Bugün Erdem'in hastalığından tam dokuz ay geçti.Ben bugün hastanedeyim.Bugün benim güzel mi güzel kızım geliyor.Hastanedeki odamda heryerde pembe süsler vardı.Heryerde hosgeldin bebek yazıyordu.Ancak Erdem halen hastaydı.Ben ameliyata girdim.Herkes kapıda volta atıyordu.Ben ameliyattan çıktım ve kızım oldu.Adını Burçak koyduk.Erdem benim yanımdaydı ve çok mutluydu.Hele ben nasıl mutlu olduğumu anlayamazsınız.Herkes mutlu ama bir yandan da Erdem için üzgün.Kimse ne yapacağını bilmiyordu.Senem de gelmişti Burçak'ı görmeye.Herkes Erdem'in yanındaydı.Benim yanımda sadece babam,Uğur abim ve karısı ve de Senem vardı.Ben ağlıyordum.Tezcan anne benim yanıma geldi ve "Seni çok seviyorum güzel kızım sen benim
oğlumun yanındasın ve onu güzel bir kız sahibi yaptın,onu baba yaptın,ona bir aile kurdun.Sana minnettarım kızım." dedi ağlayarak.Erdem ise sadece hastanede koşuşturuyordu.Babam ağlıyordu,Senem ağlıyordu,ben ağlıyordum,teyzem ağlıyordu,Tezcan anne ağlıyordu,Erdem'in babası yani Burak baba ağlıyordu,o ağlıyordu,bu ağlıyordu,şu ağlıyordu,herkes ağlıyordu...Herkes bitmişti.Herkes...Ben çocuğum olduğu için sevinemiyordum bile.Ben çocuğum babasız büyüyecek diye ağlıyordum,ben Erdem,sevdiğim adam ölecek diye ağlıyordum.Sadece ağlıyordum.Ağlıyorum...Ağlıyordum...Ağlayacaktım...Neden hep adam gider?Neden hep kadın yalnız kalır?Neden hep bir hikaye daha böyle biter?Neden...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Günlerden Aşk
RomanceMerhaba bu hikayeyi seveceğinizden emin değilim ancak yapacam.Kendimi tanıtmadan kitap yazmak istiyorum.Sadece adım Sude.