But, why grow up?

24

"What the hell heb je gedaan?! Heb je al het eten hier neer gelegt?" Vraagt hij.

Ik glimlach trots.

"Niet alles, bijna alles. We hebben genoeg om minstens een week vooruit te kunnen." Zeg ik.

"Bella..." Zucht bami.

Ik kijk hem aan.
Mijn lach verdwijnt als ik zijn ernstige gezichtsuitdrukking zie.

"Dit is niet grappig Bella. Echt niet." Zucht hij.

"Sorry bami." Zeg ik zacht.

"Oke, het geeft niet. Bedankt dat je aan onze veiligheid dacht." Zegt hij.

Ik kijk hem aan en ik pak wat spullen vast zodat ik het naar beneden kan brengen.

Hier heb ik een half uur aan gewerkt!

Pff, stomme zeurende mensen...

Bami is niet stom maar zijn gezeur wel.
Hij kan er niks aan doen, hij is ook maar een mens.

"Ik help je wel." Hoor ik Nick achter me zeggen.

Ik glimlach.
"Oke, in mijn kamer ligt nog meer." Zeg ik.

Hij loopt naar mijn kamer en helpt me, samen met bami, het eten terug te brengen.

Na nog geen tien minuten is alles opgeruimd.

"Bedankt Blake." Zeg ik met een knipoog.

Hij gromt.

"Rustig, ik weet je naam wel. Nick." Zeg ik lachend en ik loop met bami mee zijn kamer in.

"Bella, als er ooit een jongen aan je zit terwijl je dat niet wilt zeg je het me oke?" Zegt hij.

Ik knik.

"Zal ik doen baas." Zeg ik lachend

Hij rolt met zijn ogen en lacht.

"Kun jij überhaupt iets serieus nemen?" Vraagt hij.

Ik knik.

"Ja zeker wel. Ik heb deze zombieapocalypse toch serieus genomen?" Zeg ik.

"Ja die heb je té serieus genomen, we waren buiten gesloten door jou zombie maatregelen. Gelukkig was je zo slim om een uitgang open te houden." Zeg hij lachend.

"Niet flauw doen, zonder mij waren jullie dood geweest." Zeg ik dramatisch.

"Ja duh. Jij bent de beste." Zegt hij.

Ik lach.

"Wat ben jij een slijmbal zeg. Daar moet je iets mee doen bami, dat is serieus talent." Zeg ik lachend.

"Grapjas, je vraagt ergens om Bella." Zegt hij serieus.

Ik kijk hem aan.

"Wat dan? Zo ver ik weet sta ik jou gewoon uit te dagen." Zeg ik ook serieus.

Hij komt op me afgelopen en begint me te kietelen.

"Bami! Er zit een jongen aan me en dat wil ik niet!" Schreeuw ik lachend.

Hij gaat gewoon door met kietelen en ik spartel wild om mezelf te bevrijden uit zijn kietelgreep.

"Laat me los jij drakenzoon!" Roep ik lachend.

"Hou mijn drakenmoeder erbuiten. ze verdient het niet om genoemd te worden." Zegt hij.

Ik begint te hikken van het lachen en hij stopt even om me een adempauze te gunnen. Wat lief van hem...

"Hoe kun jij serieus samenleven met draak?" Vraag ik.

"Wees blij, dankzij haar kennen wij elkaar." Zegt hij.

Ik haal mijn schouders op.

"Had je haar niet wat beter kunnen opvoeden?" Vraag ik.

"Uh, Bella, voor het geval je het nog niet wist, ouders voeden hun kinderen op. Niet andersom." Zegt hij.

"Pff, dat wist ik echt wel. Ik ben niet dom of zo." Zeg ik stoer.

Hij kijkt me fronsend aan en schiet dan in de lach.

"Je had het niet door hé? Geeft niet babe, het is leuk als je zo overtuigt bent van jezelf." Zegt hij met een knipoog.

Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd en tovert dan een reep chocolade te voorschijn.

"Oeh! Hoe kom je daar aan?" Vraag ik enthousiast.

"Ja... Ik heb het hier verstopt toen we jou kamer opruimde. Na al dat harde werken kunnen we best wat chocolade gebruiken." Zegt hij met een brede glimlach op zijn gezicht.

Ik grijns van oor tot oor.

CHOCOLADE PARTY!!

"Mag ik ook een stukje?" Vraag ik lief.

"Eens denken... Ja natuurlijk babe. Ik heb het speciaal voor jou mee genomen." Zegt hij.

Ik geef hem een dikke knuffel en ik druk een kus op zijn neus.

"Ik hou van je." Zeg ik.

"Oh, nu ik chocolade heb wel? Zal ik onthouden." Zegt hij en ik schiet in de lach.

Hij breekt de reep door midden en geeft mij de helft.

"Dankje bami! Dankje dankje dankje!" Roep ik blij en ik begin door de kamer te springen.

Ik struikel over mijn voeten en ik val op de grond.

Ik zucht en ik kijk omhoog.
Ik besluit om hier gewoon te blijven liggen, hier kan ik ook mijn chocolade opeten.

Ik begin mijn chocolade op te peuzelen en bami komt tegenover me zitten.

Hij heeft zijn stuk al zowat op terwijl ik pas op de helft ben.

Dat is niet eerlijk! Ik was afgeleid door mijn blijheid!
Daardoor loop ik achter!

Ik eet mijn chocolade verder op in alle rust.
Van chocolade moet je genieten.