee aan mijn voeten hangen!

Dit gaat hoe dan ook verkeerd uitpakken...