But, why grow up?

3

We staan nog steeds tegenover elkaar.
"Waar ga je heen?" Vraagt hij.

Ik kijk op.
"Naar Ilse, mijn beste vriendin." Zeg ik.
"En jij?" Vraag ik.

Hij haalt zijn schouders op.
"Een beetje de buurt verkennen. Ik weet hier de weg nog niet zo goed." Zegt hij.

"Wil je met mij mee? Ilse vind het niet erg als ik iemand mee neem." Zeg ik.
En al helemaal niet wanneer die iemand heel erg mooi is.

"Is dat niet wat raar?" Vraagt hij. Ik schud wild mijn hoofd.

"Nee hoor, kom." Zeg ik en ik begin alvast te lopen.

James komt achter me aan gelopen en ik lach.
Zo lijkt het wel of ik honing aan mijn kont heb.

Oh, nu heb ik eindelijk een jongen achter me aan, dat is zeldzaam...

"Zeg Bella, zou ik mogen vragen hoe dat met je ouders zit?" Vraagt James. Inmiddels loopt hij al naast me.

"Uh nou, mijn ouders zijn uit elkaar gegroeid en besloten toen om te gaan scheiden. Mijn moeder heeft ons eigenlijk bij mijn vader gedumpt, maar dat maakt me niet uit, ik vind mijn vader toch liever dan mijn moeder.

Mijn vader heeft een nieuwe vriendin, Draak, en draak heeft een zoon genaamt Joël, die stomme bamibal van gister." Leg ik uit.

James lacht.
"Heet je stiefmoeder echt draak?" Vraagt hij.

Ik schud mijn hoofd.
"Nee, maar ze is wel een draak dus noem ik haar ook zo." Zeg ik.

Hij kijkt me met een lachend gezicht aan. Het staat hem schattig en hij is zo heel erg aantrekkelijk.

"Hoe ver is het nog tot Ilse's huis?" Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op.

"Geen idee, ik loop altijd maar, fietsen is namelijk niet veilig. Ik ben al een paar keer tegen een paal of een boom aan gefietst. Ik ben al heeeeeel vaak gevallen zonder reden en toen vond ik het genoeg geweest en besloot ik over naartoe te lopen." Zeg ik.

James lacht.
"Zonder reden vallen? Hilarisch, ik had dat best willen zien." Zegt hij.

Ik kijk hem boos aan.
"Oempaloempa." Mopper ik.

Het is niet leuk om te vallen...

"Oempa- wattes?" Vraagt hij.
"Oempaloempa." Zeg ik.

Hij fronst.
"Wat is dat?" Vraagt hij.

Ik facepalm mezelf en kijk hem aan.
"Jij weet niet wat een oempaloempa is? Triest dit, echt triest." Zeg ik dramatisch.

"Nou, ik heb er nog nooit wat van gehoord dus jij zult wel de enige zijn die weet wat een oepaloepa is." Zegt hij.

"Oempaloempa." Verbeter ik hem. Hij steekt onschuldig zijn handen in de lucht.

"Nou, laten we er geen ruzie om mak- He! Daar woont Ilse." Zeg ik vrolijk.

Hoe bedoel je stemmingswisselingen...

James lacht en we lopen naar het huis toe.

Ik bel aan en als Ilse open doet kijkt ze haar ogen uit.

Zo knap is hij nou ook weer niet, toch?

Ik ga met mijn hand voor haar gezicht langs.
"Aarde op Ilse, Ilse op aarde." Zeg ik.

Ze kijkt me aan en lacht.
"Damn Bella, heb je deze ook neergeslagen?" Vraagt ze.

"Zeg maar niks hoor, ze heeft dit wel vaker. De vorige drie jongens, die niet haar familie zijn, heeft ze neergeslagen." Zegt Ilse.

Ik kijk haar aan.
"Niet! Hun liepen tegen mij aan, ik kan er niks aan doen als die drollen in de weg gaan lopen." Verdedig ik mezelf.

James lacht.
"Dus als je niet gevallen was had je me neergeslagen?" Vraagt hij.

Ik lach en kijk hem aan.
"Waarschijnlijk wel." Zeg ik.

Hij schud zijn hoofd met een lach.
"Zeg druifjes, komen jullie nog binnen?" Vraag Ilse.

Ilse altijd met haar gekke bijnamen.

James en ik kijken elkaar aan en ik lach verlegen. Hij laat me voorop lopen en ik voel dat ik bloos.

Oh nee! Lieve snackgoden! Doe mij dit niet aan!
Waarom moeten jullie mij hebben?

"Lopen jullie vast naar boven, ik pak het eten." Zegt Ilse.

Yess! Eten!!

Ik ren naar boven, ik ken hier de weg uit mijn hoofd, en spring op Ilse's bed.

"Ga mijn kamer uit jij debiel!" Roept Ilse's broer.

Oh koekjes, verkeerde kamer.

Ik ken de weg bijna uit mijn hoofd.

"Yes sir!" Roep ik en ik maak dat ik wegkom.

Meg Ilse's broer wil je geen ruzie hebben hoor! Hij zegt dat hij de zwarte band heeft met boksen.

Ik wist niet eens dat ze daar ook banden hadden...

Ik bots tegen James op en we vallen beiden omver.

"Urgh." Kreunt James. Ik kom overeind, ik lag gelukkig bovenop, en kniel naast hem neer.

"Oh nee! James, allerliefste oempaloempa! Leef je nog?" Vraag ik in paniek.

"Urgh, ja nog wel." Klaagt hij. Ik lach.

Hij leeft nog...

"Nou lief klein konijntje, heb je ergens pijn?" Vraag ik aan hem.

Hij kijkt me aan en komt overeind.
Ik ga voor hem staan en kijk hem aan.

"Ben je boos?" Vraag ik, mijn stem is klein en mijn lip trilt.

Konijntje mag niet boos zijn.

Hij kijkt me serieus aan en laat een vriendelijke lach zien.

"Hey, niet huilen. Ik ben niet boos oke, ik schrok alleen." Zegt hij terwijl hij een pluk haar uit mijn gezicht haalt.

Ik lach verlegen.
"Sorry." Zeg ik zacht.

"Whooo! Wat the peanuts heb ik gemist." Zegt Ilse als ze naast me staat met een zak chips en een reep chocolade en een fles cola.

Ik pak haar reep chocolade af en ren de slaapkamer in.

"Ik viel, op James en toen hielp hij me opstaan. Meer niet." Zeg ik simpel.

Dit is niet liegen! Alleen de waarheid verzwijgen...