KAMP HİKAYELERİ

CALL CENTER BÖLÜM 11

Sosyal medyadaki arkadaş listelerime baktık ve bizimle yaşıt aynı okula gitmiş aynı şehirde yaşamış erkekleri inceledik.Bulmamız çok zor olmadı çünkü adamın albümünde eski resimlerimiz hâlâ duruyordu.Yıllardır listemdeymiş ve hiç farketmemişim.Yıllardır beni burdan da takip etmiş resimlerimi beğenmiş.Ama diğer herkes gibi umursamamışım.Adı Semih'miş.O an hatırladım eski günleri ve o dönem film şeridi gibi gözümün önünden geçti.

Fakat duvarında bir aydır hiçbir paylaşımı yoktu.Adresini hemen not aldık.Hemen geri dönmeyi düşünmüyordum.Gelmişken bir hafta kafa dinleyip öyle İstanbul'a dönmeyi planlıyordum.

1 hafta sonra

Bir hafta sonra büyük karşılaşmaya hazırdım.1 hafta boyunca psikopat sapığım rahatsız etmemişti.

Damla ve polislerle adrese gittik.Kapıyı çaldılar ama kimse cevap vermedi.Komşuları cama çıktı ve bir aydır Semih ten haber alamadıklarını ve endişelendiklerini söylediler.Çok iyi biri olduğunu ve tüm mahallede sevildiğini söylediler.Şaşkınlıkla dinliyorduk.

Polis kapıyı kırmaya karar verdi ellerinde arama izni vardı.Kapı kırılır kırılmaz iğrenç bir koku yüzünden burnumuzu kapadık.Polis bizden önce girip içeriyi kontrol etti.Polisin arkasından dayamayıp girdik bizde ve o korkunç manzarayla karşılaştık.Semih'in cesedi yerde parçalara ayrılmıştı.Bir aydır ölü olduğundan kurtlar ve sinekler sarmıştı heryerini.Koku dayanılmazdı.Damla kusmak için dışarı kendini zor attı.Bende peşinden çıkarken gözüm ayakkabılıktaki zarfa ilişti.Birden durup elim titreyerek zarfa uzanıp açtım.İçinde yine bir not vardı.
Semih de sana aşıktı hiç unutamadı seni.Geçen ay gelip seninle konuşacaktı.Zavallı konuşamadan kollarımda can verdi.
Notu ağlayarak polise verdim ve ordan uzaklaştık.
...